روزنامه خراسان
1399/08/22
گلایه های ناجی، روایت عیوضی از کرونازدگی موسیقی و بازگشت فغانی
رضا ناجی در گفت و گو با خراسان، از شرایط سینما و مذاکراتش با شاهرخ خان و دست و پنجه نرم کردن با سرطان گفت
خرس برلین، شکم اعضای خانواده را سیر نمی‌کند
مریم ضیغمی - بازیگر برنده خرس نقره ای برلین از مسئولان گلایه دارد، چون با وجود زحمتی که برای کارهایش کشیده، مورد توجه قرار نگرفته است. رضا ناجی با بازی های ماندگار در آثار مجید مجیدی همچون «آواز گنجشک ها»، از او هم دلگیر است که بعد از چهار تجربه همکاری خوب دیگر سراغش نیامد. این هنرمند که بازنشسته نیروی هوایی است، این روزها با حقوق بازنشستگی گذران زندگی می کند اما خدا را شاکر است که در مجامع بین المللی مطرح شده است و به او پیشنهاد بازی در خارج از کشور داده می شود. ناجی سال گذشته درگیر بیماری سرطان بود و اکنون بهبودی کامل یافته است و این موضوع بهانه ای شد تا جویای احوال این هنرمند آذری زبان شویم. احوال این روزهای تان چطور است؟ خدا را شکر دو ماه است که بهبود یافته ام. 16 سال پیش هم بیمار شدم و خوب شدم. مجدد سال گذشته حالم بد شد و دوره شیمی درمانی شش ماهه ای را سپری کردم. در زمان بیماری بازی هم می کردید؟ بازی ام در فیلم «قلعه عشق» به پایان رسیده بود. این فیلم محصول کشور آذربایجان بود و نقش شاه باکو را با کمک کارگردان و فیلم نامه نویس بازی کردم. بعد از پایان بازی در این فیلم متوجه بیماری ام شدم و درمان را شروع کردم. این روزها مردم دغدغه امرار معاش دارند، دغدغه شما چیست؟ دغدغه مردم ،دغدغه من است، وقتی مردم کار و درآمد نداشته باشند چگونه نیازهای اعضای خانواده خود را تامین کنند؟ یک سال و نیم است که کار نکرده و در خرج زندگی مانده ام. در سریال «دیوار به دیوار» سامان مقدم هم کار کردم که 18 میلیون تومان از دستمزدم را پرداخت نکردند! پیگیری و شکایت کردم و در نهایت تلویزیون معتقد بود که با آن ها قرارداد نبسته ام و از هر کسی که با او قرارداد بسته ام، دستمزدم را وصول کنم. قراردادم با سیمافیلم و تهیه کننده بود و هر چه با تهیه کننده تماس گرفتم، پاسخ نداد. با هر کسی که تماس می گرفتم، مرا به دیگری پاس می داد. قراردادم ناچیز بود؛ 28 میلیون تومان برای چهار پنج ماه بازی، ابتدا 10 میلیون تومان پرداخت کردند و بقیه آن را ندادند. بازنشسته نیروی هوایی هستم و شندرغاز از آن جا حقوق می گیرم. دستمزد «قلعه عشق» قابل قبول بود؟ بله. آن ها کارشان درست و از روی برنامه است، در دو فیلم بین المللی کار کردم؛ یکی «قلعه عشق» در باکو و دیگری «پاییز» در هندوستان. روس ها هم از من دعوت به کار کردند که فیلم نامه را به وزارت ارشاد دادم تا برای بازی اجازه بگیرم، اما مورد پسندشان واقع نشد، حتی برای بازی در فیلمی در هندوستان از طرف «شاهرخ خان» دعوت شدم. او فیلم هایم را دیده و از بازی ام خوشش آمده بود، مذاکراتی به همراه مترجم با شاهرخ خان داشتم اما آن هم قسمت نشد. اگر پیشنهاد بازی در پروژه ای بین المللی را داشته باشید، باید اجازه وزارت ارشاد را بگیرید؟ اگر بخواهم در ایران زندگی کنم، باید تابع قوانین کشورم باشم. اختیار و انتخاب بازی در خارج از کشور دست خودم است، اما اگر با سیاست های ما همخوانی نداشته باشد نمی توانم بازی کنم. به گذشته برویم. چه شد که به سمت بازی در سینما رفتید و مجید مجیدی شما را برای «بچه های آسمان» انتخاب کرد؟ من با تلویزیون تبریز 40 سال همکاری داشتم. مجید مجیدی برای تست به آن جا آمد و از 300 نفر تست گرفت که انتخاب شدم. البته از بچگی به بازی علاقه داشتم، در نیروی هوایی کار می کردم، مکانیک بودم و همزمان در تئاتر هم کار می کردم. الان خوشحال هستید با شرایط موجود بازیگری و دستمزدها، از نیروی هوایی بیرون نیامدید و حقوق بازنشستگی دارید؟ از این بابت خیلی خوشحالم، ولی از این نظر که به دنبال علاقه ام بودم و به جایگاهی رسیدم که چهار جایزه بین المللی دریافت کردم، ولی در کشورم تحویلم نگرفتند و مسئولان برایم ارزش قائل نشدند، خیلی ناراحت هستم. من که چهار جایزه جهانی گرفته ام، یک سال و نیم بیکار بودم. تصمیم گرفتم بازی را کنار بگذارم و به فکر شغل دیگری باشم اما نشد. بعد از این مقطع تبریز حرکتی انجام داد و رئیس اداره فرهنگ و ارشاد آن سینمایی ساخته بود که نام مرا روی آن گذاشت و از من تقدیر کرد و شهردار آن زمان هم به عنوان بازیگری که جایزه جهانی دریافت کردم، از من تقدیر کرد. دو سردیس از من ساختند که یکی را جلوی سینمای تبریز گذاشتند و دیگری را به موزه سینما آوردند. همین اتفاقات با وجود بی مهری ها سبب شد دوباره به حرفه بازیگری برگردم، اما اصل مسئولان وزارت ارشاد هستند که مورد بی مهری آن ها قرار گرفتم. خیلی ها معتقدند مسئولان قدر هنرمندان واقعی مان را نمی دانند. درست است. شما حرف دل مرا می زنید. من پشت سر هیچ بازیگری غیبت نمی کنم، به هر حال هر فردی با ترفندی وارد سینما می شود؛ پارتی دارد، چشم رنگی یا زیباست. من به این مسائل کاری ندارم، با خودم کار دارم که خیلی برای سینما زحمت کشیدم و خودم را به این جایگاه رساندم. هیچ کس غیر از شهاب حسینی جایزه بین المللی نگرفته است. دست روی دلم نگذارید که خون است. شما با بزرگان این حرفه کار کردید؛ مجید مجیدی که شما را انتخاب کرد و جایزه بازیگری گرفتید. اگر هنرمند نبودم، هیچ زمانی مجیدی مرا انتخاب نمی کرد. قبل از این که فیلم را شروع کند مجیدی در کتاب «بچه های آسمان» درباره نقش پدر قصه نوشته بود که ناجی را نابغه دیدم و انتخاب کردم. من بازیگر بودم و مجیدی مرا پیدا کرد، نه این که او مرا پرورش دهد. قبل از فیلم برداری هم از 300 نفر تست گرفته بود، چرا آن ها را انتخاب نکرد؟ با همان بازی ام سیمرغ و دیپلم افتخار گرفتم. چرا همکاری تان تداوم نداشت؟ نمی دانم. سراغم نیامد، اما بیکار نماندم. در بازیگری به آن چه مدنظرتان بوده، رسیده اید؟ به آن جایگاهی که مدنظر داشتم، نرسیدم. دوست داشتم نقش بزرگان را بازی کنم، مثلاً نقش مولانا که متأسفانه قسمت نشد. پرافتخارترین اثری که بازی کردید، کدام است؟ از میان حدود 70 نقشی که بازی کردم، نقش ام در فیلم های «باران»، «بچه های آسمان»، «آواز گنجشک ها»، «بید مجنون»، «ترنج» و «باغ های کندلوس» خیلی خوب از کار درآمد، چون فیلم نامه های محکمی داشتند و کارگردانی کاربلد پشت کارها و نقش من هم خوب بود. دوست دارید رضا ناجی چگونه در ذهن مردم بماند؟ خدا را شکر وقتی در خارج از منزل هستم مردم احترام می گذارند و به واسطه نقش های هنری یا طنزی که بازی کرده ام مرا دوست دارند. در تبریز طرفداران زیادی دارم. از این که در مجامع بین المللی مطرح هستید، چه حسی دارید؟ خیلی خوشحالم که به من احترام می گذارند، اما خرس برلین و دریافت جایزه، شکم اعضای خانواده را سیر نمی کند و پول نمی شود. نوستالژی رضا ناجی چیست؟ خاطرات خوب و تلخ زیادی از دوران بازی ام دارم. یک خاطره تلخ دارم که خدا به من رحم کرد. در صحنه ای در فیلم «آپاچی» آرش معیریان که کمدی بود بازی می کردم، قرار بود دیوار را خراب کنند و من پشت دیوار ایستاده بودم تا بعد از تخریب دیوار دیالوگم را بگویم. ناگهان با خودم گفتم نکند با پتکی که به دیوار زده می شود آجر به سرم بخورد، بلافاصله لباسی را که در اطرافم بود روی صورتم کشیدم که ناگهان آجر روی پایم افتاد و انگشت بزرگم از وسط شکست. آن سکانس را که گرفتند، بعد داد زدم. محمدرضا عیوضی، خواننده پاپ در گفت‌وگو با خراسان از کرونازدگی موسیقی و ماندگار نشدن تیتراژها گفت تیتراژهای فروشی، خاطره‌ساز نیست! خدا را شکر، پارسا خائف اراجیف نمی خواند اکرم انتصاری - قاب تلویزیون فرصت ارزشمندی برای خواننده‌هاست. چنان‌چه برخی خواننده‌ها مانند مجید اخشابی، مازیار فلاحی، سینا حجازی و محسن یگانه با خواندن تیتراژ به شهرت رسیدند. محمدرضا عیوضی هم یکی از خواننده‌هایی است که به واسطه آهنگ «رنگین‌کمون» که تیتراژ سریال «روزگار جوانی» بود، بیشتر در خاطره‌ها ماندگار شده است. این سریال به نویسندگی اصغر فرهادی، اواخر دهه 70، با بازی امین حیایی، بهزاد خداویسی و نصرا... رادش روی آنتن می‌رفت. با محمدرضا عیوضی، خواننده پاپ 48 ساله کشورمان که از دهه 70 مشغول کار در دنیای موسیقی است، درباره مسائل مختلفی مانند تیتراژخوانی در تلویزیون، امنیت شغلی خواننده‌ها و پارسا خائف گفت‌وگو کردیم که در ادامه آن را می خوانید. تیتراژها وصله ناجور داستان هستند دو دهه از پخش آهنگ «رنگین کمون» با صدای محمدرضا عیوضی و موسیقی ساسان جمالیان می‌گذرد. افرادی که این سریال را دیده‌اند حتما تیتراژ این سریال را با گذشت بیش از 20 سال هنوز به خاطر دارند که می‌گوید: «مثل یک رنگین‌کمون هفت رنگ/ سرگذشت زندگی‌مون رنگ‌رنگ...» اما چرا دیگر تیتراژهای تلویزیونی مانند قدیم خاطره‌ساز نیست؟ عیوضی در پاسخ به این پرسش می‌گوید:«در گذشته تهیه‌کننده‌ها مبلغی را هزینه می‌کردند تا خواننده یا گروهی برای اثرشان تیتراژ پایانی را بسازد و بخواند. تیتراژها با ماهیت اصلی و شخصیت‌های داستان هماهنگ بود، اما الان بیشتر تیتراژها را می‌فروشند. شنیده‌ام برخی تهیه‌کننده‌ها می‌گویند مثلا برای این سریال به یک تیتراژ نیاز داریم و خواننده مبلغی را می‌پردازد تا آهنگ اش که شاید اصلا ربطی به داستان سریال نداشته باشد، به عنوان تیتراژ پایانی روی آنتن برود. به همین دلیل، تیتراژها دیگر با مفهوم سریال‌ها جور نیستند، نه خاطره‌سازی می‌کنند و نه ماندگار می‌شوند.» خواننده‌ها امنیت شغلی ندارند از تعطیلی کنسرت‌ها به خاطر شیوع ویروس کرونا حدود 10 ماه می‌گذرد. این موضوع دنیای موسیقی را به شدت دچار سکون کرده و افراد فعال در آن زیان‌های جدی دیده اند . عیوضی در توضیح این اتفاق می‌گوید: «این‌جا خواننده‌ها امنیت شغلی ندارند. از زمان تعطیلی کنسرت‌ها تا الان، هیچ پیگیری از هیچ نهادی صورت نگرفته که اگر امرار معاش‌تان از این راه بوده است، الان دارید چه کار می‌کنید؟ اصلا زنده هستید؟ وقتی از ضعیف‌ترین قشر جامعه که کارگرها هستند، هیچ حمایتی نمی‌شود یا متاسفانه می‌بینم فردی تا کمر در سطل زباله فرو رفته تا شاید لقمه نانی پیدا کند، آدم با خودش فکر می‌کند تیتراژ و خواننده و... کجا قرار دارد. نمی‌دانم اسمش را چه باید گذاشت؟ اما انگار به نقطه‌ای رسیده‌ایم که همه به فکر خودشان هستند.» پارسا خائف جهشی خواننده شد محمدرضا عیوضی در طول فعالیت خود در دنیای موسیقی پنج آلبوم منتشر کرده است. او درباره پارسا خائف، استعداد نوجوان موسیقی برنامه «عصر جدید» که به تازگی اولین آلبوم خود را به نام «هفت الف» منتشر کرده، می‌گوید: «اصولا در این سن و سال، صدا پختگی کامل را ندارد یعنی صدا کاملا جا نیفتاده است و به مرور زمان مقداری تغییر می‌کند. بعد از مدتی تمرین، صدا به مرحله‌ای می‌رسد که دیگر تغییر در آن محسوس نیست و آن زمان، وقت تولید اثر است. درباره پارسا خائف هم می‌توانم بگویم خیلی‌ها از لحاظ فکری زود بزرگ می‌شوند. او هم شاید در این مرحله قرار گرفته است. من دیدم او اشعار فاخر می‌خواند و با این ادبیات ارتباط برقرار کرده است. دیدید بعضی‌ها در مدرسه جهشی درس می‌خوانند، شاید درک پارسا هم از ادبیات خوب است و به نوعی در خوانندگی جهشی عمل کرده.» سرمایه‌ای برای آینده موسیقی کشور خواننده «حس خوب»، درباره آهنگ سازی مهیار علیزاده در آلبوم پارسا خائف می‌گوید: «همین که پارسا خائف به سمتوسوی ادبیات فاخر می‌رود، جای شکرش باقی است که جذب اراجیفی که الان در بازار وجود دارد، نشده است و سمتوسوی خوب پیدا می‌کند. مهیار علیزاده برای او آهنگ سازی کرده و بهتر است از این جنبه به قضیه نگاه کنیم که اگر علیزاده نامی یا گروهی این کار را برای او نمی‌کردند، با خود فکر می‌کرد چرا در این سن‌و‌سال دارم این‌ها را می‌خوانم که طرفدار ندارد. پس بهتر است به سمت همان موسیقی پاپ بروم که آن را دوست دارند و طرفدار هم دارد. شاید جذب موسیقی تجاری و بازاری می‌شد و خیلی زود هم از یاد می‌رفت. به نظر من مسیر درست است، فقط بعد از چند سال، صدا تغییر می‌کند که چیز بدی نخواهد بود. به هر حال او می‌تواند یک سرمایه خوب برای آینده کشور باشد.» کمیته داوران کوتاه آمد بازگشت فغانی به لیست داوران بین‌المللی فوتبال ایران پس از پیگیرهای صورت گرفته از سوی سرپرست و دبیرکل فدراسیون و هماهنگی‌های به عمل آمده و مصوبه هیات رییسه، فهرست پیشنهادی کمیته داوران توسط دپارتمان بین‌الملل به فیفا ارسال و رجیستر شد. به گزارش ایسنا، طبق اعلام دپارتمان داوران، فهرست نهایی لیست داوران بین‌المللی فوتبال، فوتسال و فوتبال ساحلی آقایان و بانوان در سال ۲۰۲۱ فیفا به شرح ذیل است. داوران فوتبال: علیرضا فغانی، موعود بنیادی فر، بیژن حیدری، پیام حیدری، سیدوحید کاظمی، حسن اکرمی، سیدعلی اصغر مومنی، سلطنت نوروزی، مهسا قربانی و مهناز ذکایی. کمک داوران فوتبال: محمدرضا منصوری، محمدرضا ابوالفضلی، علی میرزابیگی، سعید علی نژادیان، آرمان اسعدی، سعید قاسمی، علیرضا ایلدروم، حسن ظهیری، فرهاد مروجی، انسیه خباز مافی نژاد، بهاره سیفی نهاوندی و حبیبه ربوی گنجینه کتاب. داوران فوتسال: محمود رضا نصیرلو، وحید عرض پیما، علی حفیظی، ابراهیم مهرابی افشار، گلاره ناظمی، زری فتحی و زهرا رحیمی. داوران فوتبال ساحلی: حمید مقدم متین، ابراهیم کرد، امیر فالحی و ابراهیم اکبرپور.
سایر اخبار این روزنامه
10؛نمره تعطیلی بعد از ساعت 18
بی تو یک شهر غمگین است
صعود بورس از کف 1.2 میلیون
انتخابات الکترونیک از حرف تا عمل
ماجرای بازگشت هیولای خزر
پالس هایی که ما را خلع سلاح می کند!
شمارش معکوس مرگ« هامون»
«نه» زعفران کاران به طرح دولت
گلایه های ناجی، روایت عیوضی از کرونازدگی موسیقی و بازگشت فغانی
چینش 2 کابینه در آمریکا!
واکنش ها به سخنان جنجالی روحانی درباره فرصت سوزی لغو تحریم ها
خودزنی برای فرار از مجازات
افزایش چراغ خاموش نرخ سود بانکی؟
