روزنامه خراسان

بازنشستگی «ژ-3» در ۵۰ سالگی

نه تنها کارمندهای نیروهای مسلح بلکه تمام افرادی که سربازی رفته‌اند، با ژ-3 بیگانه نیستند. این اسلحه که سال‌هاست به عنوان اسلحه سازمانی ارتش جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود، از جمله نام‌ها و تجهیزاتی است که با خاطرات تلخ و شیرین زیادی در ذهن مردم ایران عجین شده است. یک سلاح انفرادی ساخت آلمان که شاید نزدیک به ۵۰ سال است وارد ایران شده و عمده نیروهای ارتش کشورمان را مسلح کرده است. اما بالاخره قرار است تابوی خروج این سلاح از نیروهای ارتش شکسته شود چراکه امیر کیومرث حیدری فرمانده نیروی زمینی ارتش در روزهای اخیر اعلام کرده که به دنبال خروج ژ-۳ از خدمت و استفاده از سلاحی بومی و جدید که ساخت وزارت دفاع محسوب می‌شود، است. به همین بهانه و در پرونده امروز زندگی سلام، درباره این اسلحه و ویژگی‌هایش به همراه معروف‌ترین اسلحه‌های سازمانی دنیا، مطالب جالبی را خواهید خواند.
 
