روزنامه آفتاب یزد
1399/02/03
مجلس بی انگیزه
آفتاب یزد ـ رضا بردستانی: ایام دبیرستان یادش بخیر!نیمه ی اسفند که می شد، فخر می فروختیم به کلاس سومی ها و ایضاً دوم و اولی ها! همه می دانستند که سال چهارمی ها، دیگر کمتر به مدرسه خواهند آمد یا به تعبیری دل شان خواست می آیند و دل شان نخواست نه!
کم کم، فروردین که از راه می رسید؛ مدرسه برای سال چهارمی ها حکم محلی برای قول و قرارها می شد یعنی اگر سال چهارمی ها به مدرسه می آمدند صرفاً به این دلیل بود که می خواستند دوستی، معلمی یا یکی از همکلاسی ها را ببینند واگرنه، خبری از کلاس و درس نبود.
در این میانه اگر یکی از کلاس سومی ها و ایضاً دوم و اولی ها! به خود جرات اعتراض می داد؛ بادی در غبغب می انداختیم و
می گفتیم:«تو اصلا می دانی امتحان نهایی و کنکور یعنی چه؟» و آن چنان قیافه ی حق به جانب می گرفتیم که انگار تمام
24 ساعت شبانه روز خودمان را حبس کرده ایم در اتاقی و مشغول مرور
درس ها هستیم ـ البته تک و توک این چنین بودند ـ در حالی که در این ایام، سر به همه کاری می کشیدیم الا کتاب و درس؛ از زمین بازی گرفته تا سینما و پاساژ و ...
>مجلس در سال چهارم شبیه سال چهارمی های دبیرستانی!
این داستان را گفتیم که بگوییم مجلس در سال چهارم و درست پس از برگزاری انتخابات و مشخص شدن تکلیفِ آن هایی که ابقاء شده اند و آن هایی که رای نیاورده اند شبیه سال چهارمی های دبیرستانی شده است که از نیمه ی اول سال دیگر با افتخار به مدرسه
نمی آمدند و دست بر قضا، بسیاری از ریزش ها و افول کردن ها در همین مدتِ سه ـ چهارماه تا امتحانات نهایی و کنکور رخ می داد که دور شدن از محیط درس و مدرسه، خود آفتی بود که بعدها فهمیدیم و آن هایی که این رویه را باب کردند، هرگز نفهمیدند!
>با مقایسه میانه ای نداریم اما...!
از ظاهر و باطن ماجرا مشخص است که سال چهارم مجلس قانونگذاری مملکتی 80 و چند میلیونی، هیچ شباهتی به سال چهارم دبیرستان ندارد! نه راه ها یکی است نه رویه ها، نه
هدف ها یکسان است نه پیامدها... اصلا سال چهارمی ها وقتی به مدرسه
نمی آمدند لااقل خرج روی دست مدرسه نمی گذاشتند یعنی منتی اگر بود به گردن خودشان بود نه مدرسه و معلم ها که هم مدیر و ناظم تا
ثانیه ی آخر در مدرسه حاضر بودند هم معلم ها!
>20فروردین پس از 40 روز تعطیلی!
پس از حدود ۴۰روز تعطیلی پارلمان 20 فروردین، نمایندگان مجلس در غیاب علی لاریجانی، به ریاست مسعود پزشکیان کار خود را آغاز کردند. این جلسه در حالی آغاز شد که بیش از دوسوم از نمایندگان در مجلس حضور داشتند. این نخستین جلسه مجلس پس از شیوع بیماری کرونا بود که با حضور نمایندگان تشکیل شده است.
