حسین خدنگ
روزنامه نگار
ديروز همزمان با بررسي لايحه بودجه 98 در مجلس شوراي اسلامي، بهارستان شاهد رفت و آمد وزراي اقتصادي دولت بود . آنچه از برگزاري اين نشست‌ها حاصل مي‌شود معرفي دلار و نوسانات ارزي، سودجويي فرصت طلبان و تحريم به عنوان عامل اصلي گران شدن روز افزون کالاهاست که نه دردي از مردم درمان مي‌کند و نه جلوي سيل خروشان گراني‌ها را مي‌گيرد. اين در حالي است که افزايش لجام گسيخته قيمت‌ها و گراني روز به روز کالاها آن هم در آستانه عيد نوروز سبب فشار مضاعفي به مردم شده است و آنان از نمايندگان مجلس و دولت انتظار دارند که يکبار براي هميشه با قانونگذاري و نظارت ريشه‌هاي اين گراني را از بين ببرند. در اين ميان به نظر مي‌رسد آنچه بيش از يافتن مقصر گراني‌ها و انداختن توپ به زمين مجلس و دولت مهم است همداستاني مسئولان براي مبارزه با گراني و تورمي‌است که سفره خانواده‌ها را کوچک تر و خالي تر کرده است. خودرو؛ لوازم خانگي؛ طلا و سکه و مسکن اين روزها انگار در مسابقه‌اي داغ در جاده گراني مي‌تازند و ديدن قيمت پرايد 46 ميليوني و گوشت 100 هزار توماني براي کارگران و کارمنداني که دريافتي شان سالهاست زير خط فقر سير مي‌کند کابوسي تلخ و دردناک است. بي شک وقت ان رسيده که هر وزير، نماينده و يا مدير و دست اندرکار اين روزها خود را به جاي کارگري بگذارد که هر شب با شرمندگي و دستهاي خالي به خانه مي‌رود تا بتواند درد نهفته در دلهاي بيش از نيمي‌از خانواده‌هاي ايراني را حس کند. بايد باور کنيم اين روزها و همزمان با خريدهاي نوروزي و در رقابت شتابان قيمت‌ها حقوق يک ميليون توماني يک کارگر حتي جوابگوي هزينه روزمره خانواده‌ها هم نيست چه برسد به خريد شب و عيد و خرج پوشاک و ميوه و شيريني شب عيد! شب عيد براي بخش فراواني از خانواده‌هاي ايراني با وجود اين گراني‌ها متاسفانه نه همراه شادي خريد رخت و لباس نو است و نه بوي سبزي پلو با ماهي 60 هزار توماني در خانه‌اي مي‌پيچد؛ مگر اينکه مجلس و دولت اين باربا همراهي همديگر نسخه‌اي درست و کامل براي مبارزه با تورم بيانديشند و شادي را دوباره به جمع خانواده‌هاي کم درامد و آسيب پذير برگردانند.
