روزنامه اعتماد
1399/03/07
دستگرمي رؤسا
گروه سياسيبالاخره روز موعود فرا رسيد و آنان كه به‌زعم مرتضي آقاتهراني، نفر اول جبهه پايداري در پارلمان يازدهم و از حالا به بعد، نماينده مردم تهران در مجلس يازدهم تفاوت ميان فراكسيون و كميسيون را نمي‌دانستند، بر كرسي‌هاي سبز ساختمان هرمي شكل ميدان بهارستان تكيه مي‌زنند تا در 4 سال آينده عضو قوه مقننه‌اي باشند كه از بدو پيروزي انقلاب در ايران، قرار بر حضورش در راس امور بود اما دست‌كم آنچه از چم و خم كار و البته اظهارات نمايندگان ادوار مجلس به‌ويژه دور دهمي‌ها پيداست، با تنزل فاحش شأن و مقام مواجه شده كه علتش به‌گفته ناظران، عارضه قانونگذاري شوراهاي عالي و نهادهاي موازي و البته پيغام و پسغام‌هاي بيروني است. اصولگرايان راه يافته به پارلمان اما اين روزها تمامِ هم و غم‌شان نه جايگاه پارلمان در ساختار قدرت جمهوري اسلامي، بلكه دستيابي به وحدت بر سر برترين كرسي‌هاي قوه مقننه است؛ چنانكه روز گذشته محمدباقر قاليباف و حميدرضا حاجي‌بابايي به عنوان 2 مدعي اصلي كرسي رياست با همراهي ياران‌شان هر كدام نشستي را گوشه‌اي از شهر تشكيل دادند تا عِده و عُده خود را به رخ رقيب بكشند.اين وزن‌كشي شايد جدي‌ترين و البته آخرين پيامي بود كه حاجي‌بابايي و قاليباف از راه دور براي هم ارسال كردند و جالب آنكه هيچ ائتلاف خارج از انتظاري رخ نداد. قاليباف توانست تعداد بيشتري را به نشست خود بكشاند و خود را در قامت مدعي اصلي تكيه بر كرسي كليدي و حساسي كه تا همين چند روز پيش در اختيار علي لاريجاني بود، نشان دهد و حاجي‌بابايي هم اگر چه به اندازه قاليباف در ميزباني از منتخبان پارلمان آينده موفق نبود ولي چندان هم ناكام نبود. او نشان داده آرا و حامياني دارد كه در صورت يك‌سفره شدن با منتخبان عضو يا نزديك به جبهه پايداري و حاميان علي نيكزاد، مي‌تواند قاليباف را با مشكلات بسياري مواجه كند.
ناديده‌هاي دو نشست
بر اساس آنچه در رسانه‌هاي مختلف منتشر شده، حدود 50 نفر در نشست حاجي‌بابايي حاضر شده‌اند و حدود 190 نفر در جلسه قاليباف. با يادآوري اولين نشست فراكسيون اميد در مسجد سلمان فارسي و حضور بيش از 150 نفر از منتخبان دوره دهم در آن و 103 راي محمدرضا عارف در نخستين رقابت با علي لاريجاني و البته جلسات مشابه در آستانه مجالس پيشين و آنچه در نهايت بازي رسمي در صحن علني را رقم زده است، مي‌توان ادعا كرد كه بسيار بعيد خواهد بود كه همه 190 نفر حاضر در نشست قاليباف در صحن هم به او راي دهند و شايد اگر قاليباف همان حدود 170 راي را به نام خود بزند، بايد خرسند باشد. اما نكته اينجاست مجموع حاضران در نشست حاجي‌بابايي و قاليباف حدود 240 نفر خواهد بود و اين يعني 36 منتخب ديگر كه احتمالا در زمره اصلاح‌طلبان و به اصطلاح مستقل‌ها قرار مي‌گيرند، هنوز تصميم نگرفته‌اند به چه كسي راي بدهند. با اين حساب اگر چه به نظر مي‌رسد قاليباف مشكلي براي تصاحب كرسي رياست نداشته باشد ولي نه با رايي قاطع؛ بلكه با آرايي شكننده و اين دقيقا همان برنامه‌اي است كه جبهه پايداري از ابتدا دنبالش بود تا به‌زعم خودشان از «تبديل قاليباف به لاريجاني ديگر»، جلوگيري كنند. هر چه باشد رقابت رياست از چند سناريو خارج نيست. اول اينكه قاليباف و حاجي‌بابايي در صحن علني با هم رقابت كنند. هرچند دور از ذهن نيست كه بعدازظهر امروز يكي از كانديداها در نهايت به سود ديگري كناره‌گيري كند تا اصولگرايان دست‌كم موفق به حفظ ظاهر شوند كه در اين شرايط فرد پيروز بايد فكري به حال نايب‌رييسي نيكزاد و توافقاتش كند. اما شايد بتوان گفت نوع پوشش 2 نشست قاليباف و حاجي‌بابايي كه تقريبا همزمان برگزار شد، علاوه بر وزن‌كشي دو مدعي، سمت و سوي رسانه‌هاي اصولگرا را كه تا امروز و دست‌كم در ظاهر كوشيده بودند اصل بي‌طرفي را ميان ياران احمدي‌نژاد و نواصولگرايان اصل رعايت كنند، آشكار كند. خبرگزاري فارس در اين ميان عملا به سمت قاليباف جبهه گرفت و اگر چه از پوشش نشست «مجلس تراز انقلاب اسلامي» كه در مسجد امام صادق توسط حاجي‌بابايي برگزار شد، غافل نماند اما به وضوح گفته‌هاي قاليباف را در نشست «هم‌افزايي براي مجلس قوي، كارآمد و انقلابي» كه در مجموعه شهداي انقلاب برگزار شد، بيشتر پسنديد. خبرگزاري تسنيم هم همچون فارس موضع خود را مشخص كرده و اگر چه چندان از نيكزاد و حاجي‌بابايي دور نيست ولي با به كار بردن كليدواژه «جهادي» در توصيف ويژگي‌هاي رييس مجلس آينده، نشان داده كه نيم‌نگاهي به قاليباف دارد.
