«حلیمه جان » در وضعیت سفید‏

 [ حسام خراسانی]   صحبت از گذشته که به میان می‌آید، حرف‌هایش کوتاه و بریده‌بریده ‌می‌شود: «اهل ‏این روستا هستم. پدرم کشاورز بود، روی زمین کار می‌کرد. تبارمان هم همه کشاورز است. سال 59 ‏من که به دنیا آمدم، پدرم اسمم را گذاشت لیلا. روزها برایمان به خوشی گذشت تا سی‌ویکم خرداد سال ‏1369.» ساکت می‌شود، «سی‌ویکم خرداد 69» برش آخر ‏حرف‌های بریده‌بریده‌اش‌شده و ‌دوست ندارد از آن روز بگوید؛ از ویرانی، از خرابی، از مرگ و ‏از زلزله در آن روز. «لیلا سلیمی» از اهالی روستای حلیمه جان شهرستان رودبار است. روستایی با ‏‏۶۷۰ نفر جمعیت که این روزها به عنوان یکی از چند روستای ایمن در برابر کرونا در کشور ‏شناخته شده است. اهالی این روستا توانسته‌‌اند با تکیه بر ظرفیت‌های مشارکت اجتماعی، پویش ‏‏(#در_خانه _بمانیم) را به خوبی دنبال ‌کنند. در هفته گذشته نیز انتشار یک فیلم کوتاه از این روستا ‏در شبکه‌های اجتماعی واکنش مثبت بسیاری از کاربران را به دنبال داشت. «شهروند» به همین ‏منظور به بررسی و واکاوی فعالیت‌های پیشگیرانه اهالی این روستا در گفت‌وگوهای کوتاه با تعدادی ‏از ساکنان آن پرداخته است؛ ساکنانی که یک‌بار طعم تلخ مرگ و ویرانی را چشیده‌اند. آنچه در ادامه ‏می‌آید گزارش «شهروند» از فعالیت پیشگیرانه اهالی روستای 670 نفری «حلیمه‌جان» است.‏ در پی وقوع بحران بیماری ویروس کرونا در نقاط مختلف جهان، شیوع این بیماری در ایران نیز سی بهمن ۱۳۹۸ تایید شد. به گزارش «شهروند» تا بیست‌وهشتم فروردین طبق آمار ‏رسمی وزارت بهداشت ۷۷هزارو۹۹۵ نفر در ایران به این بیماری مبتلا شدند و ۴هزارو۸۶۹ نفر از هموطنان ‏کشورمان جان خود را به علت این بیماری از دست دادند. در طول این دو ماه همه استان‌های کشور ‏درگیر این بیماری شده‌اند، به همین منظور پیشگیری و مقابله با ویروس کرونا در همه مناطق در ‏دستور کار وزارت بهداشت و نهادهایی مانند جمعیت هلال‌احمر قرار گرفت‎.‎‏ فعالیت‌هایی که بنابر ‏گفته اصغر آقایی، معاون شعبه و مسئول امدادونجات هلال‌احمر شهرستان رودبار در روستای ‏هزارساله حلیمه جان به شکل‌ متفاوت‌تری دنبال شده است.‏ پویش #خانه_به_خانه
پویش #خانه_به_خانه یکی از اقدامات متفاوتی است که داوطلبان جمعیت هلال‌احمر در روستای ‏حلیمه جان اجرایی کردند. در طول این دو ماه داوطلبان هلال‌احمر شهرستان رودبار با رعایت تمام ‏نکات بهداشتی به ویزیت خانه‌به‌خانه در این روستا پرداختند. در این پویش همچنین با همکاری ‏خانه هلال روستا بسته‌های حمایتی و بهداشتی میان خانواده‌های ساکن در این روستا توزیع شده است. ‏‏«اصغر آقایی» در گفت‌وگو با «شهروند» با بیان اینکه این پویش با مشارکت خانه هلال در این ‏روستا انجام شده است، می‌گوید: «یکی از محورهای این پویش ارایه آموزش در مقابله با ویروس ‏کرونا بوده است. با توجه به اینکه این فعالیت و مشارکت با همکاری بومی‌های روستا انجام شد، ‏تأثیرگذاری آن نیز دوچندان بود.» بنابر گفته این مقام مسئول، آموزش‌ها به شکل ‏بروشور، کتابچه، بنر و فیلم در فضای محیطی و مجازی در اختیار اهالی روستا قرار گرفته است. ‏مسئول امدادونجات هلال‌احمر شهرستان رودبار محورهای اصلی آموزش‌ها را ارایه نکات اصلی ‏و کاربردی همچون نحوه ماسک‌زدن و برداشتن آن، شیوه صحیح شست‌وشوی دست‌ها و نحوه تهیه ‏مواد ضروری خانه عنوان می‌کند.  