روزنامه ایران
1399/03/12
دلتنگ آداب زندگی‌ساز سینما رفتن
هارون یشایاییتهیهکننده سینما
برای من که زندگی خارج از خانه را بیش از هفتاد سال قبل با رفتن به سینما و دیدن فیلم در سالن سینما تمدن واقع در میدان مولوی شروع کرده‌ام، تعطیل شدن سینما به بهانه یا دلیل و با هر توجیهی واقعه‌ای بس ناگوار است. این روزها که همه‌گیری ویروس کرونا از جمله سالن‌های سینما را تعطیل کرده و به روایتی سینماها بسته شده‌اند سخت نگران شده‌ام از اینکه نه فقط در شرایط کنونی به‌دلیل و جبر ویروس کرونا سینماها بسته شده باشند بلکه سالن سینماها به دلایل دیگر که قابل پیش‌بینی نیست برای همیشه بسته بمانند و ...
اگر خدای ناکرده، این اتفاق بیفتد مشابه مرگ موجودی زنده است که همه نشانه‌های جهانی حاکی از این است که چنین رویدادی باورنکردنی است و در سینمای همین ما هم پیش نخواهد آمد.
در خبرها خواندم که در یک ماه گذشته به روایتی یک میلیون و 250 هزار نفر از طریق سینما آنلاین فیلم‌های سینمایی را تماشا کرده‌اند، خوشحال هستم که از این طریق درآمدی هر چند ناچیز برای چند فیلم ایرانی حاصل شده که به ادامه ساخت فیلم‌های آینده کمک خواهد کرد اما اگر بخواهیم تنها دیدن این تعداد تماشاچی را ملاک و ارزشی بدانیم به نظر می‌رسد وجود این تعداد تماشاچی برای دیدن چند فیلم در یک ماه و حتی 10 برابر آن هم اتفاق قابل توجهی نیست. توجه داشته باشیم که تعداد تماشاچیان یک فیلم حدوداً صد دقیقه‌ای در هر یک از کانال‌های تلویزیون در خانه‌های مردم بیش از چند میلیون نفر است. از این مقایسه می‌خواهم بگویم تماشای فیلم با هر امکانی و وسیله‌ای خارج از سالن سینما حرفی است و رفتن به سینما و دیدن فیلم در سالن سینماها حرف دیگری است...!
من سال‌هاست از حرفه خود در سینما بازنشسته شده‌ام ولی باور دارم که سینما رفتن با دوستان و خانواده یا به تنهایی آداب و مزایایی دارد زندگی‌ساز که دیدن فیلم در سالن سینما بخشی از آن است.
وقتی که تصمیم به سینما رفتن می‌گیریم معلوم است فاصله خانه تا محل سینما را پیاده یا سواره پیموده‌ایم و همین مسیر را برمی‌گردیم، در این رفت و آمد کسانی را دیده‌ایم آشنا یا غریبه، خیابان را با همه شلوغی گذر کرده‌ایم ساختمان‌ها و مغازه‌ها، خریداران و فروشنده‌ها را دیده‌ایم، سلام و احوالپرسی از دور و نزدیک با آدم‌هایی که هر چه باشند به قول «برشت» آدم، آدم است. به هر تدبیر به گیشه سینما مراجعه می‌کنیم یا بلیت از قبل رزرو کرده‌ایم و به سالن انتظار سینما وارد می‌شویم، دوستانی یا کسانی را در سالن انتظار می‌بینیم حتی از غریبه‌ها درباره فیلم پرس‌وجو می‌کنیم و در نهایت از فردیت خود فاصله می‌گیریم، فضای متفاوت در زندگی روزانه را تجربه می‌کنیم.
گفتنی است که در و دیوار خانه و هر چه در آن است در تمام شبانه‌روز و گذر عمر با خانه‌نشین‌هاست و بیرون آمدن از خانه (البته بعد از پایان دوران کرونا) با همه گرفتاری‌های جاری انسان را از حصار خانه به میان مردم می‌آورد. به علاوه این روزها هر مجتمع سینمایی (پردیس‌ها) چند سالن نمایش فیلم –فروشگاه- رستوران- کتابفروشی و امکانات سرگرمی دیگری دارند که وجود آنها مشغولیاتی خوشایند برای نسل جوان و خانواده‌هاست. و پس از آن رفتن به سالن نمایش فیلم و نشستن بر صندلی‌ها و آغاز نمایش فیلم و توجه به اکران بزرگ روبه‌روی تماشاچیان کیفیت نمایش فیلم را جذاب‌‌تر می‌کند، پیداست که فیلمسازان ما هستند که با ساختن فیلم‌های مورد پسند با سلیقه‌های مختلف موجب تشویق مردم برای رفتن یا آمدن به سینما می‌شوند. از آغاز تاکنون تماشاچیان ما ثابت کرده‌اند که از فیلم‌های خوب در هر نوع آن استقبال می‌کنند.
دست آخر اینکه به خانواده‌ها و جوانان توصیه می‌کنم با وجود روزگار سخت و گرانی و همه چیز، سینما رفتن را فراموش نکنند.
سایر اخبار این روزنامه
نگرانی درباره تأمین کالاهای اساسی تا پایان سال وجود ندارد
خالق جلد های توفیق درگذشت
گزارش صد روزه به مردم
جدال با آتش برای نجات قلب زاگرس
چرا آتش همیشه ما را غافلگیر می‌کند
5 میلیون نفر در صف خرید خودرو
شورش در خیابان خیزش در سیاست خارجی
لزوم توجه هنرمندان تئاتر به مباحث حقوقی
یک میلیارد لیتر هدر رفتِ گازوئیل
دلتنگ آداب زندگی‌ساز سینما رفتن
رفاه مرز جدال دولت و کرونا
