سیستان‌و‌بلوچستان در انتظار کمک‌های دولت و ملت

 
 
 
 


نظافت و بهداشت، مهم‌ترين فاکتور پيشگيري در کروناست و زماني که در استان پهناور سيستان‌وبلوچستان بيش از 1400 روستا فاقد منابع آبي پايدار هستند و سهميه آب روزانه، نياز مردم را برطرف نمي‌کند، بدون‌شک پيشگيري از ويروس کوويد 19 بسيار دشوارتر از نقاط ديگر کشور است. تمکن مالي بسياري از مردم اين روستاها به‌گونه‌اي نيست که اقلام موثر در جهت پيشگيري از ويروس را به‌راحتي تهيه نمايند. اين امر نيازمند نگاه گروه‌هاي خير و سمن‌هاست که در آن منطقه هم قادرند آگاهي اجتماعي را ارتقا ببخشند و هم اسباب و وسايل موثر در جهت پيشگيري از بيماري را توزيع و در اختيار مردم قرار دهند. اين ويروس فقير و غني نمي‌شناسد، ولي در مناطق فقيرنشين و محروم همچون استان سيستان‌وبلوچستان به‌دليل اينکه وسايل پيشگيري و امکانات رفاهي موثري را در اختيار ندارند، مي‌تواند جمعيت قابل‌توجهي را در معرض ابتلا قرار دهد. عدالت در پيشگيري، عدالت در درمان و عدالت در توزيع اقلام بهداشتي بايد به‌سمت مناطقي برود که از زيرساخت‌هاي خدماتي ضعيف‌تري برخوردار هستند. از انصاف و حقيقت دور است که به‌نکات مثبت طرح تحول سلامت که در دوره اول دولت تدبير‌و‌اميد انجام گرفت، اشاره‌اي نکنيم. به‌صراحت اعلام مي‌کنم که 12 درصد از سهم طرح تحول سلامت کشوري، در استان سيستان‌و‌بلوچستان به‌کار گرفته شد و توزيع خوبي به‌لحاظ فضاهاي درماني و بهداشتي در منطقه وجود دارد و اين طرح مي‌تواند امروز به‌‌کمک و ياري مردم محروم اين استان بيايد، اما بي‌ترديد اين امکانات کفايت دومين استان پهناور کشور را نمي‌کند و رفتار شهروندان در پيشگيري از ويروس و کمک خيرين مي‌تواند در کنار خدمات دولتي، نقش تاثيرگذاري را ايفا کند. مردم کشور ما هميشه ثابت کرده‌اند که انسان‌هايي نوع‌دوست و ياري‌دهنده هستند و حضورشان در شرايط سخت، پشتوانه و تکيه‌گاه همديگر بوده است. دولت امروز در فشار سخت تحريم، کاهش قيمت نفت و منابع داخلي قرار دارد و مردم بايد بازهم به‌پاي کار بيايند تا بتوانند آسيب‌ها را در اين‌نوع نقاط جغرافيايي کاهش دهند. از سوي ديگر ما نمي‌توانيم برابري و توزيع منابع دولتي را در همه نقاط کشور يکسان بدانيم و بايد برخي از خدمات دولتي براي مناطق محروم و جمعيت قابل‌توجهي که منابع مالي‌شان بر اثر شيوع کرونا از دست رفته، بيشتر باشد. دولت بايد تسهيلات ارزان‌قيمت‌‌تري را به اين مناطق اختصاص دهد. مثلا نبايد کسبه سيستان‌وبلوچستان و جنوب کرمان را با بازاريان و کسبه‌تهران و اصفهان، شيراز و مشهد مقايسه کنيم، چون مردم اين مناطق وضعيت اقتصادي بسيار شکننده‌‌تري نسبت به‌استان‌هاي مذکور دارند و عدم‌تمکن مالي آنها مي‌تواند تشديدکننده ويروس کرونا در کشور باشد. مردم استان سيستان‌و‌بلوچستان به‌دليل اينکه کمتر اهل رفت‌و‌آمد به‌ديگر نقاط کشور هستند و جغرافياي استان بسيار پهناور است، مطمئنا شيوع کرونا در درون اين استان مي‌تواند براي مردم بسيار سخت باشد. خوشبختانه سه‌تا‌چهار دانشگاه علوم‌پزشکي در اين استان وجود دارد و استان بنيه‌علمي و بهداشتي خوبي دارد، اما اين امکانات به‌اندازه وسعت منطقه، 9 هزار روستا و 51 درصد جمعيت استان را که روستاييان تشکيل مي‌دهند، نيست و اگر مي‌خواهيم از اپيدمي و موج دوم ويروس در استان سيستان‌وبلوچستان و روستاهاي آن جلوگيري نماييم، بايد دولت و مردم به‌کمک مردم محروم‌ منطقه بشتابند.