او در تکمیل صحبت‌های خود می‌گوید: «به طور ‏مثال یکی از نکات ساده‌ای که ما بر آن تاکید داشته‌ایم، همراه داشتن مایع ضدعفونی‌کننده ‏کوچکی در محیط‌های عمومی است که شهروندان  دسترسی سریع به آب و مایع دستشویی ندارند.»‏ قرنطینه در خانه ما با «نان‌ برنجی» همراه شد
از موضوعات دیگری که مطرح می‌شود این است که این روزهای طولانی را چگونه ‏باید گذراند تا حوصله افراد سر نرود؟ افراد زمان خود را چطور می‌توانند سپری کنند و سرگرم ‏شوند؟ موضوعی که در آموزش‌های داوطلبانه هلال‌احمر در روستای حلیمه جان به آن پرداخته شده ‏است. «هاجر حسینی» یکی از اهالی این روستا و از مشارکت‌کنندگان این طرح در توضیح این ‏موضوع به «شهروند» می‌گوید: «سعی کرده‌ایم در بخشی از این آموزش‌ها به ارایه آداب‌ورسوم ‏مردم گیلان بپردازیم که شاید در میان نسل جوان فراموش شده است. به طور مثل در خانه قرنطینه ‏را با پخت نان برنجی شروع کردیم و با اشتراک‌گذاری نحوه پخت این نان، دیگران را نیز با این ‏موضوع آشنا کردیم.» بنابر گفته این فعال اجتماعی اشتراک‌گذاری کتاب و آموزش صنایع دستی از ‏دیگر فعالیت‌هایی است که روستاییان حلیمه جان برای گذراندن اوقات فراغت در دوران قرنطینه ‏استفاده می‌کنند. این روستایی ساکن حلیمه جان در گفت‌وگو با «شهروند» با اشاره به نپذیرفتن ‏میهمان در تعطیلات نوروزی در روستا می‌گوید: «حتی در روستا مشاغل ضروری را نیز تقسیم کار ‏کردیم. به طور مثال در این دو ماه کاسبان شغل‌های ضروری مانند سوپرمارکت‌ها نیز به صورت ‏شیفتی فعالیت کرده‌اند.» ‏ بهره‌مندی 200 خانوار از خدمات هلال ‏
با شیوع ویروس کرونا در سراسر جهان و در ایران بسیاری از افراد برای مراقبت از خود و ‏اطرافیان‌شان و جلوگیری از انتشار گسترده‌تر ویروس به توصیه‌های متخصصان و پزشکان تقریبا ‏تمام مدت روز را در خانه می‌مانند و تنها در موارد ضروری بیرون می‌روند. موضوعی که «تقی ‏غلامی»، مسئول خانه هلال روستای حلیمه جان نیز بر آن تاکید می‌کند. غلامی در گفت‌وگو با ‏‏«شهروند»  می‌گوید: «با توجه به اهمیت در خانه ماندن بخشی از آموزش‌هایی که ارایه دادیم، ‏توصیه‌ها و پیشنهادهایی در مورد نحوه ماندن در خانه بود.» این معلم بازنشسته با بیان اینکه ‏‏«خانه هلال» مرکزی است با ساختار داوطلبی بدون نیروی انسانی رسمی، پیمانی یا قراردادی ‏می‌گوید: «ارتقای آگاهی، تأمین سلامت و ایمنی افراد جامعه، جذب، سازماندهی و آموزش افراد ‏ساکن از مهم‌ترین اهداف تأسیس خانه‌های هلال است، به همین منظور و با توجه به این هدف خانه ‏هلال روستای حلیمه‌جان نیز به ارایه خدمات در مواجهه