روزنامه جوان
1399/07/06
فعلاً با این وزارت ورزش خوش باشید
ورزش ایران حال و احوال عجیبی دارد. در اوج مشکلات و در شرایطی که همه تصور می‌کنند که قرار است اتفاقی رخ دهد و حاشیه‌ها، معضلات و مفاسد ورزش ریشه‌کن شود ناگهان همه چیز فراموش میشود. این اتفاقی است که بار‌ها و بار‌ها شاهد آن بوده‌ایم. بار‌ها شاهد بوده‌ایم که چگونه مسببان فساد‌ها و تخلفات ورزش کشور با اذهان عمومی بازی و چگونه با حاشیه‌سازی جدید و خریدن زمان اذهان را منحرف کرده‌اند.داستان این روز‌های وزارت ورزش و شخص وزیر درست همین است. به بالا و پایین ورزش کشور که نگاه کنید جز معضل و مشکل چیز دیگری نمی‌بینید، اما آقایان راه فرار را خوب یاد گرفته‌اند و خوب بلدند که پشت سر برد‌های مقطعی پنهان شوند. این روز‌ها همه پشت پیروزی‌های استقلال و پرسپولیس در لیگ قهرمانان مخفی شده‌اند و فراموش کرده‌اند که این دو تیم بیت‌المال‌خور تا همین چند هفته قبل به سبب پرونده‌های مفتوح‌شان در مجامع بین‌المللی با آبروی ایران و ایرانی بازی کردند و بعد از آن هم با عقد قرارداد‌های چندده میلیاردی با بازیکنان بی‌کیفیت‌شان اسباب خون دل‌خوردن مردم شدند.
وزیر ورزش خوب می‌داند که چه کار باید بکند برای خلاصی از بحران. او بحران را با بحران مدیریت می‌کند و اینقدر با بازی خود و مدیران نالایق و بی‌کفایتش با این روش زمان می‌خرد که همه چیز فراموش شود. ما هنوز درگیر پرونده شکایت استراماچونی، شفر، برانکو و کالدرون هستیم، اما اعلام مصوبه پرایراد و پرابهام ممنوعیت جذب مربی خارجی کار را به جایی رساند که همه چیز فراموش شد. چند برد سرخابی‌ها هم مزید بر علت شد تا واقعاً همه چیز را فراموش کنیم.
امروز همه فراموش کرده‌ایم که سرانجام پرونده ویلموتس به کجا کشیده شد. یادمان رفته که جناب سلطانی‌فر به عنوان متولی اصلی ورزش کشور باید در این خصوص پاسخگو باشد، اما جناب وزیر کار خود را خوب بلد است و به خوبی می‌داند که چگونه زمان بخرد تا مدت زمان باقیمانده از عمر دولت (چیزی کمتر از یک سال) هم به پایان برسد. سلطانی‌فر این را هم خوب می‌داند که در این مدت باقیمانده خطر استیضاح هم زیاد تهدیدش نمی‌کند بنابراین با خیال راحت کار‌های خود را انجام می‌دهد بدون اینکه پاسخگو باشد. نمونه‌اش سپردن پست‌های مهم ریاست فدراسیون‌ها به کارمندان وزارت و گماردن رفقا در پست‌های مدیرعاملی باشگاه‌هاست. اتفاقاتی که باعث عقد قرارداد‌های آنچنانی و تاراج بیت‌المال شده و میشود. نمونه دیگرش انتخابات دیروز فدراسیون ورزش‌های دانشگاهی، آن هم بدون اساسنامه مصوب شورای نگهبان بود.
راستی به نظر می‌رسد زیاد به مجلس هم نمی‌توان امیدوار بود. مجلسی که خود هر روز با حاشیه‌سازی مواجه است، چگونه می‌تواند با حاشیه‌های ورزش برخورد کند. مجلسی که یک روز خبر دریافت ۲۰۰ میلیونی برای مسکن نمایندگانش سوژه میشود و روزی دیگر دریافت دناپلاس، چگونه می‌خواهد پرونده‌ای، چون پرونده ویلموتس را رسیدگی کند! با این اوصاف فقط باید منتظر ماند و پایان کار دولت را دید، چون قرار نیست اتفاقی رخ دهد. وزارت ورزش کارش را می‌کند و همه هم فقط نظاره‌گر هستند. در این بین تنها باید امید داشته باشیم که در این مدت باقیمانده ریشه ورزش کشور خشک نشود تا شاید در دولت بعدی فرجی حاصل شود و کسانی روی کار بیایند که درد ورزش را داشته باشند و در جهت اعتلای ورزش ایران گام بردارند. پس تا آن روز با برد‌های مقطعی و خانه‌خراب‌کن فوتبال خوش باشید و توجه داشته باشید که با هر کدام از این برد‌ها ریشه فساد در فوتبال و ورزش کشور محکم‌تر میشود.
