جای تحصن، تلاش کنید

 در خبرها آمده است که عضو هیات رئیسه کمیسیون صنایع و معادن مجلس در نطق میان دستور خود و در اقدامی سوال برانگیر از تحصن و اعتصاب غذا در دفتر کاری‌اش خبر داده و گفته است: در حمایت از محتاجین به نان شب و گرفتاران و به خاطر عدم صداقت برخی مسئولان این کار  را انجام می‌دهم.
در اینکه بخش قابل توجهی از مردم این سرزمین و ای بسا حوزه انتخابیه این آقای نماینده، براثر تحریم‌های ظالمانه، بی‌سابقه و جنگ تمام عیار علیه جمهوری اسلامی ایران با مشکلات جدی معیشتی دست به گریبان هستند، تردیدی نیست؛ اما آیا در این کارزار و مبارزه نفس‌گیر، چاره کار، تحصن و اعتصاب غذا است؟!
آیا با پیش گرفتن چنین رویه‌ای و آن هم در کشاکش نبرد سهمگین اقتصادی با دشمنان این ملک و ملت، اگر به جای یک نماینده، تمامی نمایندگان مجلس یازدهم در دفاترشان تحصن کنند، مشکل‌ گرانی، بیکاری، افزایش افسار گسیخته قیمت‌ها، مرتفع خواهند شد؟!... اگر تحصن کردن چنین دست آوردی دارد و این نماینده آن را تضمین می‌کند، بسم‌الله از فردا مجلس یازدهم را تعطیل و همگی اعتصاب غذا را در پیش بگیرند.
اما به حکم تجربه و عقل، تا بحال مشکلات محرومان جامعه با تحصن نمایندگان مجلس حل و فصل نگردیده است. به نظر می‌رسد اقدام احساسی این نماینده محترم نه تنها شاهکار و شایسته تقدیر نیست و ره به جایی نخواهد برد، بلکه مذموم و قابل سرزنش و هزینه‌ساز است.


اگر قرار بر تحصن باشد، علی‌الاصول محتاجین مورد نظر ایشان خیلی راحت‌تر می‌توانند به آن مبادرت ورزند. مردم فهیم و انقلابی ایران اسلامی‌، نمایندگان و از جمله آقای قطب آبادی را برای تحصن کردن، آن هم در دفتر کارشان انتخاب نکرده‌اند. مردم نمایندگان را فقط برای ایراد نطق به مجلس نفرستاده‌اند، مردم نمایندگان جهادی را برای علاج دردهایشان و از جمله رفع مشکلات اقتصادی برگزیده‌اند. شما براساس رسالت کاری و قانونی خویش و سوگندی که یاد کرده‌اید، مکلف هستید تا در خانه ملت، با ارائه طرح‌های راهبردی و کارشناسی شده و قابل اجرا، و در تعامل با سایر قوا، راه برون رفت از وضعیت فعلی را پیدا کنید. گمان نمی‌کنم به هنگام برنامه‌های تبلیغات انتخاباتی‌تان به مردم وعده داده باشید که در صورت انتخاب شدن، برای درمان دردهای حوزه انتخابیه و کشور، تحصن خواهید کرد و مردم به این بهانه و به این هدف و شعار شما رای داده باشند. 
جناب نماینده تحصن شما در دفتر کارتان، نانی بر سفره محتاجین مورد نظرتان نخواهد آورد، سفره‌های کوچک آنان را رنگین نخواهد کرد، این راه را که در پیش گرفته‌اید، بن‌بستی بی‌سرانجام و راهی است که به ترکستان ختم خواهد شد.
برای علاج دردهای متعدد محتاجین جامعه، بدون شک راه‌ها و ظرفیت‌های فراوان دیگری را باید جستجو کرد و با خرد واندیشه و پرهیز از اقدامات پوپولسیتی گام‌های مطمئن را با صداقت پیشه خود نمود. بجای تحصن کردن، تلاش و کوشش کنید. از دانش و توان برنامه‌ریزی اساتید شریف اقتصاد که تعداد آنها در این سرزمین پهناور کم نیست و از تجربیات موفق بشری در سایر کشورها استفاده کرده و بهره ببرید.
به هنگام ارائه طرح‌ها و بررسی لوایح و در قانونگذاری‌ها، مصالح ملی را بر منافع جناحی ترجیح دهید. محتاجین به نان شب، تحصن و ترحم نمی‌خواهند، تلاش توام با تعهد و نتیجه بخش که گره‌گشای گرفتاری‌های ریز و درشت آنها باشد، از شما انتظار دارند. ربوی بودن عملیات بانکی با غذا نخوردن و در اتاقی نشستن و منزل نرفتن، هرگز و هرگز حل نمی‌شود. قانون جامع لازم است و قانون را هم شما و همکارانتان باید تصویب نمایید. پس بنابراین بیائید در این کارزار سخت و نفس‌گیر جنگ اقتصادی، مشکلات ریز و درشت اقتصادی، مقررات دست و پاگیر و هفتخوان بانکی بجای تحصن بی‌مبنا و بی سرانجام، تلاش و کار جهادی را، ره توشه حل مشکلات ولی‌نعمتان 
خود نمائید.