ژ-۳ از کجا آمد؟ رد پای اسپانیا، آلمان و حتی بلژیک در ساخته شدن این اسلحه دیده می‌شود که 50 سال پیش به ایران وارد شد اگر بخواهیم به ریشه اسلحه ژ-۳ بپردازیم باید به روزهای پایانی جنگ جهانی دوم برگردیم؛ جایی که بسیاری از دانشمندان و متخصصان علمی و صنعتی آلمان به دنبال فرار از وضعیت‌شان در آن روزها بودند. مهندسان شرکت ماوزر آلمان در آن روزها به دنبال طرحی برای توسعه یک سلاح تهاجمی جدید بودند و برخی از طراحان اسلحه آلمانی موفق شدند به اسپانیا بروند و در سایه حکومت ژنرال فرانکو از تعقیب متفقین در امان باشند. این مهندسان آلمانی در اسپانیا و در سال ۱۹۴۹ میلادی، شرکت CETME  را برای دولت اسپانیا به راه انداختند و توسعه سلاحی جدید برای ارتش آن کشور آغاز شد. در آن زمان با تشکیل پیمان ناتو و مشخص شدن مرزبندی‌های جدید سیاسی و نظامی بین واشنگتن و مسکو، آلمان غربی هم که از خرابه‌های جنگ جهانی دوم در حال سر بلند کردن و در عین حال به دنبال راه اندازی مجدد تشکیلات نظامی خود بود به پیمان ناتو پیوست و در نهایت به دنبال جنگ افزار رفت. در این بین، آمریکایی‌ها به دنبالM14  رفتند، بلژیکی‌ها با FAL و آلمانی‌ها هم در نهایت به ژ-۳ رسیدند. بنابراین ریشه ژ-۳ در حقیقت همان سلاح ساخته شده توسط مهندسان آلمانی در اسپانیا بود. در خور ذکر است که این سلاح در کنار FAL بلژیکی، موفق‌ترین سلاح‌های انفرادی جهان غرب در طول جنگ سرد خصوصا از نظر بازار صادرات بوده و تقریبا بیشتر‌ متحدان آمریکا و جهان غرب به نوعی با یکی از این دو سلاح مجهز شدند.    عمر ژ-3 در ایران بیش از 5 دهه است چند دهه قبل سه کشور ایران، ترکیه و پاکستان به دنبال بحث استاندارد سازی آموزش‌های نظامی و تجهیزات هر سه اسلحه ژ-3  را برای خدمت به عنوان اسلحه سازمانی در ارتش‌های خود قبول کرده‌اند  و البته هر سه کشور تولید تحت لیسانس آن را نیز آلمان دریافت کردند. حالا بیش از 5 دهه است که این اسلحه انفرادی، مهم‌ترین سلاح سازمانی ارتش ایران محسوب می‌شود که البته در آستانه بازنشستگی قرار گرفته است.  
ویژگی‌های کمتر شنیده شده «ژ-3» آشنایی با سلاحی ارتقا یافته و پرطرفدار که وزن و لگد زیادی دارد اما دقت اش بالاست تفنگ «ژ-۳» سلاحی ارتقا یافته و پرطرفدار در دنیاست که به دلیل قدرت فوق‌العاده بالا وبه ویژه دقت مناسب در فاصله بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ متری در سال‌های گذشته برای خود نام و آوازه‌ای ترسناک دست و پا کرده بود. گلوله‌های این اسلحه در زمان برخورد با بدن قربانی بعد از طی مسیر مشخصی به شکلی منهدم می شود و اثر تخریبی مرگباری را به جا می‌گذارد. اما وزن به نسبت بالای ژ-۳، لگد زیاد و تقریبا غیر قابل کنترل بودن آن در حالت شلیک رگبار به نوعی از نقاط منفی آن به حساب می‌آید.     نواخت 600 تیر در دقیقه ژ-۳ سلاحی است که قادر به شلیک تک تیر و رگبار در تمامی وضعیت‌های تیراندازی است. این سلاح با فشار مستقیم گاز باروت مسلح شده و مهمات این اسلحه انفرادی از طریق یک خشاب ۲۰ تیری یا به صورت دستی سلاح را تغذیه می‌کند. همچنین برای تداوم عملیاتی بیشتر روی این سلاح خشاب حلزونی شکل با ظرفیت ۱۲۰ تیر نیز نصب می‌شود. دوربین معمولی یا دوربین دید درشب می‌تواند بدون آن‌که نیاز به تغییر و اصلاحی در تفنگ باشد در این اسلحه به کار گرفته شود. این سلاح در دو مدل قنداق ثابت و کشویی موجود است و قابلیت پرتاب نارنجک تفنگی را دارد. نواخت تیر این سلاح ۵۰۰ تا ۶۰۰ گلوله در دقیقه است و برد موثر این سلاح تا یک کیلومتر و برد نهایی آن ۳۷۵۰ متر است. وزن این سلاح بدون خشاب چهارکیلو و  ۳۰۰ گرم و طول آن ۱۰۲۰ میلی‌متر است.   آشنایی با جانشین احتمالی ژ-3  طبق پیش‌بینی‌ها اسلحه فجر 224 از تولیدات وزارت دفاع را می‌توان به عنوان گزینه‌ اصلی نزاجا به عنوان اسلحه سازمانی ارتش اعلام کرد. در این بین از اسلحه مصاف هم نام برده می‌شود با این حال  مشخصات اعلام شده فجر ۲۲۴ ایرانی شباهت بسیار نزدیک به ام‌۴ دارد. این سلاح ساخت داخل می‌تواند از خشاب‌های ۲۰ و ۳۰ تیری استفاده کند. سرعت دهانه گلوله‌های این سلاح نیز ۸۸۴ متر بر ثانیه است. وزن این سلاح بدون خشاب سه کیلو و ۲۰۰ گرم است که این عدد برای کلاشینکف روسی سه کیلو و ۴۷۰ گرم و برای ژ-۳ آلمانی بیش از چهار کیلوست. این کاهش وزن قابل توجه، یکی از مهم‌ترین نکته‌ها در طراحی و ساخت این اسلحه است. سازوکار عملکرد آن به مانند ام ۴ بر اساس گاز مستقیم باروت با قفل چرخشی است. این سلاح همچنین ریل مخصوص انواع دوربین، هدف گیر لیزری، چراغ قوه و دیگر ملزومات مورد نیاز را دارد. قنداق این سلاح نیز از نوع متحرک بوده و با توجه به نیاز ماموریتی و جثه تیرانداز می‌توان اندازه آن را تغییر داد. روی فجر ۲۲۴ ایرانی دو شیوه هدف‌گیری دیده می‌شود که نسبت به مدل نصب شده روی  ام ۴ آمریکایی پیشرفته‌تر است.  