بلاتكليفي پايداري و سكوت سنتي‌ها
قاليباف و حاجي‌بابايي هر دو در نشست‌هايي كه رياستش را برعهده داشتند، سخنراني كرده‌اند اما با اين تفاوت كه قاليباف به محدوديت‌هاي نمايندگان در حوزه‌هاي انتخابيه و تاثير آن بر پارلمان و لزوم ايجاد تحول در «بهارستان» پرداخته، اما حاجي‌بابايي ترجيح داده به جاي تبليغ خود و برنامه‌هايش با استفاده از كليدواژه «ليبرال» كه همفكرانش در مجلس دهم از آن براي تخريب دولت حسن روحاني استفاده مي‌كردند، به انتقاد از برنامه‌هاي اقتصادي دولت روحاني بپردازد. به‌رغم اين تفاوت، اما اشتراك جالبي ميان دو نشست برگزار شده وجود داشت؛ عليرضا زاكاني. مرد مشترك هر دو جلسه كه اين روزها سخت دنبال رياست فراكسيون نيروهاي انقلاب به عنوان فراكسيون اكثريت مجلس يازدهم است.
عليرضا زاكاني كه چندي پيش از رقابت بر سر كرسي رياست مجلس انصراف داد و با استقبال قاليباف و نيكزاد مواجه شد، ديروز هم سخنران نشست قاليباف بود و هم خطيب جلسه حاجي‌بابايي. زاكاني يكي از جدي‌ترين نيروهاي نزديك به جبهه پايداري در مجلس آينده محسوب مي‌شود و اين روزها جايگاه خاصي براي خود قائل است؛ چنانكه در نشست حاجي‌بابايي پشت ميكروفن مي‌رود و «فراكسيون را كانون تغيير مجلس» معرفي مي‌كند و همزمان از جزيياتي از چگونگي انتخاب رييس مجلس در جلسه فراكسيون و پيش از صحن علني ارايه مي‌دهد تا بيش از پيش نقش حياتي خود را به رخ ساير منتخبان بكشد؛ منتخباني كه چنان درگير رقابت بر سركرسي‌هاي بالاي پارلمان شده‌اند كه اهميت فراكسيون اكثريت را فراموش كرده‌اند و اين فرصتي است كليدي براي پايداري‌ها. فريدون عباسي، رييس سازمان انرژي اتمي احمدي‌نژاد هم ديروز در حضور حاجي‌بابايي، اعلام كانديداتوري كرد اما غايب بزرگ اين دو نشست، سيدمصطفي ميرسليم بود. او كه نفر نخست اصولگرايان سنتي و حزب موتلفه در پارلمان است، هنوز ازجمله رقباي قاليباف محسوب مي‌شود و حاضر به ائتلاف با حاجي‌بابايي نيز نشده و با عدم حضورش در اين 2 نشست، ايستادگي‌اش بر نظرات پيشينش را به نمايش گذاشته تا از هم‌اكنون بتوان دست‌كم از 4 كانديداي رياست در روز نخست مجلس يازدهم نام برد؛ قاليباف، حاجي‌بابايي، عباسي و ميرسليم. جالب آنكه ميرسليم با طعنه نشست‌هاي برگزار شده توسط قاليباف و حاجي‌بابايي را عامل افتراق دانسته و در توييتر خود نوشته است: «به دليل اعتقاد به تقويت وحدت نمايندگان و پرهيز از افتراق، مناسب مي‌دانم كه همه بزرگواران در جلسه فراكسيون اكثريت شركت نمايند و سخنان عزيزان به بحث و گفت‌وگو گذارده و از برگزاري جلسات جداگانه پرهيز شود.»
سایر اخبار این روزنامه
چوب حراج كره‌جنوبي بر 60 سال رابطه حسنه با تهران
شفافيت منحصر به مجلس نيست نظام بايد شفاف شود
شرمنده‌ايم
دستگرمي رؤسا
فقر ناشي از كوويد 19 در جهان تشديد مي‌شود
مخاطب اصلي دادگاه نبود
توصيه به منتخبان مجلس
حيف از فرصتي كه هدر رفت
پروژه‌هاي نيمه‌تمام
معناي آزادي
كودتاي مديران بي‌ذوق
جرمي بزرگ، مجازاتي اندك
فرزندكشي؛ پديده‌اي كه پايان ندارد
پول ايران را بدهيد
