روزنامه جوان
1399/01/31
صدای نکره انسانی
ما که جانورشناس نیستیم تا بدانیم چرا این روز‌ها وحوش به نزدیکی و داخل شهر‌ها سرک می‌کشند- از نزدیک شدن دلفین‌ها به سواحل استانبول گرفته تا ورود گراز‌ها و بز‌ها و خرس‌ها به شهر‌های جهان -، اما همین قدر می‌دانیم که سقوط بورس یا کمبود ماسک یا مرگ عده‌ای از انسان‌ها نمی‌تواند برای آن‌ها جذاب باشد! از تغییرات شگرف داخل شهر‌ها تنها چیزی را که می‌توانم تصور کنم در کشیدن جانور به محیط زیست انسان مؤثر است، سکوت این روز‌های شهر‌ها در سراسر جهان است!بدنامی صدای نکره به حیوانات مانده است، اما یک جنگل با صد میلیون حیوان صدایش کمتر از یک خیابان با صد نفر آدم است! همین چند وقت پیش که جنگل‌های استرالیا می‌سوخت، گفته شد یک میلیارد حیوان هم در آتش سوختند، اما نه تنها هنگام سوختن، کسی صدای آن‌ها را نشنید، بلکه قبل از آن هم با سکوت مثال‌زدنی جنگل‌ها کسی باور نمی‌کرد یک میلیارد حیوان به‌جز حشرات در این محیط می‌چرند.
حیوانات زبان بسته قبلاً به خاطر هیاهوی دائمی شهر‌ها کیلومتر‌ها از آن فاصله می‌گرفتند، اما در این دو ماه از خود می‌پرسیدند چه خبر شده که این محیط‌های شهری مثل محیط‌های جانوری در سکوتی وهم انگیز و رؤیایی فرورفته‌اند! پس آرام آرام احساس کردند شهر‌ها هم به خوبی جنگل‌ها شده و بار سفر بستند، بیچاره‌ها نمی‌دانستند که این سکوت در روزی شکسته میشود که خبر هلاکت میلیون‌ها خروس یک روزه هم در شهر هیاهویی به پا می‌کند.
نکشید آقا! کشتن حیوان قاعده دارد، حرمت دارد، حساب دارد، عقاب دارد. کاری نکنید که حیوانات زمزمه کنند: اولئک کالانعام بل‌هم اضل!
سایر اخبار این روزنامه
صدای نکره انسانی
کشتن جوجه یک روزه کسب و کار من است!
مراقب باشید «نون. خ» در چاه «پایتخت» نیفتد
«خروج» فیلم دغدغه‌مندی است
جهش ویروس تقابل شرق و غرب از کرونا
عبدالله عطای ارگ را به لقای طالبان می‌بخشد
خنده بر دست‌درازی به جیب کارگران!
کرونا فرصت اصلاح فوتبال ايران
مادران شهدای مدافع حرم، مدافعان سلامت را تنها نگذاشتند
اصلاحات و اختلافات
سرریز سد‌ها و فروکش کرونا
کلاهبرداری کاندیدای رد‌صلاحیت‌شده از نامزد‌های مجلس
فروپاشی انگاره‌های ذهنی از غرب با کرونا
سهم و نقش ما در جهان پساکرونا
