چرا مرغها یکدیگر را می‌خورند؟

قاسم امیری‪-‬ طی چند روز اخیر ویدئویی از تعدادی از مرغداری‌ها در شهر ارومیه منتشر شد که بسیار ناراحت‌کننده و وحشتناک به نظر می‌رسید، این ویدئو موجب تعجب جمع کثیری از مردم شد. در ویدئوی مذکور مرغها در مرغداری‌ها به جان یکدیگر افتاده بودند و یکدیگر را میخوردند! در این حین سوالاتی در اذهان عمومی به وجود آمده بود و خیلی‌ها به دنبال چرایی این مسئله بودند و در واقع میخواستند بدانند چنین اتفاقی طبیعی است؟ و اینکه آیا چنین مرغهایی وارد چرخی اصلی خوراک مردم خواهند شد و به بازار خواهند آمد؟ در صورت استفاده از این مرغ‌ها آیا انسان دچار مشکل نخواهد شد؟ به همین دلیل بر خود واجب دیدم که با بیان پاره‌ای از توضیحات ابهامات در این خصوص را تا حدی روشن سازم.
کانیبالیسم (cannibalism) یا هم نوع خواری یا خود خواری یک نوع بیماری روانی و رفتاری در بین بیشتر پرندگان اهلی خصوصا پرندگان پرورشی مانند مرغ است که ویروس و باکتری هم هیچ نقشی در به وجود آمدن آن ندارد. در این بیماری طیور به دلایل مختلف به یکدیگرحمله می‌کنند و حتی در صورت دیدن خون تحریک به حمله ور شدن و نوک زدن می‌کنند که اگر به موقع رسیدگی نشود ، منجر به یک عادت در بین سایر طیور نیز می‌شود.
از آن جایی که این بیماری یک بیماری روانی است، اگر مرغهایی که دچار این بیماری هستند وارد چرخه بازار شوند و انسان از گوشت آن‌ها استفاده کند، به خودی خود مشکلی برای انسان به وجود نمی‌آید اما زخم مرغ زخمی شده‌ای که خوراک مرغ‌های دیگر شده است ممکن است دچار عفونت، ویروس و باکتری شود، این ویروس و باکتری از طریق خوراک وارد بدن مرغ‌های دیگر هم خواهد شد و آن وقت است که تاثیرات عفونی آن ممکن است بر بدن انسان پدیدار شود. با این حال عوامل مختلفی درخصوص بروز این بیماری در طیور تاثیر‌گذار هستند که از جمله آن‌ها می‌توان به شرایطی از قبیل زیاد بودن نور سالن ، زیاد بودن درجه حرارت سالن ، کم بودن ظرف دانخوری و آبخوری ، کم بودن غذا ، بالانس نبودن جیره (کمبودن پروتئین جیره و از طرف دیگر زیاد بودن انرژی جیره) ، بالا بودن تراکم ، پرورش چند گونه طیور در کنار یکدیگر ، انگل و شپش در قسمت خارجی بدن و متعاقب آن نوک زدن به بدن خود وخونریزی و استرس اشاره کرد. از آنجایی که این بیماری ، یک بیماری رفتاری است ، داروی خاصی برای درمانش وجود ندارد، اما پر واضح است که باید جهت پیشگیری از رخداد این بیماری راهکار‌هایی درنظر گرفت. از جمله راهکارهایی که می‌توان در نظر گرفت تنظیم درست درجه حرارت سالن ، تنظیم درست نور سالن ، نوک چینی طیور به طور درست و حرفه‌ای درمان انگل‌های پوستی طیور (به جهت نوک نزدن به پوست و عدم خونریزی)، تهیه مقدارغذای کافی ، تهیه تعداد کافی دانخوری و آبخوری ، ریختن مقداری دان بر روی زمین جهت سرگرم بودن پرندگان به غذا خوردن ، بالانس کردن جیره (افزایش پروتئین، نمک، ویتامین‌ها ومکمل‌ها به جیره به مقدار لازم)، سم پاشی محیط جهت از بین بردن انگلها، به موقع خارج‌کردن پرندگان زخمی و مرده و استفاده از نور قرمز جهت تشخیص ندادن خون توسط طیور است که در صورت رعایت این موارد ، می‌توان از درگیر شدن پرندگان به این بیماری جلوگیری کرد. در نهایت امیدوارم با رعایت بیشتر اصول لازم ، کمتر شاهد دیدن چنین
اتفاقاتی باشیم.