خودنمایی یا بی تجربگی؟!

کیهان27فروردین 98 در یادداشتی پرخاشی ـ انتقادی با عنوان:« بازی «اسم-فامیل» شورای شهر به جای حل مشکلات تهران» می نویسد:« اعضای شورای شهر تهران در جلسه دیروز خود یک بار دیگر فارغ از مشکلات اصلی این کلانشهر، به موضوع نام گذاری معابر و خیابان‌های تهران پرداختند.»یک سال و چندماه بعد؛ مجلسی تمام قد اصولگرا و مورد حمایت کیهان و دیگر
رسانه های اصولگرا برای تغییر نام فرودگاه مهرآباد مشغول آماده سازی طرحی دو فوریتی است! با حسین نقاشی در این باره به گفت و گو پرداخته ایم
آفتاب یزد ـ رضا بردستانی: صد البته تغییر نام یک فرودگاه محل اشکال نیست اما عدم تشخیص اولویت‌ها محل بحث و نقد است.اینکه نمایندگان مجلس تشخیص دهند بایستی نام فرودگاه مهرآباد تغییر کند و هرنامی بر روی آن بگذارند در شرایطی که اولویت‌های مهم تری وجود دارد نمی تواند قانع کننده باشد.چه بسا اصرار بر اقدامات غیر اولویت دار ظلم بر شهیدی باشد که بنا است فرودگاه به نام ایشان تغییر کند. در این راستا ،یک عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران اسلامی در گفت و گو با آفتاب یزد ضمن انتقاد از رویه ای که مجلس از همین ابتدا در پیش گرفته می گوید:«ای کاش از لحظه ای که به عنوان نماینده ی مجلس انتخاب شدند در فکر آماده‌سازی طرح یا طرح هایی بودند که تبعیض را، فقر را، نا بسامانی های اقتصادی را و مشکلات عدیده ی مردم را برطرف سازد که حتم دارم اگر چنین کرده بودند بیشتر از این شوآف بازی های سیاسی و خودنمایی های تبلیغاتی، هم دیده می شدند و هم مردم را دچار یاس و دلزدگی نمی کردند.»
حسین نقاشی ادامه می دهد:«چه بپذیریند و چه ناخرسند از پذیرش این واقعیت باشند؛ دوره ی گفتن و پاسخگو نبودن و تبعاتِ گفته‌های خود را نچشیدن گذشته زیرا در فضای شبکه ای شده ی رسانه‌ای کشور، کوچک ترین اظهار نظرها ممکن است به بزرگترین شکست‌ها و به چالش افتادن های سیاسی بدل شود پس بهتر است به جای وقت‌گذرانی و پرداختن به موضوعاتی که اساساً ربطی به آن ها ندارد دردی از دردهای مردم و رنجی از آلام مردم بکاهند، مردمی که اگر از مجلس رویگردان و ناامید شوند از نظام سیاسی ایران روی برخواهند تافت!»



>آقای امیرآبادی! اعلام وصول نشده اما مطرح شده!
مجلسی که هنوز یک ماهه نشده دچار حواشی و چالش های عجیب و غریبی شده است؛ یک روز نماینده ای از ختم روزانه ی قرآن
می گوید، روزی دیگر ازدواج اجباری و حالا تغییر نام فرودگاه مهرآباد! مسائلی که به تعبیر حسین نقاشی؛ بخشی از مطالبات نازل سیاسی و
شوآف هایی صرفاً سیاسی است.