با ویروس کرونا پرداخت.» بنا به گفته ‏غلامی خانه‌های هلال در سطح محلات شهرها و روستاها را اعضا، داوطلبان، خیرین، ‏نیکوکاران و واقفان اداره می‌کنند و هدف از تأسیس خانه‌های هلال تحقق شعار داوطلب‌محوری و ‏بهره‌مندی از مشارکت افتخاری و داوطلبانه همه افراد متقاضی فعالیت در جمعیت هلال‌احمر به ‏منظور ارتقای فرهنگ داوطلبی و سازماندهی اعضا برای ارایه خدمات داوطلبی به نیازمندان در ‏شرایط عادی و بحرانی در سطح محلات شهری و روستاها است. هدفی که در روستای حلیمه‌جان ‏با ارایه خدمت مداوم به 200خانوار در مقابله با کرونا بار دیگر نمایان شده است. ‏ ورود ممنوع


روستای حلیمه جان از توابع بخش رحمت‌آباد و بلوکات شهرستان رودبار است که در سال‌های اخیر با ‏رونق گردشگری نیز مواجه شده است. به همین دلیل یکی از چالش‌هایی که این روستا را در ایام ‏تعطیلات نوروزی با تهدید روبه‌رو می‌کرد، ورود میهمان و گردشگر در ایام نوروز بود. چالشی ‏که با مشارکت اهالی روستا برطرف شده و اسماعیل جمالی‌نژاد، دهیار روستای حلیمه ‌جان در ‏گفت‌وگو با «شهروند» بر آن تأکید می‌کند. جمالی‌نژاد یکی از نکات مهم در مقابله با شیوع این ‏ویروس را کنترل ترددها از مبادی ورودی استان دانست: «در این دو ماه اخیر استانداری با ‏هماهنگی نیروی انتظامی و مشارکت نیروهای هلال احمر و بسیج مردمی اقدام به ایجاد گروه‌های ‏کنترلی در راه‌های استان کرد و با تب‌سنجی و بخشی از تدارکات نیروهای مستقر، ‏ترددها را کنترل و الزام به رعایت محدودیت‌ها کرد. این مراکز کنترل از همان روزهای آغازین دایر شده و ‏تاکنون فعال هستند. همین موضوع باعث شد تا روستاها کمتر در معرض تهدید این ویروس قرار ‏گیرند.» ‏
جمالی‌نژاد یکی دیگر از عوامل موثر در ایمن بودن روستای حلیمه‌ جان را همکاری اهالی این ‏روستا عنوان می‌کند: «با وجود اینکه بسیاری از فرزندان و اعضای خانواده اهالی این روستا ساکن ‏در شهرهای اطراف هستند، اما اهالی با ایجاد پویش‌های اجتماعی از پذیرفتن میهمان در این ایام ‏خودداری کردند، موضوعی که به اعتقاد من بیشترین تأثیر  را در سالم‌ماندن روستای حلیمه‌جان داشته ‏است.» بنا به گفته دهیار حلیمه‌جان یکی دیگر از محل‌های پرتردد و پرخطر در این ایام، پارک‌ها، ‏بوستان‌ها و مراکز گردشگری روستایی هستند که به دلیل تداخل زمانی شیوع ویروس با ایام ‏تعطیلات نوروز اهمیت کنترل این مراکز دو چندان بوده است. به همین دلیل تمامی این مراکز ‏تعطیل و مسیرهای منتهی به مکان‌های تفریحی، طبیعی و گردشگری با سدهای خاکی مسدود شده ‏است. ‏ وضعیت سفید
