به صورت مجازی با اعضای تیم ملی در ارتباطم

مهرو کمرانی، سرمربی تیم ملی تکواندوی بانوان عشق پرواز دارد. حتی درخواب هم از بالا زمین را می‌بیند. مهرو کمرانی فوق لیسانس تربیت بدنی با گرایش رفتار حرکتی دارد و می‌خواهد تحصیلاتش را در مقطع دکترای آسیب شناسی ادامه دهد.
مهرو کمرانی سابقه هدایت تیم نونهالان کشورمان را برعهده داشت و در سال 2014 تیم دختران ایران را قهرمان کرد و عنوان بهترین مربی جهان را نیز به خود اختصاص داد. در سال 2015 نیز در مسابقات قهرمانی آسیا و جهان این رده‌سنی به همراه شاگردانش بر سکوی نخست ایستاد و عنوان بهترین مربی آسیا و جهان را نیز به دست آورد وی به همراه تیم ملی بزرگسالان نیز موفق به کسب افتخارات زیادی شده است  به مناسبت روز چهارم سپتامبر  روز جهانی تکواندو با این چهره اشنای ورزش کشور گفتگویی را ترتیب دادیم که امیدواریم مورد توجه واقع شود.
کمی از بیوگرافی خودتان بگویید؟
متولد اندیمشک، اصالتا اصفهانی و بزرگ شده البرز هستم. من از کودکی با ورزش بزرگ شدم. در سن ۴ سالگی با توجه به اینکه شیطنت زیادی داشتم، مشاور از خوانواده ام خواست که حتما من را در باشگاه ثبت نام کنند. از سن ۴ سالگی تا ۹ سالگی ژیمناستیک کار کردم و در مسابقات زیادی شرکت داشتم؛ اما وقتی در مراسمی برای اجرا رفتیم؛ برخی رزمی کاران را دیدم که مبارزه و شکستن اجسام داشتند و من از همان زمان به ورزش‌های رزمی علاقه مند شدم. 


علی رغم اینکه پدرم با رشته رزمی مخالف بود؛ اما با اصرارهایی که داشتم، من را در سن نه سالگی رشته تکواندو ثبت نام کردند قبل از اعزام با تیم ملی دانشجویان به مسابقات جهانی در کشور رومانی  به علت پاره گی رباط صلیبی نتوانستم اعزام شوم  بعد از ان رشته سنگنوردی را شروع کردم و به اردوی تیم ملی این رشته راه پیدا کردم البته در دوران دانشجویی در رشته 200 متر دومیدانی به مقام سومی کشور و در دو امداد مقام اول تیمی و سه سال هم عضو تیم بسکتبال دانشگاه بودم و در مسابقات مختلف کشوری شرکت داشتم.
از چه سالی کار مربیگری را اغاز کردید؟
از سن ۱۷ سالگی مربیگری را شروع کردم. با توجه به سن کمی که داشتم، کارت مربیگری نگرفتم و فقط در کلاس‌های بازآموزی شرکت کردم. آن زمان مربی تکواندو کم بود؛ به همین جهت از حضور من در کلاس بازآموزی استقبال شد.
نخست زیاد مربیگری را جدی نگرفتم؛ اما شرایطی پیش آمد که علاقه مند شدم. 
دوست داشتم بازیکنانی که زیر نظر من هستند، حرفه‌ای کار کنند. دانشگاه رشته تربیت بدنی خواندم و فوق لیسانس رفتار حرکتی دارم.
اولین مربی شما چه کسی بود؟
اولین مربی من استاد حسن زاده بود که بعد از یک مدت مربیگری را کنار گذاشت و ما با ارشد کلاس، استاد معین شیرازی تمرینات را پیگیری کردیم. من تکواندو را مدیون استاد معین شیرازی هستم؛ وی در این مسیر من را بسیار حمایت کرد.
در صحبت‌هایتان از حضور در رشته‌های دیگر هم گفتید لطفا کمی بیشتر توضیح دهید؟
وقتی وارد دانشگاه شدم دوومیدانی ۲۰۰متر را شروع کردم. درمسابقات دانشجوبان چهار سال در بسکتبال پونیت بودم، آمادگی جسمانی و کوهنوردی را هم تجربه کردم، اما از بیست سالگی صخره نوردی را به صورت حرفه‌ای تحت نظر همسرم بهنام جمشیدی که عضو تیم ملی صخره نوردی است شروع کردم و در اولین مسابقه رسمی به جمع ده نفر برتر راه پیدا کردم و به اردوی تیم ملی دعوت شدم، اما به خاطرهمزمانی با اردوهای تکواندو، به ناچار از صخره نوردی فاصله گرفتم، اما هر وقت فرصت پیدا کنم به صخره نوردی می‌پردازم.
وقتی از دیواره‌ها بالا می‌روی نمی‌ترسید؟
نه، از ارتفاع نمی‌ترسم، چون عاشق ارتفاع و هیجان هستم چون هیجان‌ را دوست دارم. با اینکه از زمین فاصله می‌گیرم اما ترس در وجودم نیست. نمی‌دانم این جسارت از بچگی دروجودم بوده یا جراتم زیاده است.