>به مجلس ارسال نشده است
به گزارش آفتاب، احمد امیر آبادی فراهانی عضو هیات رئیسه مجلس از اعلام عدم وصول طرح ازدواج اجباری و تغییر نام فرودگاه مهرآباد به شهید قاسم سلیمانی خبر داد. وی در ادامه با بیان اینکه مسئول طرح ها در هیات رئیسه بنده هستم گفت: این طرح ها به هیات رئیسه نرسیده و اساساً نامگذاری فرودگاه ها با وزارت راه، مسکن و شهرسازی است. این در حالی است که نماینده آباده از ارسال طرح دوفوریتی برای تغییر نام فرودگاه مهرآباد به نام شهید قاسم سلیمانی به هیات‌رئیسه خبر داده بود.
هم کسانی که به دو مسئله ی ازدواج اجباری و تغییر نام فرودگاه مهرآباد واکنش نشان داده اند حق دارند و هم آقای امیرآبادی که
می‌گوید: «چنین طرح هایی اعلام وصول نشده» اما یک جای مسئله را آقای امیرآبادی نباید از نظر دورداشته باشند و آن این که؛ این
طرح ها نه در فضای مجازی که در قالب مصاحبه هایی رسمی منتشر شده در رسانه های اصولگرا و نزدیک به اصولگرایان باعث به وجود آوردن این گونه حواشی شده پس نتیجه می گیریم توضیحات
آقای امیرآبادی، خدشه ای به اصل موضوع وارد نمی کند.

>کیهان دفاع می کند؟
کیهان در تاریخ 27 فروردین سال 1398 در واکنش به تغییر نام چند خیابان با حمله ای شدیداللحن به شورای شهر تهران می‌نویسد: «اعضای شورای شهر تهران در جلسه دیروز خود یک بار دیگر فارغ از مشکلات اصلی این کلانشهر، به موضوع نام گذاری معابر و خیابان‌های تهران پرداختند.» این روزنامه در ادامه می نویسد:« فاصله بین انتظارات و نیازهای واقعی مردم و دغدغه‌های اصلاح‌طلبانی که با وعده و وعید از همان مردم رای می‌گیرند همواره در دوره‌های مختلف چه در شورای شهر و چه در مجلس یکی از ویژگی‌های برجسته این طیف سیاسی بوده است، موضوعی که در بیان برخی از فعالان سیاسی همفکر آنها نیز به آن‌اشاره شده است. این ویژگی وقتی با کندی و کم تحرکی هم آمیخته شود دیگر عمق فاجعه بیشتر می‌شود. نمونه بارز این موضوع را می‌توان در اقدام دیروز شورای شهر تهران مشاهده کرد. مصوبه دیروز شورای شهر تهران در تغییر اسامی تعدادی از معابر و خیابان‌ها و تلاش برای انتخاب پر حاشیه نام برخی افراد برای آنها، یک بار دیگر اوج دغدغه‌ها و مشغله‌های فکری اعضای آن را به نمایش گذاشت. اینکه مدیریت شهری به عظمت تهران با وجود انبوه مشکلات و نیازها در کمال آرامش مشغول برخی اقدامات شیک، شعاری و محفلی است، جای تامل دارد. حمایت از هنر و فرهنگ را می‌توان از وظایف ذاتی شورای شهر و شهرداری‌ها دانست اما،‌ای کاش در همین زمینه نیز شورانشینان واقعا فرهنگی و کارشناسانه تصمیم بگیرند و دست از شوآف و ژست‌های روشنفکرانه و مضر بردارند. با نگاهی به لیست افراد مورد نظر شورا برای ثبت‌نامشان بر روی معابر و شهر‌های خیابان‌های تهران با انتخاب‌های مسئله‌دار و عجیبی هم مواجه می‌شویم که بارها بی‌اعتقادی خود به انقلاب و حتی مبانی اسلام را در کلام یا عملکرد و آثارشان نشان داده‌اند و می‌طلبد با هوشیاری بیشتری به آن توجه شود.»
سایر رسانه های اصولگرا آن روزها چنین می نوشتند:
ـ جهان نیوز31فروردین1398:«اسم و فامیل بازی در شورای شهر تهران»
«شورایی که از همان روز اول با "امید"، شعار تکرار موفقیت می داد،
حالا وقت خود را با مصوبه‌هایی می‌گذراند که نه تنها دردی دوا
نمی کنند، بلکه بعضاً بر درد شهروندان پایتختی با میلیون‌ها ساکن روزانه و شبانه می افزاید که نگرانی شان بی انضباطی و بی مدیریتی و عدم توسعه شهرشان است اما هر بار که خبرهای شورا را بشنوند و دنبال کنند، چیزی عایدشان نمی شود الا حرف و نام و اسم گذاری و شاید به زودی اسم و فامیل بازی.»
ـ رجا نیوز28فروردین1398:« کلکسیون دستاوردهای شورای شهر تهران تکمیل شد؛اسم و فامیل بازی شورای شهر تهران»
« اگرچه شورای شهر تهران در دو سال گذشته نتوانسته است اقدامات قابل توجهی برای رفع معضل ترافیک، آلودگی هوای تهران، کاهش قیمت بلیط مترو و... داشته باشد، اما کارنامه شورای پنجم خالی هم نیست؛ انتخاب سه شهردار در عرض یک سال، صدور مجوز تخریب 62 باغ برای ساخت برج، مخالفت با برگزاری نمایشگاه بوی سیب، تغییر نام اتوبان نیایش به هاشمی رفسنجانی وخیابان نفت به مصدق از فعالیت های چشم گیر این شورا در این مدت بوده، که روز گذشته، با تغییر نام یکی از خیابان های تهران...»
این ها بخش هایی از واکنش رسانه های اصولگرای حامی نمایندگان فعلی مجلس یازدهم است که به شورای شهر تهران برای انجام بخشی از وظایف قانونی خود یعنی تعیین و تغییر نام معابر و گذرگاه های شهری به شدت حمله کرده اند اما باید منتظر ماند و دید نسبت به نمایندگان مجلس یازدهم چه واکنشی نشان خواهند داد؛ سکوت
می‌کنند، دفاع می کنند یا مثل همیشه به انتقاد کنندگان حمله؟

