حیات وحش را رها کنیم

شادان کریمی- از گذشته، در خانه ایرانی‌ها‎ همیشه به روی «حیوانات» باز بود. در روستا‌ها مردم با نگهداری از احشام (گوسفند، بز و گاو)، غذای لبنی خود را تامین و در شهر‌ها با نگهداری طیور (مرغ، خروس و دیگر پرندگان)، از گوشت و محصولات‌شان استفاده می‌کردند. اما حالا که دیگر ۷۰ درصد مردم ایران شهرنشین شده‌اند، نگهداری از حیوانات، جلوه دیگری به خود گرفته و به نوعی تبدیل به خودنمایی شده است به همین دلیل هم مشاغل و بازارهای جدیدی به صفوف اصناف مرتبط با حیوانات اضافه شده‌اند؛ مثل بازارهای رسمی حیوانات خانگی.
با این همه چیزی که امروز شاهدش هستیم این است که افراد به دلایلی غیر از آن چه قبلا بود از حیوانات نگه داری می‌کنند و در پاره‌ای از موارد حتی شاهدیم که حیوانات خانگی برای برخی جای فرزند را هم
پر کرده است.
فارغ از اینکه این موضوع به تنهایی می‌تواند نوعی آثار روانی منفی را بر پیکره جامعه وارد کند، ما امروز با افرادی مواجه هستیم که از حیوانات وحشی نگهداری می‌کنند! این موضوع هیچ دلیل دیگری جز خود نمایی برای اثبات خاص بودن شخصیت افراد ندارد. به همین دلیل هم می‌بینیم برخی افراد برای مثال از جغد، شاهین و یا سوسمار و حتی مار نگهداری می‌کنند! دلیل اصلی این موضوع این است که هر کسی توان نگهداری این نوع حیوانات را ندارد و فرد نگهدارنده برای اینکه اثبات کند من با بقیه فرق دارم اقدام به نگهداری چنین حیواناتی در محیط زندگی خودش می‌کند در حالی که این موضوع نه تنها نظم طبیعت را به هم می‌زند و به طور قطع حیوان آزاری محسوب می‌شود، انسان‌های زیادی را هم در معرض خطر قرار می‌دهد.


زندگی با حیوانات اهلی شاید دلایل خاص خودش را داشته باشد اما زندگی با یک حیوان وحشی که جایش در طبیعت است با هیچ منطقی سازگاری ندارد. چرا باید سوسماری که جایش در حیات وحش است را در خانه آن هم
در یک آکواریوم نگهداری کرد؟ متاسفانه
این روزها شاهدیم در سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی هم برای نشان دادن لاکچریزم، افراد از حیوانات وحشی استفاده می‌کنند برای مثال در سریال گاندو ما با زنی رو به رو بودیم که دو سوسمار پوزه کوتاه گاندو را در یک آکواریوم در خانه‌اش نگهداری می‌کرد! نمونه این دست سریال‌ها و فیلم‌ها بسیار است و این موضوع می‌تواند مشوق افراد برای خرید حیوانات وحشی باشد. حیواناتی که به ابزاری برای خودنمایی افراد تبدیل می‌شوند و عمر و زندگی آن‌ها فنا می‌شود و به خاطر ذات وحشی که دارند می‌توانند آسیب‌های بسیاری را بر انسان وارد کنند.
موضوع خودنمایی و چشم و هم چشمی آفتی است که این روزها بشر با آن مواجه شده و متاسفانه در تمام دنیا نیز وجود دارد، حالا این چشم و هم چشمی به جایی رسیده که انسان‌ها به دلیل خودخواهی‌های خودشان حیات وحش را نشانه گرفته‌اند و نه تنها مناطق زیستی این حیوانات حیات وحش را مورد مصادره قرار داده اند، بلکه از پوست و گوشت حیوان هم نگذشته‌اند و حالا وجود این حیوانات را در کنار خودشان برای خودنمایی بیشتر انتخاب کرده اند. برای جلوگیری از این امر مسئولان باید سازو کار مناسبی را در نظر بگیرند پیش از اینکه شیر و ببر به حیوان خانگی تبدیل شوند و این امر عادی قلمداد شود.