روی صندلی کوچینگ المپیک استرس ندارید؟
نه، چون درتمام بازیها احساس می‌کنم، خودم داخل شیاپ چانگ هستم و مبارزه می‌کنم.
رمز موفقیت شاگردانتان را درچه می‌دانید؟ 
اول علاقه و پشتکار خود تکواندوکاران، ضمن اینکه من هم برای هیچ یک از شاگردانم کم نمی‌گذارم وعلاوه برتمرینات عادی، تمرینات دوومیدانی و بدنسازی را جدا از برنامه‌های کلاسی به هنرجویان آموزش می‌دهم.
تلخ‌ترین خاطره  را به یاد دارید؟ 
سال ۸۵ بود، به اتفاق همسرم برای اسکی رفته بودیم پیست دیزین، اما به خاطر شلوغی نتوانستیم اسکی کنیم به همین خاطر برگشتیم.
درمسیر بازگشت به همسرم که آن موقع نامزدم بودم، پیشنهاد دادم برویم کوهنوردی، بهنام موافقت کرد و درحالی که هیچ وسیله ای برای کوه پیمایی نداشتیم. شیب ۷۰ درجه کوه منار واقع درمسیر جاده کرج، چالوس را بالا رفتیم، اما موقع برگشت به خاطر بارش شدید برف و یخ زدگی مسیرسرخوردم و با همسرم سقوط کردیم. که به خاطر شکستکی هشت نقطه بالا تنه ام و استخوان دست و پارگی رگ همسرم نزدیک به چهارماه بستری بودیم.
در حال حاضر وضعیت تیم ملی بانوان تکواندو را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در آخرین دوره‌ای که بچه‌ها در تیم بودند یک تیم منجسم،هماهنگ و پرانگیزه و جوان را داشتسم و در مسابقات کشور ترکیه عملکرد خوبی داشتیم ولی بخاطر کرونا مسابقات قهرمانی اسیا انجام نشد و 
اردوها تعطیل شد.
در شرایط کرونا بازیکنان را زیر نظر دارید؟
بله،در ارتباط هستیم و به صورت انلاین در گروه کار انها را زیر نظر داریم ضمن اینکه با تلاش‌های خانم زهرا سروی نایب رئیس فدراسیون تکواندو یک گروه روانشناسی هم تشکیل و بچه‌ها جداگانه زیر نظر خانم سروی زیر نظر هستند البته در چهار ماه ابتدایی شرایط ویروس کرونا به صورت انلاین تمرینات را پیش بردیم ولی با توجه به قطعی اینترنت برای هماهنگی تیمی‌ شیوه‌های مختلف تمرین را طراحی برای بازیکنان ارسال می‌کنیم آنها نیز از تمرینات خود فیلم گرفته و برای ما ارسال می‌کنند. 
برنامه مهم اینده شما چیست؟
اول اینکه فیلم مسابقات حریفان را نگاه و برای بچه‌ها انالیز می‌کنیم و از اول مهر ماه قصد داریم با حضور چهار،پنج نفر از بازیکنان اردوی تیم ملی را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی زیر نظر فدراسیون برگزار کمیم که هدف مهم ما کسب دو سهمیه المپیک می‌باشد و بعد از ان هم امادگی برای حضور در مسابقات قهرمانی اسیا در صورت برگزاری است 
برای کسب سهمیه المپیک چه برنامه‌هایی مد نظر است؟
باید بچه‌ها را در مسابقات مختلف محک بزنیم تا دو نفر از بهترین‌ها را به تورنمت‌ها برای گرفتن امتیاز بیشتر اعزام نماییم.
آیا جانشینی برای کیمیا علیزاده وجود دارد؟
صددرصد - خوشبختانه بازیکنان خوب زیادی داریم که می‌توانند پشتوانه‌های مطمئنی باشند البته باید از سوی وزارت ورزش فدراسیون تکواندو حمایت بیشتر شود  بازیکنان بیسار جوانی وجود دارند که اینده بسیار درخشانی دارند اما یکی از مشکلات ما این است که بازیکنان در تورنمت‌ها برای رشد و امتیاز بیشتر در رنکینگ بعد از یک یا دو مسابقه با حریفانی رویرو می‌شوند که دارای عنوان جهانی هستند اگر چه بازیکنان ما در این مسابقات همچون زهرا پور اسماعیلی در وزن هشتم یا پریسا جوادی در وزن ششم اتفاقات خوبی را رقم زدند قهرمانان جهان را شکست دادند یا کیمیا همتی موفق شد ستاره جهان را که یک انگلیسی بود شکست دهد گاهی اوقات بچه‌ها طوری مبارزه می‌کنند که خود ما هم از درخشش انها غافلگیر می‌شویم من در اینجا باید از تکواندوکاری نام ببرم به نام غزل سلطانی که در اینده ستاره تکواندو کشور خواهد شد بسیار مستعد و علیرغم سن کم بسیار با تجربه در مبارزات عمل می‌کند و ارتباط خوبی با کوچینگ دارد. 
صحبت پایانی؟
از شما برای توجه به رشته تکواندو بانوان و وقتی که در اختیار من قرار دادید،سپاسگزارم.