از اسلحه سازمانی بی‌مصرف آلمانی تا نامتعادل فرانسوی!  معروف‌ترین سلا‌ح‌های سازمانی ارتش‌های جهان مربوط به کدام کشورهاست و چه ویژگی‌هایی دارد؟ همه ارتش‌های جهان از تجهیزات سازمان‌دهی شده‌ای برای آمادگی و به کار بردن در جنگ‌ها استفاده می‌کنند. تجهیزات انفرادی مورد استفاده در نیروهای زمینی نیز همیشه مورد توجه بوده و استانداردهایی برای آن‌ها در نظر گرفته می‌شود. منظور از سلاح‌های تهاجمی سلاح‌های کالیبر متوسطی هستند که به طور گسترده در بین نیروها استفاده می‌شوند. در این مطلب با سلاح‌های سازمانی تعدادی از ارتش‌های جهان آشنا می‌شویم.   HK G36؛ بی‌مصرف و ناامیدکننده اما کاربردی! کشور: آلمان ارتش آلمان تا سال 1997 از سلاح ژ-3 به عنوان سلاح سازمانی استفاده می‌کرد تا این‌که شرکت آلمانی هکلر و کخ سلاح تهاجمی ژ36 را ساخت و بدین‌ترتیب تفنگ جدید جایگزین ژ-3 شد. خشاب اصلی ژ۳۶ یک خشاب ۳۰ فشنگی است. محل قرارگیری خشاب به عنوان یک بخش جداگانه ساخته شده به‌همین دلیل این سلاح را به‌راحتی می‌توان برای پذیرش خشاب‌های دیگر آماده کرد. در سال ۲۰۱۲ در جنگ افغانستان گزارش شد ژ۳۶ پس از شلیک چندصد گلوله، دقتش را به شدت از دست می‌‌دهد. تا جایی که اصابت گلوله به هدفی در فاصله ۱۰۰ متر را «مشکل»، اصابت در فاصله ۲۰۰ متر «نااُمید‌کننده» و در ۳۰۰ متر «غیرممکن» خواندند. در سال ۲۰۱۵ وزیر دفاع آلمان خانم فن‌در‌لین، ژ36 را تفنگ «بی‌مصرف» نامید و اعلام کرد، این تفنگ به خاطر اشکالاتش، از ارتش آلمان بازنشسته می‌شود اما وزارت دفاع آلمان، مدرک فنی محکمی برای ارائه به دادگاه نداشت. بنابراین دادگاه آلمان رای را به سود هکلر و کخ اعلام کرد و این تفنگ در ارتش آلمان حفظ شد.  
 
 
 
HK33؛ بهبودیافته ژ3 کشور: ترکیه سلاح سازمانی نیروی زمینی ترکیه برای چهار دهه سلاح ژ3 بود که در این کشور تولید می‌شد ولی در ادامه ارتش این کشور، دست به تولید سلاح اچ‌کا33 زد که به نوعی نسخه بهبودیافته همان سلاح ژ3 است. این سلاح 30 فشنگی بوده و سرعت آتش بیشتری هم نسبت به سلاح ژ3 دارد. این نسخه دارای شباهت‌های زیادی در مکانیزم و ظاهر نسبت به ژ3 است اما علاوه بر تفاوت در کالیبر، سرعت آتش آن به 700 تا 750 گلوله بر دقیقه می‌رسد و سرعت دهانه نیز 950 متر بر ثانیه است. از خشاب 30 فشنگی در آن استفاده می‌شود و به علت پوکه کوتاه‌تر کمتر گیر کرده و اطمینان بیشتری می‌توان به آن داشت. ترکیه در سال‌های اخیر طرح‌هایی برای جایگزینی این سلاح‌ها با سلاح بومی ام پی تی 76 داشته که هنوز عملی نشده است.                 AK-74M؛ همچنان محصولات کلاشینکف کشور: روسیه  سلاحی که در ارتش روسیه به عنوان سلاح سازمانی استفاده می‌شود آکا-74ام نام دارد که از محصولات شرکت کلاشینکف است. این تفنگ تهاجمی در سال 1991 به عنوان سلاح سازمانی روسیه شناخته شد. برد موثر این سلاح 800 متر و حداکثر برد آن به 3150 متر می‌رسد. البته منظور از برد موثر 800 متر با نصب دوربین روی سلاح است وگرنه برد موثر با چشم غیرمسلح درنهایت  400 متر است یعنی شعاع دیدی که می‌توان با چشم مشاهده کرد. نسبت به نسخه‌های قبلی از توان بالاتری برای نصب سامانه‌های دید در شب بوده و انواع مختلفی از نارنجک‌ها را می‌توان به وسیله آن پرتاب کرد.  
 