>عقب نشینی زیر فشار شدید افکار عمومی
حسین نقاشی معتقد است:«این که می بینید امیرآبادی می آید و اعلام می کند هنوز چنین طرح هایی اعلام وصول نشده یا اساساً به هیئت رئیسه تحویل داده نشده حاکی از آن است که فشار افکار عمومی و واکنش های عمومی به چنین تصمیماتی به حدی زیاد است که با چندگام به عقب سعی در پاک کردن صورت مسئله دارند در حالی که، اصلِ موضوع وجود داشته و دست برقضا در رسانه‌های رسمی و نزدیک به اصولگرایان نیز مطرح شده است.»
این فعال سیاسی می افزاید:« بخشی از نمایندگان مجلس که از نظر سنی جوان تر هستند و دست بر قضا به فضای شبکه ای و مجازی اشراف و دسترسی دائمی دارند؛ خودشان فعال هستند و بی اطلاع نیز نیستند این گونه مباحث را منتقل می کنند واگرنه این که امیرآبادی بیاید و بگوید: «اعلام وصول نشده» یک اظهار نظر حقوقی است و منافاتی با طرح مسائلی که افکار عمومی را برانگیخته و برافروخته ندارد.»

>مجلسی نحیف
نقاشی در ادامه یادآور می شود:«نکته ای اساسی تر وجود دارد و آن این که باید ببینیم وقتی در شهر تهران با مشارکت 25 درصدی و در کل استان تهران با مشارکت 28 درصدی رو در رو هستیم یعنی این مجلس حداقل در تهران از یک پایگاه نحیف و ضعیف مردمی برخوردار است حال کسانی که چنین پروسه ای را مدیریت کرده و رقم زده اند باید به هوش باشند که در آینده ما با چه مجلسی رو در رو خواهیم شد؛
مجلسی که در راس امور است، یک قوه از قوه ی سه گانه ی نظام سیاسی ایران است یا یک سایه ای از آن چه باید باشد یعنی به زور این که مجلس در قانون اساسی هست پس باید ما هم مجلس داشته باشیم ضرورت پیدا می کند یا مجلسی که قانونگذاری کند، نظارت کند و مطالبه گری؟»

