درباره طرح مقابله با اسرائیل

درباره طرح مقابله با اسرائیل هارون کلیمی‌یشایایی همان‌طور که اعلام شده، طرح دوفوریت «مقابله با اقدامات رژیم صهیونیستی علیه صلح و امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی» برای تصویب نهایی به مجلس شورای اسلامی تقدیم شده است. در توجه به این طرح، تا آنجا که به حقوق شهروندی ایرانیان یهودی مربوط می‌شود، یکی، دو مورد ابهام در شیوه نگارش طرح وجود دارد که رفع آنها ضروری به نظر می‌رسد. 
1- در ماده یک طرح آمده «استفاده از پرچم، نماد و نشانه‌های رژیم صهیونیستی به‌منظور فعالیت‌های تبلیغی به نفع آن رژیم ممنوع است».‌لازم به یادآوری است که رژیم صهیونیستی برای توجیه اقدامات سیاسی و نژادپرستانه خود علیه ملت قهرمان فلسطین و امنیت منطقه، اعتقادات و نشانه‌های دین یهود را فریبکارانه مورد سوء‌استفاده قرار داده و می‌دهد؛ از‌جمله علامت ستاره داوود که بر پرچم این رژیم نقش بسته است، یکی از مقدس‌ترین نشانه‌های دینی یهودیان است که در دعاهای روزانه خود به آن متوسل می‌شوند. علامت ستاره داوود در همه معابد، کنیسه‌ها و حتی خانه‌های یهودیان به وفور دیده می‌شود. ‌با توجه به این حقیقت و درک شرایط، یک نهاد یا فرد ایرانی در موارد احتمالی چگونه می‌تواند ضمن داشتن و استفاده از این نشانه، اثبات کند قصد تبلیغ برای رژیم صهیونیستی را نداشته و خود را از این تعبیر و اتهام مبرا بداند؟ 
2- موارد دیگر در ماده دهم همین طرح گفته شده «مراوده و ارتباط غیر‌اتفاقی بین اتباع ایرانی و اتباع رژیم اشغالگر صهیونیستی ممنوع است و مرتکب به مجازات حبس درجه 6 محکوم می‌شود. اثبات اتفاقی‌بودن این مراوده و ارتباط بر عهده مرتکب است».‌واقعیت این است که هم‌اکنون کمتر خانواده‌ای بین ایرانیان یهودی است که فامیل یا بستگانی در اسرائیل نداشته باشد که سال‌ها قبل از استقرار جمهوری اسلامی ایران به آنجا مهاجرت کرده‌اند. ‌ایرانیان یهودی، مخصوصا پس از استقرار جمهوری اسلامی ایران، با حفظ اعتقاد یهودی‌بودن خود که در قانون اساسی ما نیز بر آن تأکید شده است، همواره از حقوق ملت و دولت ایران و مردم فلسطین در برابر تهاجمات رژیم صهیونیستی و تبلیغات ضد‌ایرانی آنها دفاع کرده و در برابر تبلیغات ویرانگر رسانه‌های جهانی به تحریک صهیونیست‌ها برای اثبات جریان‌های ضد‌یهودی در ایران ایستاده‌اند و در عمل و بیانیه‌های مختلف به ایرانی‌بودن خود افتخار کرده و موجب ناامیدی تبلیغات ضد‌ایرانی از بلندگوهای امپریالیستی شده‌اند. 
چگونه ممکن است به‌طور مثال ملاقات دو برادر یا فامیل را که یکی از آنها ایرانی و دیگری ساکن اسرائیل است و در کشوری ثالث پیش آمده، اتفاقی و یا غیر‌اتفاقی دانست و آن را ثابت کرد و آن را جرم دانست. اگر به فرض محال جرمی اتفاق افتاده باشد، به موجب کدام قانون یا رویه قانونی مرتکب جرم موظف است بی‌گناهی خود را 
ثابت کند. 
به نظر من این موضوع به صورتی که در طرح مذکور گفته شده، موجبیت قانونی و اخلاقی ندارد و مجلس محترم شورای اسلامی می‌تواند در رفع این ابهام 
اقدام کند.