آیا ورزش می‌تواند فضای کرونا را در بدن ناامن کند!

آیت قیصربیگی‪-‬ این روزها کرونا به شکل عجیبی زندگی بشر را بر روی این کره خاکی تهدید و ناامن کرده است بطوریکه جهانی را در پی یافتن مفر و پناهی برای خلاص شدن از این ویروس مرگبار دچار استرس کرده است.
حدود 3 فصل از ورود این ویروس منحوس به زندگی مردم می‌گذرد و تحقیق‌ها و بررسی‌های فراوانی برای شناخت و ایجاد مصونیت در برابر آن انجام گرفته اما تاکنون راه درمان قطعی پیدا نشده و کماکان تنها راه درمان پیشگیری از این بیماری خطرناک است.
در این راستا و در حوزه پیشگیری نگارنده قصد دارد یک فرضیه را مطرح کند که امید است با تحقیق و پژوهش بیشتر بتواند راهی موثر برای پیشگیری و ناامن کردن این ویروس در بدن باشد. بر اساس نتایج آخرین بررسی‌ها کرونا بعنوان عامل خطرناک بیماری تنفسی از آنجا که سرما دوست است از بین تمامی ارگان‌های بدن ریه‌ها را مورد هدف خود قرار می‌دهد. چراکه دمای بدن در دستگاه تنفسی به خاطر تهویه و سیستم خنک کنندگی بجای ۳۷ درجه ۳۳ درجه است.
از این رو و بر اساس آخرین یافته‌های علم پزشکی، شرایط محیطی به ویژه دما ساختار فیزیولوژیکی ویروس‌ را دچار دستخوش معناداری می‌کند. حال این فرضیه پیش می‌آید که با بالا رفتن دمای ریه‌ها بعنوان تنها مکان برای لانه گزینی ویروس کرونا بتوان فضای ناامنی برای جلوگیری از رشد و تکثیر ویروس ایجاد کرد.


در حالت استراحت مادامی که دمای بدن حدود ۳۷ درجه است دمای ریه‌های حدود ۳۳ درجه بوده و از آنجا که دمای پائین بهترین شرایط را برای رشد و تکثیر ویروس‌ها از جمله کرونا فراهم می‌کند می‌توان نتیجه گرفت که احتمالا بالا رفتن دمای بدن شرایط را برای رشد و تکثیر ویروس ناامن می‌کند کما اینکه «تب» یکی از مهم‌ترین مکانیزم‌های بدن برای مقابله با عامل بیماری است.
بر این اساس از آنجا که ویروس کرونا در دمای بالا قابلیت و رشد خود را کاهش می‌دهد می‌توان نتیجه گرفت که احتمالا یکی از دلایل مهم عدم ابتلا و مرگ و میر کمتر کودکان و افراد با سن و سال پائین‌تر به فعالیت و جنب و جوش بالا و به تبع آن‌ دمای بدن بالای آنها بر گردد و ایضا ابتلا
و مرگ و میر افرا مسن و سالخورده به دلیل
کم تحرکی و دمای پائین بدن آنها در نفوذپذیری از این ویروس باشد. با این حال نکته بسیار مهم اینجاست که ریه‌ها در حالت استراحت خنک‌ترین جای بدن هستند اما در هنگام ورزش و فعالیت جسمانی برعکس این موضوع اتفاق می‌افتد و گرم‌ترین جای بدن می‌شوند. در هنگام ورزش و فعالیت بدنی سیستم متابولیسم و سوخت و ساز و به تبع آن دمای بدن تا حدود ۴۰ درجه سانتیگراد بالا می‌رود و مکانیزم بدن برای دفع این گرما علاوه بر سیستم تعریق از طریق پوست، بالا رفتن فعالیت ریه‌ها و سیستم تهویه است.
در این شرایط با بکار افتادن قوی‌تر پمپ ریوی و عضلانی خون گرم حاصل از سوخت و ساز متابولیکی بدن توسط سیاهرگ‌ها به ریه وارد می‌شود و بعد از تبادل اکسیژن توسط سرخ رگ‌ها به بافت‌های بدن انتشار می‌یابد. حاصل این فعل و انفعالات فیزیولوژیکی باعث سرد شدن دمای محیطی بدن و بالا رفتن دمای مرکزی بدن به ویژه ریه‌ها می‌شود. بنابراین، با افزایش سن تحرک بدن کاهش می‌یابد و به تبع آن دمای بدن افراد نیز کم‌تر می‌شود و امکان ابتلا و حتی مرگ ومیر آن افراد به سبب ویروس سرما دوستی چون کرونا بیشتر از کودکان و افراد کم سن و سالی می‌شود که در بعد فیزیولوژیکی دارای جنب و جوش و تحرک جسمانی بیشتر و دمای بدنی بالاتری هستند.
البته ذکر این نکته لازم است که باید مواظب بود که دمای بیش از حد نرمال بدن خطر گرمازدگی و اختلال در سلول‌های مغزی را ایجاد می‌کند و در اینجا بحث بالا رفتن دمای بدن صرفا به فعالیت‌های جسمانی و تحرک بدنی نرمال و در حد متعارف است.
جان کلام آنکه کرونا، ریه‌ها را هدف مستقیم خود قرار می‌دهد و اگر بتوانیم با ورزش و فعالیت بدنی ریه هایمان را قوی‌تر کنیم، با تبادل اکسیژنی بیشتر در بدن، سیستم ایمنی نیز در مقابل این بیماری تقویت خواهد شد. بر اساس آخرین یافته‌های پژوهشی ویروس کرونا با کم و زیاد شدن دما، فعالیت خود را تنظیم می‌کند و از آنجا که این ویروس سرما دوست است ریه‌ها بعنوان خنک‌ترین جای بدن را برای فعالیت و تکثیر خود انتخاب می‌کند.
ریه‌ها که در حالت استراحت خنک‌ترین جای بدن هستند در هنگان فعالیت گرم‌ترین جای بدن می‌شوند فرضیه دخالت ورزش و فعالیت بدنی در کنترل بیماری کرونا را تقویت می‌کند. به دیگر سخن در هنگام ورزش و تحرک جسمانی، فعالیت ریه‌ها به خاطر بالا رفتن سیستم متابولیسم (سوخت و ساز بدن) و سیستم گردش خون بالا می‌رود و این مکان گرم‌ترین و ناامن‌ترین جای بدن برای ویروس کرونا می‌شود. بنابراین، احتمالا ورزش و فعالیت بدنی بتواند با افزایش دما ریه‌ها را به مکانی ناامن برای رشد و تکثیر ویروس کرونا مبدل سازد. امروز چیزی که این فرضیه را بیش از پیش تقویت می‌کند ابتلا و مرگ و میر بالای افراد مسن و سالخورده که دارای تحرک جسمانی پائین‌تر و دمای بدن کمتر به نسبت کودکان و افراد کم سن و سال‌تر است که دارای تحرک و جنب و جوش بیشتر و دمای بدن بالاتری هستند.