ششم اسفندماه 98 با آشکار شدن رقم ابتلا به کرونا در صحن بهارستان، نشست مجلس به حد نصاب نرسید و آن‌طور که قاسم میرزایی‌نیکو به همشهری گفته بود وقتی اعلام کردند ۲۳ نفر از۱۰۰ نماینده کرونا دارند جلسه بعدی به نصاب نرسید و پس از آن مجلس تعطیل شد. اما حاشیه‌های تعطیلی مجلس در این مدت کم نبوده است. پس از آنکه مجلس در جریان تصویب بودجه سال ۹۹ به بهانه شیوع کرونا کنار زده شد و در ادامه نیز به همین دلیل تعطیل شد، برخی از نمایندگان به این وضع اعتراض کرده‌اند.
حمیدرضا حاجی‌بابایی، رئیس فراکسیون نمایندگان ولایی مجلس تعطیلی مجلس در شرایط فعلی ایران را غیر قابل توجیه دانست، گفته بود:«معتقدم دست‌ها و اراده‌هایی خواسته یا ناخواسته درصدد است که مجلس تعطیل شود و نتواند نقش حیاتی خود را ایفا کند.» ایسنا، ۱۱ فروردین به نقل از او نوشته بود:«تعطیلی مجلس عادی نیست. نمایندگان در تصمیم‌گیری‌ها و مدیریت بحران باید سهیم باشند که در حال حاضر کشور بیشترین نیاز را به تصمیم‌گیری و بیان مطالب از تریبون مجلس دارد و تعطیلی مجلس با مصالح کشور و عقلانیت سازگاری ندارد.» رئیس فراکسیون نمایندگان ولایی همچنین پرسیده بود:«در حالی که بیماری کرونا زندگی مردم را در ابعاد مختلف تحت تاثیر قرار داده است و نگرانی‌های زیادی را ایجاد کرده است، نقش مجلس شورای اسلامی چیست؟»
به نظر می‌رسد که انتقاد برخی از نمایندگان به این است که چرا اجازه ایفای نقش در این شرایط به آن ها داده نمی‌شود و آن ها به افرادی تبدیل شده‌اند که تنها «نظاره‌گر» هستند. بهرام پارسایی، نماینده اصلاح‌طلب مجلس نیز در نامه‌ای خطاب به علی لاریجانی، رئیس مجلس به تعطیلی مجلس در شرایط کرونایی کشور اعتراض کرده و نوشته بود:«در شرایطی که پزشکان و پرستاران در حال فداکاری برای مردم‌اند مایه خجلت است که نمایندگان در قرنطینه باشند. با شرمساری احساس می‌کنم در قرنطینه اخلاقی هستم تا قرنطینه سلامت.»
او اضافه کرده:«تعطیل کردن مجلس و جلوگیری از تشکیل جلسات رسمی آن با حضور نمایندگانی که سلامتشان پس از تست کرونا محرز میشود و با حفظ توصیه‌های ایمنی، به استناد کدامین منطق است؟ مگر نه این است که اکنون، هنگام اخذ تصمیمات و تصمیم‌سازی‌های آنی، علمی، حقوقی و عقلی عقلای قوم است؟ پس از حیث تنویر اذهان بفرمایید نقش مجلس در کجای مختصات سیاسی، حقوقی، قانونی و حتی اخلاقی این شرایط خاص قرار دارد؟»
>درخواست ۴۲ نماینده برای برگزاری جلسات مجلس
همچنین11 فروردین ماه 42 عضو فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی در نامه‌ای به علی لاریجانی رئیس مجلس خواستار برگزاری جلسات مجلس با قید فوریت و در اسرع وقت شدند. در نامه
۴۲ نماینده خطاب به رئیس مجلس آمده بود که با توجه به شیوع بیماری کرونا صحن علنی و کمیسیون‌های مجلس شورای اسلامی تعطیلی چند هفته‌ای دارد و تلاش‌های فنی برای برگزاری جلسات مجلس به صورت ویدئو کنفرانس تاکنون ناموفق بوده است.
این نمایندگان در نامه خود نوشته بودند:«با توجه به جایگاه بی‌بدیل مجلس شورای اسلامی در قانون اساسی و همچنین با عنایت به وظایف ذاتی مجلس به ویژه در شرایط فعلی کشور ادامه استمرار تعطیلی مجلس شورای اسلامی و بر زمین ماندن امور مربوطه زیانبار خواهد بود.»
