بازی در نقش اپوزیسیون

آغاز مجلس یازدهم با اختلافات برسر مناصب مختلف درون مجلسی همراه بوده است. از عضویت در کمیسیون‌های خاص تا هیئت رئیسه مورد توجه نمایندگان این دوره بوده است. با این حال آرایش سیاسی شکل گرفته بعد از انتخاب افراد مختلف حاکی از این است که طیف سنتی اصولگرا کمترین بهره را برده و جریان‌های نو توانسته‌اند خواسته خود را تحمیل کنند. در واقع جریان سنتی از مدت‌ها پیش رو به افول است و همان موقعیت سابق را در سال‌های اخیر نداشته است. درحال حاضر طیف تندرو همچون پایداری‌ها و
همچنین گروهی تحت عنوان نواصولگرا که هر دو نیز میانه خوبی با سنتی‌ها ندارند، توانسته‌اند با قدرت بیشتر در درون جریان محافظه کار ظاهر شوند. روند تضعیف جریان سنتی همچنان نیز ادامه خواهد داشت. علیرغم اینکه آنها در
ائتلاف اصولگرایان برای انتخابات حضور داشتند اما در تقسیم مناصب با شکست مواجه
شدند. در نبود رقیب اصلاح‌طلب شاهد افزایش رقابت‌های شخصی در درون جریان اصولگرا هستیم. اگرچه رقابت‌های طیفی درون جریانی وجود دارد اما می‌توان گفت دامنه اختلافات به رقابت‌های شخصی رسیده است. طیف سنتی که راضی از شرایط موجود نیست تلاش می‌کند موازنه قوا را برقرار کند اما تا کنون تلاش‌های آن موثر نبوده است. به همین دلیل آنها به دنبال استفاده از روش‌های دیگری هستند تا اعتراض خود را نشان دهند و در واقع شاهد هستیم در حال بازی در نقش اپوزیسیون هستند و چون به جایگاه‌هایی که می‌خواستند نرسیدند. به نظر می‌رسد آرایش سیاسی اصولگراها در انتخابات 1400 نیز با این اختلافات و تنش‌ها مواجه باشد. از سوی دیگر یکی از چالش‌هایی که طیف سنتی اصولگرا با آن روبه رو است عدم برخورداری از پایگاه اجتماعی و سیاسی مناسب است. جریان‌های جدید توانسته‌اند حمایت خاصی را به خود جلب کنند اما طیف سنتی در این زمینه موفق نبوده است. از سوی دیگر چهره‌های با نفوذ این طیف نیز کم کم به دلیل کهولت سن یا از میدان سیاست خارج شده‌اند یا از دنیا رفته‌اند و از این بابت نیز گروه سنتی را با محدودیت‌هایی مواجه کرده اند. بنابراین آنها هم اکنون از افرادی با نفوذ برای میانجیگری درون جریانی چندان برخوردار نیستند .