تاش مر گ بر وزیری

هامون وزیری مقدم تاکید کرد که پدرش تا پایان عمر به فعالیت هنری‌اش ادامه داد و در این راستا به نمایشگاهی اشاره کرد که تیر امسال در گالری اعتماد برگزار شد
وزیری مقدم در مرداد 1334 راهی ایتالیا شد و در آکادمی هنرهای زیبای رم مشغول فرا گرفتن چیزهای تازه ای شد که پنجره ای به چشم‌اندازی روشن تر و گسترده تر را برایش گشود
محسن وزیری‌مقدم، طراح، نقاش و مجسمه‌ساز روز جمعه، در ۹۴ سالگی درگذشت. هامون وزیری مقدم،فرزند ارشد این هنرمند و مدیر و موسس بنیاد محسن وزیری مقدم در گفت‌وگویی با ایسنا این خبر را تایید کرده است. محسن وزیری مقدم از هنرمندان مطرح هنرهای تجسمی ایران ،صبح امروز ، ۱۶ شهریور، به دلیل کهولت سن در منزلش در شهر رم درگذشت.
فرزند این هنرمند درباره جزيیات خاکسپاری پیکر محسن وزیری مقدم، بیان کرده است: پیکر ایشان به ایران نمی‌آید. در تلاش هستیم که پیکر پدرم در گورستان هنرمندان شهر رم دفن شود.


او با بیان اینکه تاریخ دقیق خاکسپاری پیکر محسن وزیری مقدم هنوز مشخص نشده است، متذکر شد که یکی، دو روزی طول می‌کشد تا دوستان‌شان با پیکر استاد خداحافظی کنند.
هامون وزیری مقدم تاکید کرد که پدرش تا پایان عمر به فعالیت هنری‌اش ادامه داد و در این راستا به نمایشگاهی اشاره کرد که تیر امسال در گالری اعتماد برگزار شد.
او همچنین به انتشار کتاب زندگينامه محسن وزیری مقدم توسط نشر نظر اشاره کرد و یادآور شد که این هنرمند فقید این کتاب را 14 سال پیش خودش نوشته بود اما به دلایل مختلف چاپ این کتاب به تاخیر افتاد.
وزیری مقدم از شاخص‌ترین نقاشان نوگرای ایران بود که با رویکردی مدرنیستی و سبکی شخصی، آثاری بدیع و منحصر به فرد خلق کرده است.
وی از نخستین دانش‌آموختگان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و در سال‌های ۴۸ تا ۵۵ ریاست دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران را برعهده داشت.
نمایشگاهی از نقش برجسته‌های محسن وزیری مقدم تیر امسال در گالری اعتماد برگزار شد.سال گذشته نیز نمایشگاه خوانش، دربرگیرنده آثاری از ۱۵ هنرمند از سه نسل مختلف هنرهای تجسمی کشور برگزار شد که آثار وزیری مقدم هم در آن قرار داشت.
وزیری‌مقدم در ۵ خرداد سال ۱۳۰۳ در تهران متولد شد و نزد پدر خواندن و نوشتن را آموخت و تحصیلات ابتدایی را از پنج سالگی آغاز کرد. او در سال ۱۳۲۲ در امتحان ورودی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پذیرفته شد. از اولین استادان وی علی‌محمد حیدریان و مادام امین‌فر بودند. وزیری‌مقدم در سال ۱۳۲۷ به عنوان اولین دانش‌آموخته دانشکده هنرهای زیبا فارغ‌التحصیل شد.
در مرداد سال ۱۳۳۴ راهی ایتالیا شد و تا ۱۳۴۲ در رم به فعالیت هنری پرداخت. سال ۱۳۳۷ دانشنامه آکادمی هنرهای زیبای رم را دریافت كرد. پایان‌نامه تحصیلی خود را درباره موندریان و تاثیر او در هنر قرن بیستم به رشته تحریر درآورد. او به ساخت مجسمه‌های چوبی مَفصلی و متحرک مشهور است و اولین بار آثاری ساخت که مخاطب می‌توانست در اثر هنری دخالت داشته باشد. او از سال ۴۳ تا ۵۵ در دانشکده هنرهای تزيینی (دانشگاه هنر) و دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به آموزش هنر اشتغال داشت.
وزیری‌مقدم را به سبب از میان بردن شیوه‌های آموزشی کهنه در هنرآموزی و حذف شیوه کمال‌الملکی در دانشکده هنرهای زیبا نیز از پیشگامان هنر مدرن ایران می‌نامند. وی به آموزش دروسی همچون طراحی، نقاشی و چاپ دستی پرداخت و نخستین بار در سال ۵۰ کلاس پایه و اصول طراحی را در دانشکده هنرهای زیبا بر عهده داشت. کتب تالیفی او در زمینه طراحی، از جمله کتاب شیوه طراحی (چاپ اول: ۱۳۶۰)، سال‌ها در زمره کتب درسی و پایه طراحی در ایران بوده‌است.
این پیشگام هنر نو گرای ایران تحت نظر استادانی مانند علی محمد حیدریان و مادام امین فر هنر نقاشی را فرا گرفت. سال های 1328تا1332مصادف با آغاز جنبش نوگرایی در نقاشی ایران است و وزیری مقدم نیز مانند بسیاری از هم نسلان خود تحت تاثیر امپرسیونیست ها و«ونگوگ» قرار می گیرد. او منظره، تک چهره و صحنه های زندگی مردم را نقاشی می کند و می کوشد مضامین سنتی را به قالبی نو در آورد.
مجموعه ای از این نقاشی ها در سال 1331 در انجمن ایران وآمریکا به عنوان اولین نمایشگاه انفرادی اش به نمایش در آمدند.
وزیری مقدم در مرداد 1334 راهی ایتالیا شد و در آکادمی هنرهای زیبای رم مشغول فرا گرفتن چیزهای تازه ای شد که پنجره ای به چشم اندازی روشن تر و گسترده تر را برایش گشود. اولین سال‌های حضورش در ایتالیا مقارن بود با اوج گیری جنبشی جدید در عرصه هنر انتزاعی که با عناوینی مترادف با «تاشیسم»، «هنر بی فرم» و «هنر دیگر» شناخته می شود.
وزیری مقدم در بیست و نهمین بی ینال جهانی ونیز در سال 1337 با اثری به نام«شهر ایرانی» شرکت کرد و نمایشگاه های بسیاری از آثارش در شهرهای اروپا و ایران برگزار شدند. او از سال‌ 1348 تا 1355 ریاست دانشکده هنرهای زیبا را نیز برعهده داشت و با بهره گیری از نقش برجسته های فلزی اقدام به ساختن مجسمه‌های چوبی کرد.