 
 
 
QBZ-95؛ سبک و با ارگونومی مناسب کشور: چین این تفنگ تهاجمی از سال 1996 وارد خط تولید شد و از آن موقع برای نیروهای خط مقدم و از آن به بعد به عنوان سلاح رسمی ارتش چین به کار گرفته شد. وزن این اسلحه 3.2 کیلوگرم و طول آن 745 میلی متر است که طول لوله آن به تنهایی 463 میلی متر است. سرعت شلیک از دهانه آن 930 متر بر ثانیه است و دارای برد موثر 400 متر است که با دوربین به 600 متر ارتقا پیدا می‌کند. در بالای سلاح دارای دستگیره حمل شبیه دستگیره حمل ام 16 است و دو قسمت نشانه‌گیری دارد. از امتیازات این سلاح ارگونومی مناسبش در نسخه‌های جدید آن است.  
 
 
 
فاماس اف1؛ کم‌لگد اما نامتعادل! کشور: فرانسه در اوایل دهه 70 سلاحی به نام فاماس تولید می‌شد که بعدها در سال 1978محصولی از آن با عنوان فاماس اف1 رسما به طور گسترده وارد ارتش فرانسه شد. دراین نوع سلاح با قرار گرفتن خشاب و گلنگدن پشت سر ماشه بدون نیاز به کوتاه کردن لوله، طول سلاح کاهش می‌یابد و همچنین لگد سلاح کمتر  و بهتر کنترل می‌شود. حتی با یک دست هم می‌توان آن را شلیک کرد اما مشکلات خودش را هم دارد از جمله این که تعویض خشابش در مقایسه با سلاح‌های هم‌رده سخت‌تر است و قرار گرفتن بخش زیادی از تجهیزاتش در انتهای سلاح کمی تعادل گرفتن آن را سخت می‌کند. وزن این سلاح 3.8 کیلوگرم است و برد موثر آن 450 متر تخمین زده می‌شود.        منابع: جنگاوران، عصرایران، مشرق‌نیوز، تسنیم 
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
براي اشك‌هاي پزشكيان! (اعتماد) باور بفرمائيد شرم‌آور است!(نکته) (کيهان)پاسخ به تمام ابهامات درباره سوریه (شهروند) دیپلماسی امریکایی با «تروریست ۱۰ میلیون‌دلاری» (جوان)
سایر اخبار این روزنامه
175 روز داغ ایران و آمریکا در شورای امنیت جهاد در خط مقدم فرهنگ و سیاست تفاهمی به نفع مردم بازگشایی مراکز زیارتی در دستور کار ستاد ملی کرونا بازنشستگی «ژ-3» در ۵۰ سالگی ماجرای جنایت وحشتناک در خانه ویلایی! جنگ 5 ساله یمن کرونا وآتش بس جعلی کاربران بی دفاع، میزبانان بی مسئولیت رقابت شبکه های 3 و یک به «سرباز» و «زیرخاکی» رسید نفس های آخر «اون»، همدم سالار و افشاگری زنوزی ! طرح تمدید اجاره واحدهای مسکونی در دستور کار نترسیدن از دشمن و محکم ایستادن مقابل او از دستورهای مهم قرآن است آغوش باز کرونا برای چاق ها و فشارخون بالا گرفتند دست افتادگان را؟