نویسندگان نامه از ریاست قوه مقننه خواسته بودند که تدابیری اتخاذ کند تا با قید فوریت و در اسرع وقت امکان تشکیل جلسات مجلس شورای اسلامی با رعایت پروتکل‌های بهداشتی در محل مجلس یا فضای دیگری که استانداردهای بهداشتی را تامین کند، فراهم شود تا با تشکیل دوباره جلسات مجلس، آسیبی به انجام وظایف نهاد تقنینی کشور وارد نشود.
> یک هفته تعطیلی برای باقیمانده ای چهار هفته ای؟!
این وضعیت مجلس در حالی است که در خوشبینانه‌ترین و بدون تعطیلی، مجلس سه هفته کاری و یک هفته سرکشی به حوزه‌های انتخابیه پنج هفته می‌تواند نشست داشته باشد و اگر به روال مرسوم در هر هفته سه نشست برگزار کند ۱۵نشست دیگر دارد تا مجلس را به منتخبان بعدی واگذار کند. هشتم خردادماه نخستین نشست مجلس یازدهمی‌ها برگزار میشود و مجلس دهم با تمام فرازونشیب‌هایش رسما پایان خواهد یافت.
در حالی اعتراض پزشکیان به دولتی‌ها به این موضوع بود که چرا مجلس را جدی نمی‌گیرید و به همین دلیل هم گفت که این وضعیت قابل قبول نیست اما همین نماینده به آسانی! تعطیلی یک هفته ای مجلس را اعلام کرد! در هر حال چند ماهی است که بهارستان بیرون از گود تصمیم‌گیری‌های کلان کشور قرار گرفته است و جز شکواییه گاه و بیگاه معدودی از نمایندگان از حذف شدن نقش‌شان به‌عنوان وکیل مردم صدایی از خانه ملت شنیده نمی‌شود.
>سندروم «در راس امور» نبودن و رد پای احمدی نژاد!
نظیر همین روزها و همین احوالات! مجلس هشتم، روزهای پایانی عمرش را در حالی سپری می کرد که محمود احمدی نژاد، رییس دولت دهم، پیشتر در اظهار نظری صریح راجع به جایگاه آن گفته بود:«مجلس دیگر در راسِ امور نیست.» این گفته احمدی نژاد تعریضی است به جمله معروف آیت الله خمینی(ره) که مجلس را
«در راس همه ی امور» خوانده بودند.
>هر یک ساعت مجلس چند؟!
آن زمانی که مجلس درگیر حاشیه‌هایی شده بود بسیار پررنگ‌تر از متن! نظیرمسئله درگیری نماینده سراوان با یکی از کارمندان گمرک و انتشار فیلمی از آن در فضای مجازی، بهانه‌ای شد تا بخشی از وقت مجلس به بررسی این موضوع هدر رود. مساله تا جایی پیش رفت که صحبت از جمع‌آوری امضا برای استیضاح وزیر اقتصاد شد. کمی بعد فیلمی از جلسه غیرعلنی مجلس منتشر شد که نشان از تلاش برخی نمایندگان برای استیضاح وزیر داشت. حتی علی لاریجانی رئیس مجلس در این جلسه عنوان کرده بود فردی که از این ماجرا فیلم گرفته، باید مشخص شود. هرچند که بعدها فردی که از این جلسه غیرعلنی فیلم گرفته بود نیز مشخص شد.
با این حال، پرداختن به یک مسئله حاشیه‌ای و اختصاص دادن ساعاتی از وقت مجلس به آن، انتقاد بسیاری از کارشناسان حتی خود نمایندگان را هم برانگیخت، تا جایی که محمدقسیم عثمانی نماینده بوکان گفته بود:«چهار دانش‌آموز در آتش سوختند و ما تنها برای توهین به یکی از همکاران جلسه غیرعلنی می‌گذاریم». اشاره او به همزمانی این اتفاق مجلس باحادثه‌ای بود که برای دانش‌آموزان زاهدانی روی داد که به دلیل استفاده از وسایل گرمایشی غیراستاندارد، جان خود را از دست دادند.
