زنان در پستوی مجلس یازدهم!

آرمان ملي مطهره شفيعي: زنان نيمي از جمعيت کشور را تشکيل مي‌دهند؛ اما در عرصه سياسي توجهي در حد انتظار به آنان نمي‌شود يعني مردان خود را آگاه و مسلط به تصميم‌گيري‌هاي سياسي و انتخاباتي دانسته و از حضور زنان به عنوان يک راي هدايت شده از سوي مردان ياد مي‌کنند. پس از سال‌هايي که مجلس ششم و دولت اصلاحات بر سر کار بود بي‌توجهي به نقش زنان کمرنگ‌تر شد؛ به نحوي که به‌رغم منتخب شدن زنان براي ورود به مجلس، کارنامه و رزومه‌اي که اين زنان داشتند سبب شد در رده گمنامان قرار بگيرند و پرونده زنان منتخب دوره‌هاي دهم و يازدهم قابل قياس با پرونده زنان مجلس ششم و پيش از آن نيست. در ميان منتخبان مجلس يازدهم نام 16 زن آمده است. نکته قابل تامل آنجاست که در مقابل تشکل سياسي‌اي که آنها در آن به آموزش سياسي پرداخته باشند، نام حزب يا گروهي نوشته نشده يا حداقل آمده که عضو جبهه پايداري بودند که فعاليت آموزشي سياسي درآن وجود نداشته است. بنابراين مي‌توان اذعان داشت 16 نماينده زن مجلس بي‌اطلاع از سازوکارهاي سياسي و دور از نتايج مثبت حرکت در اين مسير براي اعتلاي کشور هستند. بررسي سوابق زنان مجلس يازدهم مشي فکري و عقيدتي آنها را نمايان مي‌کند.
فرزند لاجوردي در مسير پدر؟
زهره سادات‌ لاجوردي يکي از منتخبان مجلس يازدهم است. او عضو شوراي مرکزي جبهه پايداري انقلاب اسلامي و در دولت محمود احمدي‌نژاد (نهم و دهم) معاونت مرکز امور زنان را بر عهده داشته است. لاجوردي سخنگوي حزب زنان جمهوري اسلامي هم هست. او از نامزدهاي اصولگرايان براي انتخابات شوراي اسلامي شهر تهران در سال 1396 بوده که به اين شورا راه نيافته است. لاجوردي در انتخابات 1398 مجلس از تهران نامزد شد و در فهرست وحدت اصولگرايان قرار گرفت و با کسب 714 هزار و 931 راي، به عنوان نفر بيست و هشتم از حوزه انتخابيه تهران، ري، شميرانات و اسلامشهر از استان تهران انتخاب شد. لاجوردي تنها دختر اسدا... لاجوردي دادستان سابق انقلاب تهران است. اسدا... لاجوردي پدر اين منتخب تهران در سال 77 ترور شد. بنابراين دور از ذهن نيست که زهره لاجوردي هم مشي پدر را ادامه دهد؛ هرچند در دولت احمدي‌نژاد که معاون مرکز امور زنان بوده، کارنامه مشخصي ارائه نداده است. پس مي‌توان اين‌گونه نتيجه گرفت که زهره لاجوردي عملکرد قابل ذکري در حوزه اجزايي و سياسي ندارد.
گمنام‌ترين زن مجلس يازدهم


فاطمه قاسم‌پور سياستمدار اصولگرا است. وي توانسته در يازدهمين انتخابات مجلس شوراي اسلامي با کسب 726 هزار و 7 راي، به عنوان نفر بيست و ششم از حوزه انتخابيه تهران، ري، شميرانات و اسلامشهر از استان تهران انتخاب شود. شايد بتوان او را بي‌سابقه‌ترين منتخب خانم مجلس يازدهم معرفي کرد؛ چرا که در رزومه منتشر شده از او که از سوي باشگاه خبرنگاران يعني يک رسانه اصولگرا منتشر شده آمده است: «قاسم‌پور سردبير مجله حورا، مدير واحد تهران مرکز تحقيقات زن و خانواده، مديرمسئول پايگاه خبري تحليلي مهرخانه، استاديار و مدير گروه علوم اجتماعي مرکز تحقيقات زن و خانواده و مديرعامل انجمن مردم‌نهاد ترنم انديشه بوده است. در اين عناوين، نه نشاني از فعاليت سياسي و نه نقش تاثيرگذاري در تحولات فرهنگي و اجتماعي ديده نمي‌شود؛ بنابراين مي‌توان چنين مطرح کرد که نام او تنها به‌واسطه ناشناخته بودن و استفاده از او براي راي دادن به مردان اصولگرا در ليست آمده بود تا انتخاب شود.
کلکسيون رزومه بدون عملکرد مشخص!
سميه رفيعي شرايط بهتري نسبت به فاطمه قاسم‌پور دارد. بر اساس آنچه رسانه‌هاي دلواپس نوشته‌اند او مشاور امور زنان و جوانان رئيس سازمان حفاظت محيط‌زيست و معاون حوزه رياست سازمان، مشاور امور زيربنايي معاونت پيگيري‌هاي ويژه دفتر رئيس‌جمهور، مدير کل همايش‌ها و نشست‌ها و مجامع بين‌المللي مرکز ملي جهاني شدن (رياست‌جمهوري)، مدير دپارتمان محيط‌زيست مرکز پژوهشي آرا، دبير نشست و مسئول برگزاري اولين نشست فعالان محيط‌زيست با رياست محترم قوه قضائيه بوده است، اما با وارد کردن نام او در موتورهاي جست‌وجوگر عملکرد تاثيرگذار و نقش‌آفريني پررنگي از او قابل مشاهده نيست و گويي تنها سمت‌هايي به او تعلق گرفته که رزومه‌ساز باشد نه کارساز!
شايد معتدل‌ترين زن باشد
زهره الهيان شناخته‌ترين منتخب زن مجلس يازدهم است. او نماينده مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي در دوره هشتم، عضو هيأت رئيسه کميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس، عضو شوراي عالي بسيج جامعه پزشکي کشور و رئيس کميته حقوق بشر مجلس هشتم بوده و رويکردش بر خلاف برخي ديگر از منتخبان مجلس يازدهم اصولگرايي از نوع اعتدالي است.
خداحافظي با طرح‌هايي به نفع زنان
باتوجه به عملکردها و سوابق منتخبان زن مجلس يازدهم نمي‌توان از آنها انتظار پيگيري طرح‌هايي را داشت که از سوي زنان مجلس دهم مطرح و ناتمام مانده است که البته تنها نداشتن تجربه در اين موضوع دخيل نيست؛ بلکه اعتقادات اين اصولگرايان با طرح‌هاي قبلي چندان همخواني ندارد. به عنوان نمونه نمايندگان زن مجلس دهم طرح‌هايي مثل تشديد مجازات اسيدپاشي يا بحث گذرنامه و خروج زنان از کشور بدون اذن همسر و طرح‌هاي ديگر را به کميسيون‌ها و گاه صحن علني آورده‌اند اما يا از سوي ساير نمايندگان در کميسيون قضايي رد شده يا همکارانشان در مجلس راي موافق به آنها نمي‌دادند. اگر هم طرح و لايحه‌اي به تصويب مجلس مي‌‌رسيد، نهاد نهايي با آن موافقت نمي‌کرد. ‌اکنون به نظر مي‌رسد زنان مجلس يازدهم نه‌تنها به دنبال طرح‌هاي اين‌چنين نيستند بلکه شايد در زير چتر مردان دلواپس اين مجلس فعاليت زنان را محدودتر هم کنند.