روزنامه ابتکار
1399/05/30
ژوبین صفاری برنامه به جای جنجال وعدهها
شرایط اقتصادی و سیاسی کشور به گونهای است که شاید نتوان به راحتی درخصوص انتخابات بعدی ریاست جمهوری چشمانداز مشخصی را ترسیم کرد. مردم عموماً از شرایط پرابهام اقتصادی که ریشه در تصمیمگیریهای سیاسی دارد ناراضی هستند و البته دولت دوازدهم در بزنگاه یک سال پایانی خود هنوز نتوانسته برای بهبود شرایط اقدام عملی کند. با این همه اما اصولگرایان که در انتخابات مجلس یازدهم به لطف مشارکت کم مردم به پیروزی رسیدند امیدوارند بتوانند در انتخابات ریاست جمهوری نیز گزینه مد نظر خود را بر کرسی ریاست قوه مجریه بنشانند. با این همه اما رویکرد دو جریان اصلی کشور همچنان نشانی از برنامهریزی دقیق برای آینده کشور ندارد. گو اینکه همچنان هر دو جریان امیدوار به ایجاد موج هیجانی در مردم از سوی افرادی است که احتمالا در ماههای پایانی به عنوان گزینه مطرح میشوند. همان رویهای که در سال های 84 و 96 با تفاوت‌هایی در آستانه انتخابات در پیش گرفته شد.اما شاید بتوان انتخابات ریاست جمهوری 1400 را کمی متفاوت از چند دوره قبلی بررسی کرد. درواقع مردم طی چند دهه گذشته با توجه به وعده ها و قولهای داده شده از سوی همه جریانها از جمله اصلاحطلب، اصولگرا و اعتدالی به پای صندوقهای رای آمدند. نتیجه اما درنهایت مطلوب نبوده است. بررسی جز به جز عملکرد دولت ها، نقاط مثبت و منفی آنها موضوع این نوشتار نیست. آنچه باید به آن واقف بود خلاء سپهر سیاسی از حزب و جریانهایی است که بتوانند نه با اتکا به برند شخصی که با ارائه یک برنامه زمانمند عملیاتی به دور هیاهو و شعار پا به عرصه رقابت بگذارند. درواقع اولین نشانههای ظهور تحرکات انتخاباتی از سوی رئیس بنیاد مستعضفان برای برند سازی شحصی نیز تفاوتی با رویکرد نامزدهای پیش از او نداشت. افشاگری علیه افراد هر دو جریان ( اگر بتوان نام آن را افشاگری گذاشت) شیوه ای بود که از سوی محمود احمدی نژاد در سال های 84 و 88 مرسوم شد و البته در نهایت سرانجام مشخص و مثبتی برای مردم نداشت.
شاید بتوان گفت افکار عمومی مردم ایران از این نوع برندسازی عبور کرده و اساساً در این مقطع، عبور از شرایط سخت کنونی را در گرو یک فرد با اظهارنظرهای پرحرارت نمیبیند. نیک میدانیم که کشور برای توسعه نیازمند تغییر در ساختارهای اقتصادی، رویه های سیاسی و فرهنگی است که البته بیتردید این مهم در یک فرآیند منطقی و به دور از هیجان و با تکیه بر ایدههای کارشناسی رخ میدهد. در کنار همه اینها رسانههای پویا به عنوان رکن چهارم دموکراسی در یکی از بدترین شرایط کاری خود به سر میبرند و با انواع محدودیتها میدان را به شبکه های غیر رسمی واگذار کردند. به طور قطع همان گونه که قیمت کالا و خدمات هیچ گاه از مجرای سرکوب پایین نیامده است، اصلاح در رویه ها نیز از این مسیر امکان پذیر نیست. به نظر میرسد انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 بیش از آنکه نیازمند چهرههای جنجالی باشد، به پوست اندازی جریانها برای داشتن برنامه عقلانی و واقع گرایانه برای کشور نیازمند است. موضوعی که هنوز در جریان های سیاسی کشور نشانهای از آن یافت نشده است.
سایر اخبار این روزنامه
واکنش وزیر ورزش به کسر جرایم پرونده ویلموتس از جیب مسببان آن چه بود؟
سلطانیفر زیر تیغ
ژوبین صفاری
برنامه به جای جنجال وعدهها
پاسخ ایران به فعال‌سازی مکانیسم ماشه چه خواهد بود؟
برجام در نقطه سرنوشتساز
ارائه خدمت به افراد بدون ماسک در ادارات و اصناف ممنوع است
توزیع واکسن آنفلوانزا از شهریور
شبکه های اجتماعی و نمایش خانگی گوی سبقت را از صدا و سیما ربوده اند؟
تردیدهای آمار ۸۰ درصدی
«ابتکار» حواشی اجرای قانون مالیات بر خانه‌های خالی را بررسی کرد
مافیای مسکن علیه مالیات
پس لرزههای سخنان رئیس بنیاد مستضعفان هنوز ادامه دارد
عبور اصولگرایان از فتاح؟
روحانی در پاسخ به منتقدان برجام:
چرا حماقت دشمن را نمی‌بینیم؟
جهانگیری:
هر خانه را یک حسینیه کنیم
زنان و سیاهپوستان دو روی یک سکه در برابر ترامپ
پمپئو به دنبال فعال‌سازی مکانیسم ماشه به سازمان ملل می‌رود
