تابستان و وحشت مرگ

مجید ابهری ‪-‬ همانطوریکه هرفصل جذابیت ها وزیبایی های خاص خود را دارد؛ سرگرمی ها و فعالیت های فوق برنامه هم براساس ویژگیهای فصلی متفاوت هستند. در زمستان ورزش های زمستانی از ساخت آدم برفی و پرتاب گلوله برفی برای اقشار ضعیف تا اسکی و ورزش های زمستانی برای افرادی که توانایی آنها را دارند مورد توجه وعمل قرار می گیرند. تابستان فصل سفر و خود را به دریا زدن است؛عده ای به هر شکل و با هر وسیله خود را به حاشیه چشم نواز خزر می رسانند. با وجود مشکلات و کمبودهای مالی، خوابیدن درپارک ها وحاشیه خیابان ها ، اتراق در سواحل و اقامت درهتل های لوکس و خانه های استیجاری و ویلاهای خصوصی آنهم در شهرک های گرانقیمت در تابستان ها ، هدف مسافران می گردد. متاسفانه فقدان برنامه ریزی برای نوجوانان وجوانان در اوقات فراغت مخصوصا در طولانی ترین تعطیلی سال موجب گردیده تا هرسال در این فصل شاهد حضور این اقشار در کوچه و خیابانها بوده ودر همین رهگذر ناظر زیان های مختلف جانی وتربیتی در
مورد آنها باشیم. حدود دو میلیون یا بیشتر دانش آموزان
در مقاطع مختلف سنی، بدون برنامه هم برای خانواده های خود وهم برای مردم مشکلات ومسائل
مختلفی ایجاد می کنند که اصلی ترین آنها سقوط در بعضی از آسیب های اجتماعی از جمله مصرف سیگار یا موادمخدر است. همه خانواده ها به ویژه آنان که هردو سرپرست شاغل بوده و یا فرزندان فاقد یکی از والدین می باشند؛ قادر به ثبت نام واعزام فرزندان به کلاس های ورزشی یا اماکن رفاهی نبوده وحدود ۱۰ درصد از دانش آموزان قادر به استفاده از دوره ها


وکلاس های اجرا شده توسط آموزش وپرورش
می باشند. هزینه های قابل توجه مراکز ورزشی خصوصی
اعم از استخرها و مراکز آموزشی خصوصی باعث محرومیت تعداد قابل توجهی از فرزندان ما از اینگونه اماکن گردیده اند. امسال که براثر شیوع کرونا دغدغه اضافه ای به چالش های فکری وعصبی خانواده ها به ویژه دارندگان چند فرزند گردیده است. والدین آن عده که دارای مشاغل خصوصی مثل کارگاه یا مغازهای مختلف می باشند توانایی بردن فرزندان به اماکن مرتبط را دارند اما در مورد بقیه چنین فرصتی مقدور نمی باشد. از سوی دیگر هرسال با شروع فصل گرما شاهد مرگ تعدادی از نوجوانان وجوانان بر اثر غرق شدن هستیم. بنحوی که آمار اینگونه سوانح ارقام تاسف انگیزی را تشکیل می دهد. عدم استفاده از نقاط مجاز دریا که دارای ناظر ومربی نجات غریق می باشد یکی از دلایل اصلی غرق شدن افراد است.
استفاده از نقاط غیر مجاز دریا یا شنا در رودخانه های
فاقد ناجی غریق دومین دلیل از فوت عده ای از
افراد می باشد. عدم اشنایی با فنون شنا و نا آشنایی با این ورزش که حتی در باورهای دینی ما یادگیری شنا مورد تاکید وتوجه قرار گرفته، سومین دلیل در از دست رفتن تعدادی از هموطنان است. علیرغم تابلوهای اخطار وباز دارنده از نقاط خطرناک رودخانه ها
باز عده ای از افراد وارد آب شده و به هر‌شکل
علاقه در خنک شدن و تن به آب زدن موجب وقوع حوادث تلخی از این قبیل می گردد. ایجاد مراکز رفاهی یا ورزشی رایگان یا ارزان قیمت توسط وزارت ورزش وجوانان مخصوصا در استان ها وشهرستان های
محروم وکمتر برخوردار، یکی ازگام های اساسی در کاهش آسیب های اجتماعی و صدمات جانی برای نوجوانان وجوانان است.
اجبار دانش آموزان به استفاده از کلاس‌های مختلف که در مدارس آنها تشکیل می شود، موجب خستگی روحی وعصبی آنها شده چراکه بعد از ۹ ماه حضور دراینگونه مراکز، تابستان‌ها نیز باید از آنها بهره جویند. برگزاری آموزشهای فنی وحرفه ای همراه با اشتغال پاره‌وقت آنها(درست مثل بعضی از کشورها)ضمن کشف استعداد‌های‌فنی وصنعتی در جوانان، آنها را برای اشتغال در آینده آماده ساخته و می تواند از آسیب‌های یاد شده تا حدود قابل توجهی پیشگیری کند. البته آموزش‌های پیشگیری از غرق شدن در صدا وسیما نیز یکی از برنامه‌های مفید وضروری می باشد.