چنین حواشی و اتفاق‌هایی بهانه‌ای شد برای نگاه به فعالیت مجلس و بررسی اینکه هر جلسه علنی مجلس چقدر هزینه در بردارد. این مقیاس از آن جهت است که شاید کمتر بتوان متر و معیار مشخصی برای جلسات غیرعلنی پیدا کرد. برای نمونه خبرگزاری تسنیم اعلام کرده بود، هزینه هر یک دقیقه از جلسات علنی مجلس،
۱۷.۸ میلیون تومان و هر یک ساعت، ۱.۶ میلیارد تومان است. این آمار که مربوط به سال ۹۳ است، با احتساب برگزاری ۲۸ هزار و
۵۰۱ دقیقه جلسه علنی محاسبه شده بود.
این عدد و ارقام وقتی در تورم ۲۲ درصدی ۸ ماهه ۹۷ به روز
می شود به رقم سرسام آور هر جلسه غیرعلنی در روز، رقمی در حدود ۵.۲ میلیارد تومان می رسدکه با اندکی ضرب و تقسیم می توان به رقم واقعیِ روزهایی که مجلس بی دلیل تعطیل می شود نیز رسید.
>مجلس دچار پایانی زودرس شده است؟!
آن طور که در اخبار آمده، مسعود پزشکیان در پاسخ به تذکر یکی از نمایندگان به همین مقدار بسنده می کند که: «ما در هیئت رئیسه در این باره بحث کرده‌ایم و هفته آینده هم مجلس شورای اسلامی تعطیل است.» اما هیچ توضیحی نمی دهد که 40 روز تعطیلی در اوج بحران کرونا و تنها چند جلسه ی نصفه و نیمه! آن هم بدون یک خروجی مشخص، در نهایت چه بر سر جایگاه مجلس در هرم تصمیم گیری و فرصت سازی در سالی که به عنوان «جهش تولید» نامگذاری شده است؛ خواهد آورد.
اگر مجلس نشینان 40 روز باقیمانده را بی هیچ انگیزه ای
می خواهند سپری کنند به جای یک هفته تعطیلی نوبرانه! بهتر نبود پایان کار مجلس را اعلام می کردند و از 8 اردیبهشت عنان مجلس را به منتخبان یازدهم می سپردند کسانی که برای صندلی ریاست و دیگر صندلی های خدمت، سر و دست می شکنند و گوش فلک را کر کرده اند!؟ چه معلوم شاید مجلس نشینان یازدهم، «در راس امور بودن» را دوباره به جایگاه مجلس بازگرداند!
سایر اخبار این روزنامه
از پاریس تا تهران؛آیا آب آلوده به کرونا می شود؟
خواهر اون رهبر کره شمالی میشود؟
ترافیک تهران ۷۰ درصد افزایش یافت
فاز جدید در مقابله با کرونا
وضعیت سفره مردم در ماه رمضان
پول از عربستان، فشار از آمریکا و طرح از اسراییل؛ هدف:تجزیه ایران
مجلس بی انگیزه
برخی گمانه زنی‌ها و شنیده‌ها حاکی از آن است که با تمام شدن دوره نمایندگی نماینده پر حاشیه مجلس دهم او به ریاست سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران می‌رسد
منفی شدن قیمت طلای سیاه آمریکا، بر اقتصاد این کشور و موقعیت دونالد ترامپ چه تاثیری دارد
نفت زیر سایه مثلث «سیاست، اقتصاد، بهداشت»
اگر خواهر اون رهبر کره شمالی شود
هنر نزد ایرانیان است...
از بحران کرونا فرصت بسازیم
خودروسازی باید از دست دولت رها شود
سخنی با آقای روحانی