>تبدیل مطالبات ملی به مطالبات منطقه ای
این فعال سیاسی ادامه می دهد:«وقتی نیروهای زبده ی سیاسی نمی‌آیند، وقتی نیروهای شبه سیاسی وارد کارزار انتخاباتی می‌شوند و چون مشارکت پایین است رای نیز می آورند نتیجه ای ناخوشایند حاصل می شود. یعنی تغییر مطالبات ملی به مطالبات منطقه ای که دست بر قضا با الگوهای توسعه ای ما نیز هیچ سنخیتی ندارند. درست نیز همین است نماینده ای که تنها در یک منطقه ی کوچک با اقبال عمومی رو در رو شده سطح مطالباتش از وزیران و رئیس جمهور در همان ابعاد مقیاس های منطقه ای خلاصه می شود آن وقت می بینیم تحت فشار قراردادن وزرا و رئیس جمهور در حد مطالباتی است که ابعاد ملی نداشته و حتی ممکن است به درد یک منطقه ی کوچک نیز نخورد و این دقیقا یکی از آفت های بیرون ماندن نیروهای واقعا سیاسی، متخصص و استخوان خُرد کرده در عالم سیاست است پس اگر تا چند وقت دیگر نگاه منطقی و ملی‌گرایانه به نگاه مقطعی، منطقه‌گرایانه و احساساتی تبدیل شد نباید خیلی تعجب کرد مثل همین که نماینده ای بیاید و ادعا کند در حال آماده‌سازی طرحی دوفوریتی است برای تغییر نام فرودگاه مهرآباد و این یعنی آن نماینده نه از قانون چیزی می داند نه از آئین نامه داخلی مجلس و نه از مطالبات واقعی مردم!» نقاشی اضافه می کند:«این تازه بخش خوب ماجرا است زیرا در سوی دیگر ماجرا نیروهای شبه سیاسی و ناآشنا به مصلحت‌ها و الزامات سیاسی، آسان تر دچار رانت و لابی و فساد خواهند شد زیرا سطح مطالباتی که دارند به قدری نازل است که می‌تواند هر شخصیتی را دچار تزلزل کند که اگر چنین شود در مجلس یازدهم نیز اتفاق خاص قابل ذکری مشاهده نخواهیم کرد!»

>با مجلسی شوآفی مواجه هستیم
نقاشی با اشاره به سفر نمایندگان مجلس به غیزانیه در خوزستان می‌گوید: «حرکت مجلس در سفر به غیزانیه خوب بود اما پیگیری نشد و وقتی مردم با چنین مطالباتی ـ ازدواج اجباری و تغییر نام فرودگاه مهرآباد ـ مواجه می شوند از همه ناامید خواهند شد چون می‌بینند با مجلسی طرف شده اند که به جای مقابله با فقر و فساد و تبعیض و معیشت، چسبیده به تغییر نام یک فرودگاه که اساساً در حوزه ی وظایف آن ها نیز نیست. این فعال سیاسی ادامه می دهد:«این که یک روز به شورای شهر برای انجام وظیفه ی ذاتی و قانونی خود حمله می‌کنند یک روز به دام «اسم و فامیل بازی واقعی» می‌افتند حکایت از آن دارد که ما با نیروهایی به واقع کم تجربه و حتی بی‌تجربه مواجه هستیم که در یک شوآف غیر واقعی مشغول خودنمایی و فاصله گذاری با مجلس دهم هستند تا ثابت کنند اختلاف سیاسی دیدگاهی بسیاری با مجلس پیشین دارند در حالی که آن ها باید دو طرح آماده می کردند برای رفع محرومیت ها و کاستن فشار گرانی ها که هم بهتر دیده شوند هم زیر بار فشار افکار عمومی، اعصاب و روان‌شان به هم نریزد!»

>همان هایی که رای ندادند بیشتر مطالبه خواهند داشت
حسین نقاشی در پایان اظهار می دارد:« همه ی داستان در
عدم مشارکت یا مشارکت پایین خلاصه نمی شود زیرا دست بر قضا، همان بخشی که رای نداده اند چون دیدگاهی دیگر داشته اند در چنین مواقعی بیشترین فشار را بر مجلس خواهند آورد آن هم قشری که با فضای مجازی آشنا است و می داند چگونه فشار وارد کند! پس مجلس از همان ناحیه ای تحت فشار قرار می گیرد که از آن رای دریافت نداشته و این گونه می شود که یا باید عقب نشینی کند یا زیر فشاری شدید دچار به هم ریختگی و وادادگی شوند که در هر صورت برای مجلسی که می خواهد خود را بهتر از مجلس دهم و دیگر ادوار مجلس نشان دهد و مطالبه گر باشداصلا به صلاح نیست.»