اسماعیل جمالی‌نژاد، در ادامه با بیان اینکه با وجود درگیری تمام استان، روستای حلیمه‌جان پاک ‏مانده است، می‌گوید: «با اعلام نخستین ابتلا به ویروس در استان جدیت در انجام اقدامات مقابله‌ای ‏افزایش پیدا کرد. در گام نخست کمیته مقابله با ویروس کرونا در شهرستان شکل گرفت و پس از آن در ‏سطح پایین‌تر در روستا.» دهیار حلیمه‌جان در ادامه  به جلسات مشترک با حضور هلال‌احمر، ‏بسیج و نیروهای مردمی اشاره می‌کند: «در این جلسات هم‌اندیشی و تقسیم و ساماندهی ‏وظایف در راستای تحقق اهداف و دستورالعمل‌های ابلاغی از سوی کمیته ملی و استانی داشته‌ایم.» ‏به اعتقاد او مهم‌ترین اقدام، آگاهی بخشی در سطح روستا در میان اهالی بوده و او در تکمیل این ‏موضوع می‌گوید: «به همین دلیل در جلسات مشترک با معتمدان محلی، ائمه جماعات و متولیان ‏مذهبی روستا ضمن تشریح شرایط بر اساس مستندات ارسالی از سوی کمیته استانی تلاش شد با ‏جلب مشارکت و همکاری این افراد و نیز اقدامات گسترده در فضای مجازی و نیز نصب بنرها و ‏پلاکاردهای اطلاع رسانی به خوبی نکات بهداشتی و پرهیزهای ضروری در این ایام را برای اهالی ‏تشریح کنند.»‏ مشارکت خیّران
بنا به گفته دهیار روستا علاوه بر ضدعفونی کردن مستمر اماکن، معابر، مراکز پر تردد و دستگاه‌های ‏خودپرداز با استفاده از ماشین‌آلات دهیاری یا کرایه تجهیزات مورد نیاز، تهیه و توزیع رایگان ‏بسته‌های بهداشتی در میان اهالی روستا برای کاهش ترددها و همچنین اطمینان از در دسترس بودن ‏در زمان نیاز، از دیگر اقدامات انجام شده در روستای حلیمه‌جان بوده است. دهیار حلیمه‌جان درباره ‏تهیه و توزیع ماسک و دستکش و ژل‌های ضدعفونی کننده بین مردم روستا می‌گوید: «ماسک‌هایی ‏که به همت  خانه هلال و با مشارکت نیروهای مردمی و با نظارت مراکز بهداشت توزیع شده ‏است، در صورت نیاز اهالی به صورت رایگان توزیع و مازاد آن در اختیار روستاهای همجوار یا ‏مراکز بهداشتی قرار گرفته است.» بنا به گفته جمالی‌نژاد بسیاری از این تجهیزات و اقلام بهداشتی ‏از قبیل ماسک، دستکش و ... به همت دهیاران و مشارکت نیروهای داوطلب مردمی و با نظارت ‏مراکز بهداشت تولید، ضدعفونی و رایگان میان اهالی روستا توزیع شده است.‏ ‏«حلیمه» زخم خورده ‏
‏لیلا سلیمی، یکی دیگر از اهالی روستای حلیمه‌جان است. خانواده‌‌اش از کشاورزان قدیمی این ‏روستا هستند و او از بازماندگان زلزله«سی‌ویکم خرداد 69» رودبار است. می‌گوید:«‏‎حلیمه‌جان ‎پُر است ‏از گردوغبار، دیوارهای تَرَک‌خورده، سقف‌های ریخته و رنج‌های بسیار. ما داغ دیده‌ایم، خرداد ٦٩ ‏که  تمام شد ده‌ها نفر در روستا مدفون شدند و حتی جنازه‌هایشان هم بیرون نیامد. از آن روز نحس ‏تنها تلی خاک باقی ماند. ‌آن وقت نفر که نبود، بولدوزر آورده بودند که جنازه‌ها را بیرون بیاورد؛ اما ‏هر چه بیرون می‌آمد دست و پا و سر بود. این دِه ترک‌ خورده است؛ همین دیوار، همین دریاچه و ‏همین مسجد. همه‌شان زخمی در دل دارند. آن روزها از یاد‌رفتنی نیست. خرداد ٦٩ که  تمام شد،  ‏ده‌ها نفر در روستا مدفون شدند. شاید همان زخم باعث شده مردم روستا امروز با جدیت به اجرای ‏دستورالعمل‌ها بپردازند، ما معنی زخم را خوب بلدیم. یادم است آن روز روی دیوار روستا نوشتند ‏زلزله‌زدگان عزیز این‌قدر ناراحت نباشید، خدا بزرگ است و به داد شما خواهد رسید، امیدوار باشید‎. ‏می‌خواهم بگویم که این روزها هم می‌گذرد، امیدوار باشید.»‏