در باد غرور توفیق پتروشیمی نخوابیم!

سید مهدی حسینی‪-‬ اظهارات روز گذشته رئیس‌جمهوری در خصوص رشد 2 برابری تولیدات پتروشیمی حاکی از توفیقی است که کمتر کارشناسی بتواند در صحت آنها شبهه وارد سازد و در واقع ساختار سرمایه‌گذاری‌های انجام شده از سال‌های خیلی دور و در عین حال عزم مدیران نفتی کشور طی سال‌های اخیر به قدری حائز اهمیت بوده که نادیده گرفتن آن از انصاف
به دور است. اگرچه این دستاوردها هم نباید باعث شود
که هیجان‌زدگی رخ دهد و ذوق‌زدگی ناشی
از هر خبر مانع تسریع و تکمیل طرح‌های پرشمار نیمه تمامی شود که به سرانجام نرسیده و اگر


محقق شود، انقلابی در صنعت پتروشیمی ایران و حتی خاورمیانه رخ خواهد داد.
در واقع مستقل از اظهارات رئیس‌جمهوری و به بیان دیگر آنچه قابل توجه و ارزشمند است، غیر از نفت که تحریم‌ها و مشکلات بانکی به مشکلات عدیده برخورده است؛ صنایع معدنی و پتروشیمی ایران توانسته است حجم گسترده ای ارز را به اقتصادمان تزریق کند و همین مهم مانع به بن‌بست خوردن کامل اقتصاد ایران شده است. اما نباید هیجان زدگی باعث شود که در دام این تصور بغلتیم که رشد پتروشیمی خواهد توانست جایگزین درآمد نفتی شود! چرا که اگر تحریم نفتی نبود حتی اگر همه درآمدهای پتروشیمی را هم روی هم بریزیم نمی‌تواند جای درآمد ارزی حاصل از نفت را برای ایران بگیرد. به ویژه اینکه نیازهای جمعیتی ایران به ارز خارجی با رشد جمعیت و همچنین چالش اقتصادی ناشی از شیوع ویروس کووید 19 رو به فزونی است.
پس اگر بخواهیم واقع‌گرا باشیم، صنایع پتروشیمی ایران همانند صنایع فولاد رشد داشته است و حتی در جاهایی بهتر هم عمل شده اما اینکه تصور کنیم و در باد غرور این بخوابیم که همه مسائل صنعت پتروشیمی حل شده است؛ امری واقع‌بینانه و معقول نیست. روی زمین ماندن پروژه ‌متعددی که برای آنها ارقام هنگفت ارزی و ریالی صرف شده نکته ای نیست که زیبنده صنعت پتروشیمی ایران باشد. در این میان باید به این فکت تاریخی توجه داشت که اصولا صنعت پتروشیمی از قبل از انقلاب اسلامی مورد توجه بوده که البته با شیب ملایمی در حال رشد بوده است، اما پس از انقلاب و به ویژه پایان دوران دفاع مقدس کل ظرفیت 3 میلیون تنی قبل از انقلاب تا سال 76 خورشیدی که خود اینجانب مدیرعامل شرکت پتروشیمی شده بودم 4 برابر شد و به 12 میلیون تن رسیده بود. کما اینکه هیچگاه به عنوان یک خاطره ناگوار از یاد نمی‌برم که در بازدیدی که از عربستان داشتم ظرفیت تولید
30 میلیون تن پتروشیمی در عربستان در آن مقطع زمانی موجب برانگیختن حس قبطه من به این فاصله شد. اگرچه پس از نگاه توسعه‌ای مهندس نعمت‌زاده و توسعه پارس جنوبی که امکان تامین خوراک پتروشیمی‌ها را از طریق گاز فراهم کرد
و نقشی که اینجانب کوشیدم متاثر از فضای توسعه‌خواهانه در قراردادهای تامین مالی ایفا کنم خوراک گاز پتروشیمی‌ها فراهم شد تا جایی که با ایجاد واحدهایی که "اتان" را جدا می‌کردند؛ در کنار خوراک گاز جهش تولید پتروشیمی‌ها کلید خورد و خوشبختانه به دلیل خوشفکری و تداوم همت عالی مدیران صنعت نفت کشور طی دهه اخیر و عملکرد انصافا خوب این عزیزان، امروز ایران به تحول مثبتی نائل شده که در صورت تکمیل طرح‌های نیمه تمام و نخوابیدن در باد غرور دستاوردهای کنونی، امکان دستیابی به ظرفیت تولید 50 و حتی 60 میلیون تن فرآورده پتروشیمی برای کشورمان نیز وجود دارد.