در باره هفته ایمنی حمل و نقل

حسین قاسمی نژاد‪-‬ آیا می‌دانید در سال 98 تعداد 16هزار و 616 نفر بر اثر تصادفات در کشور ما کشته شده اند؟ آیا می‌دانید روزانه حدود 45 نفر بر اثر تصادفات در کشور ما کشته شده اند؟
آیا می‌دانید سال گذشته چند جوان و کودک نوگل در اثر حادثه رانندگی درکشور و شهر شما پرپر شد؟
آیا می‌دانید در سال گذشته چند نفر در اثر سانحه رانندگی در شهر شما کشته و مصدوم شدند؟
آیا می‌دانید حدود 30 درصد تلفات حوادث ترافیکی عابرین پیاده و موتورسواران هستند.


اینها جملات دردناکی است که هر روزه در رسانه ها،
جراید، شبکه‌های مجازی و...شنیده می‌شود.
شوخی نیست که یک ملت هر ساله حدود سیصد هزار نفر از افراد خود را کشته یا مجروح کند؛ چون دارد به سر کار، مهمانی، خرید و یا مسافرت
میرود. تنها در دهه 80، بالغ بر 241 هزار قبر برای
کشته‌های رانندگی حفر شده و شمار زیادی نیز مجروح شده‌اند که تعدادی از آنان باید باقی عمر را بر روی تخت و یا ویلچر بگذرانند...
آری در بین آمارهای مختلف در زمینه تلفات انسانی هیچ آماری وحشتناک‌تر و غمبار‌تر از ارقام تصادفات رانندگی نیست که مجموعه ضایعات انسانی آن در سال بیش از هریک از بلایای طبیعی است.
امروزه حوادث رانندگی در کشور ما بصورت یک اپیدمی در آمده و کمتر روزی را شاهدیم که خبری از تصادف به گوش مردم نرسد.
تصادفات حاصل اشتباه و نقص یکی از 3 عامل انسان،جاده و وسیله نقلیه است.مادامی که هریک از این 3 عامل وظیفه خود را به درستی انجام دهند و بدون عیب باشند،حادثه اتفاق نمی‌افتد اما اگریکی از سه عامل در انجام وظیفه تعلل و قصور ورزد یا معیوب باشد،هیچ اتفاق ناگواری دور از
انتظار نیست. ناهنجاری‌های رفتاری رانندگان به عنوان یک معضل جدی در تمام جوامع بشری محسوب می‌شود که باید در جهت جلوگیری ازآن به دنبال تمهیدات و برنامه‌های اساسی بود.در کشور ما کمبود مهارت در کنترل خودرو، خستگی و خواب آلودگی، تجاوز از سرعت مجاز و عدم توجه به قوانین و مقررات از جمله بیشترین دلایل وقوع تصادفات می‌باشد.واضح است که رانندگان عامل
اصلی تخلفات ترافیکی بشمار می‌روند اما آنچه بر چگونگی رفتار راننده در زمان رانندگی نقش
خواهد داشت، متفاوت بوده که در یک دسته‌بندی کلی 3عامل محیطی، درونی و قانونی را می‌توان نام برد.
آری،بسیارند از اینگونه تصادفات در جهان که هرساله سرمایه‌های کشورها را به راحتی به کام مرگ می‌کشاند در حالیکه با صرف سرمایه ملی سالیان طول می‌کشد تا افرادی با تجربه و تحصیل کرده جایگزین نمود. از این رو در راستای کاهش تلفات جاده‌ای در مارس 2010 مجمع عمومی سازمان ملل متحد، سالهای 2011 لغایت 2020 را دهه اقدام برای ارتقاء ایمنی جاده‌ای نامگذاری نمود ودر قطعنامه خود از کمیسیونهای منطقه‌ای و نهادهای ایمنی سازمان ملل و سازمان بهداشت جهانی در خواست نمود تا برنامه‌ای را برای رسیدن به اهداف این دهه تهیه نماید.در متن برنامه تهیه شده به فعالیت‌های این دهه طبق پنج رکن مدیریت ایمنی جاده،تردد در جاده‌های ایمن،وسایل نقلیه ایمن،استفاده کنندگان ایمن جاده و عملیات و امداد پس از حادثه اشاره گردیده است که می‌بایست در سطوح ملی،منطقه‌ای و جهانی انجام شود. از سوی دیگر با توجه به اهمیت جان انسان‌ها برای اولین بار روز یادمان قربانیان سوانح رانندگی در سال 1993 توسط بنیاد road peace انگلستان انجام شد و در 26 اکتبر 2005 سومین یکشنبه نوامبر هر سال (مصادف با 25 آبان )روز جهانی قربانیان نیز توسط سازمان ملل تصویب شد.
در کشور ما نیز 24 تا 30 آبان امسال به عنوان هفته ایمنی حمل و نقل نامگذاری گردید تا با ایجاد یاد‌آوری این مهم و عزم ملی برای کاهش حوادث رانندگی ، شروع و فرصتی مغتنم برای کاهش همیشگی تصادفات باشد.
آری،ایمنی در حمل و نقل جاده‌ای و تحقق راهبرد ایمنی وظیفه تمام دستگاه‌ها و در درجه اول همراهی مردم است. لذا باید تمام دستگاه‌های مرتبط مانند وزارت راه و شهرسازی، وزارت کشور، طراحان و شرکتهای سازنده خودروها، آموزش و پرورش، رسانه ها، قانون گذاران و مسئولان و... در کشور که می‌توانند نقش مهمی در ارتقای ایمنی جاده‌ای ایفا نمایند، با ارائه برنامه و مکانیسم‌هایی درخصوص افزایش تسهیلات و تجهیزات برای مقابله با تلفات ناشی از حوادث جاده‌ای نه تنها در هفته مذکور بلکه در طول ایام سال از تعداد تلفات ترافیکی بکاهند. لذا ایجاد دغدغه همه روزه ایمنی در تمامی مردم و مسئولین مهمتر از نامگذاری دهه‌ها و هفته‌ها است و باید برای همه روز‌های سال شعار ایمنی راه‌ها و مسئولیت‌های ما را به عنوان سرلوحه اقدامات قرار داده و بدانیم اکنون زمان عمل است.