ضربه کرونا به دولت‌های پرمدعا

 
 
 
 


واپسين ماه‌هاي سال 98 با شيوع ويروس جديد و کشنده‌اي همراه شد تا جامعه ايراني شاهد سبک جديدي از بحران باشد؛ البته اين بار بحراني که نه فقط کشور ايران، بلکه همه دنيا با آن دست و پنجه نرم مي‌کند. اينجا بود که دولت‌هاي مدعي، به‌ويژه دولتمردان کشورهاي توسعه يافته که همواره با نگاهي از بالا به پايين به ساير دولت‌ها مي‌نگرند و خود را در جايگاه رهبري و سروري جهاني مي‌بينند، به تدريج از ژست‌هاي سياسي هميشگي فاصله گرفتند و رسانه‌هاي مورد حمايت آنها نيز که مدت‌هاست پروژه ناکارآمد نشان دادن دولت ايران و نااميد و جداکردن ملت از دولت را کليد زده‌اند، يکي پس از ديگري صداي خود را پايين آوردند و ناچار به پذيرش واقعيت‌ها شدند. در حالي که دولت ايران که طي سال‌هاي اخير همواره با بحران‌هاي ساختگي پشت سر هم مواجه بوده، سريع توانست براي مقابله با بحران کرونا آماده شود و بخش‌هاي مختلف بهداشت و درمان، آموزشي، نظامي و امنيتي را براي کنترل اين اپيدمي زير يک چتر درآورد و از بروز فاجعه جلوگيري کند، دولت‌هاي پرمدعايي چون آمريکا و بسياري از کشورهاي اروپايي در مقابله با اين بحران اوج ناکارآمدي خود را نشان دادند. البته بحران کرونا تنها ضعف و ناکارآمدي کشورهاي اروپايي و آمريکايي را اثبات نکرد، کمبود تابوت براي دفن قربانيان کرونا در اکوادور، ضرب شتم و توهين به مردم در هند و افغانستان به‌دليل رعايت نکردن اصول قرنطينه، دستور رئيس جمهور فيليپين براي شليک پليس به ناقضان اصول قرنطينه، بي‌تفاوتي رئيس‌جمهور بلاروس به بحران کرونا و توصيه وي به مردم کشورش به جدي نگرفتن اين بحران و به‌ويژه تصميم مقامات دولتي ترکمنستان براي بازداشت کردن افرادي که ماسک بزنند يا در مورد ويروس کرونا حرف بزنند، ابعاد جديدي از نقصان و کمبود دولت‌هاي ملي را به رخ جهانيان کشيد. در واقع براي مردم جهان آشکار شد که در همين برهه از تاريخ که ارتباطات و اقتصاد جهاني شده و نوآوري‌هاي علمي و فناورانه به طرز شگفت انگيزي در حال پيشرفت است، بسياري از دولت‌هاي ملي در شرايط بحراني از تامين نيازهاي اوليه شهروندان خود نيز عاجزند، ذخاير کالاهاي استراتژيک آنها به شدت ضعيف است و البته بسياري از اين دولتمردان در قرن بيست و يکم نيز همچنان خرافي، مستبد و غيرمردمي هستند و براي مقابله با بحران‌هاي فراگير، روش‌هاي فردي و سرکوبگرانه را ترجيح مي‌دهند. از اين رو بحران کرونا پرده‌هايي را از پيش چشم برداشت و برخي حقايق را روشن ساخت؛ اينکه ناکارآمدي و سوء مديريت در زمان بحران‌ها مساله‌اي فراگير است و دولت ايران حداقل در اين بحران از بسياري کشورهاي پيشرفته بهتر عمل کرده و رمز اين موفقيت همبستگي ملت با دولت براي دستيابي به هدف واحد يعني «شکست کرونا» بوده است.