روزنامه جوان
1399/08/27
ماسک چند لایه بر چهره مسئولان مقابله با کرونا!
سرویس جامعه جوان آنلاین: رکورد شکنی‌های مداوم کرونا باز هم ادامه یافت. آخرین آمار از ابتلای ۱۳ هزار و ۵۳ بیمار جدید و مرگ ۴۸۶ بیمار دیگر تنها در ۲۴ ساعت حکایت دارد. این تراژدی در حالی هر روز چند صد خانواده را داغدار می‌کند که با گذشت ۹ ماه از آغاز اپیدمی کرونا در کشور و افزایش نسبی رعایت پروتکل‌های بهداشتی از سوی عموم مردم، انتظار می‌رفت مسئولان بتوانند بهتر از قبل این ویروس را مهار کنند، اما به رغم اجرای مو به موی پروتکل‌ها و همکاری تمام عیار وزارت بهداشت ایران با سازمان جهانی بهداشت و کسب رتبه نخست در جلب مشارکت بیماران در کارآزمایی دارو‌های شیمیایی WHO آن هم در شرایطی که به دلیل تحریم مانع از دستیابی بیماران ایرانی به دارو‌های ضروری می‌شوند و در نهایت شکست این پروژه و بی‌اثر بودن دارو‌های آزمایش‌شده روی مردم در درمان کرونا، تراژدی مرگ‌های کرونایی و وضعیت شیوع بیماری در کشور به بحران رسیده‌است. مرگ روزانه چند صد ایرانی حکایت از آن دارد که کار از دست مسئولان خارج‌شده و مسیر پیموده شده را اشتباه رفته‌ایم؛ اشتباهی که تاوانش را مردم می‌پردازند.در ۲۴ ساعت منتهی به دوشنبه ۲۶ آبان ماه ۱۳ هزار و ۵۳ بیمار جدید مبتلا به کووید۱۹ در کشور شناسایی شد که ۳ هزار و ۱۳۳ نفر از آن‌ها بستری شدند. مجموع بیماران کووید۱۹ در کشور به ۷۷۵ هزار و ۱۲۱ نفر رسید. طی همین زمان، ۴۸۶ بیمار کووید۱۹ جان خود را از دست دادند و مجموع جان‌باختگان این بیماری به ۴۱ هزار و ۹۷۹ نفر رسید. همچنین ۵۶۷۷ نفر از بیماران مبتلا به کووید۱۹ در وضعیت شدید این بیماری تحت مراقبت قرار دارند.
تا کنون ۵۶۴ هزار و ۶۹۹ نفر از بیماران، بهبود یافته یا از بیمارستان‌ها ترخیص شده‌اند.
نقشه شیوع کرونا در کشور هم مانند روز‌های قبل است و کووید ۱۹ روی تمام نقشه کشورمان رنگ قرمز و در بخش‌هایی نارنجی پاشیده‌است. این در حالی است که سیما سادات لاری، سخنگوی وزارت بهداشت زمستانی به مراتب سخت‌تر از پاییز را برای شیوع کرونا پیش‌بینی می‌کند.
تعطیلی گسترده در بیانیه!
در چنین شرایطی در حالی که تمام پزشکان و کارشناسان سلامت بر تعطیلی گسترده برای مهار کرونا تأکید داشتند، باز هم خروجی جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا تعطیلی در مناطق بحرانی نبود. با وجود این رئیس‌جمهور از تعطیلی گسترده در کشور بنابر تأکید کارشناسان صحبت کرد، اما در نهایت به جای تعطیلی به صدور بیانیه‌ای برای فراخوان همراهی مردم و دستگاه‌ها به منظور کنترل اپیدمی کرونا بسنده کرد.
سعید نمکی، وزیر بهداشت هم در نشست مشترک ویدئو کنفرانس قرارگاه عملیاتی مبارزه با کرونا با فرمانداران، بخشداران و رؤسای شبکه بهداشت و درمان شهرستان‌های سراسر کشور، در محل وزارت کشور گفت: «ما در اعمال محدودیت قصد مزاحمت برای کسی و تعطیلی کسب و کار‌ها را نداریم، اما معتقدیم تطویل حضور این بیماری، مهلک‌ترین آفت برای اقتصاد، مسائل سیاسی و اجتماعی کشور است، اما مع‌الوصف ما جزو اولین کشور‌هایی بودیم که توانستیم پروتکل‌هایی را تدوین کنیم که اقتصاد کشور در کنار مدیریت بیماری کمترین آسیب را ببیند. اکنون هم در هر شرایطی، تأمین خدمات برای مردم تعطیل نمی‌شود.»
نمکی تصریح کرد: «انتظار ما این است که در یک زمان یک‌ماهه بتوانیم با کاهش موارد بستری فرصت بیشتری را برای همکاران نظام سلامت فراهم کنیم تا بتوانند به بیماران بستری بهتر برسند و بعد از آن بتوانیم به یک شرایط عادی برگردیم.»
کنار گذاشتن ظرفیت‌های داخلی و اعتماد دربست به WHO
شرایط به هیچ عنوان عادی نیست؛ مرگ روزانه بیش از ۴۵۰ نفر که حالا به ۵۰۰ نفر نزدیک میشود، سندی بر این غیر عادی بودن اوضاع است، اما چرا به چنین شرایطی رسیدیم و آیا واقعاً از تمام ظرفیت‌های موجود در کشور برای مهار کرونا استفاده کردیم؟ برای پاسخ به این سؤال کافی است پای درد و دل متخصصان طب سنتی بنشینیم؛ طبی که در طول این ۹ ماهه عملاً کنار گذاشته شده و حتی از سوی برخی اعضای ستاد مقابله با کرونا به شیادی محکوم شد! در برابر این، ایران همکاری تمام عیاری را با سازمان جهانی بهداشت در زمینه کارآزمایی بالینی دارو‌های دارو‌های شیمیایی در درمان کووید ۱۹ داشت به طوری که در این زمینه رتبه نخست را به دست آورد.
اما ما کجای راه را اشتباه رفته ایم و آیا اعتماد دربست به توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت و چشم‌پوشی از ظرفیت‌های داخلی همچون طب سنتی و دارو‌های گیاهی ما را از مسیر دور نکرده‌است؟ چرا هر چه پیشتر می‌رویم، آمار مبتلایان و مرگ و میرمان بیشتر میشود؟!
رتبه نخست پژوهش دارویی برای کشوری که در تحریم دارویی است!
پیش از این زهرا شیخی، سخنگوی کمیسیون بهداشت با انتقاد از عدم عضویت نمایندگان مجلس در ستاد مقابله با کرونا با انتشار توئیتی پنج سؤال خود را از وزارت بهداشت و ستاد ملی کرونا مطرح کرد؛ نخست اینکه چرا ۲۷ درصد نمونه‌های تحقیقات بالینی سازمان بهداشت جهانی مربوط به ایران است که تنها یک درصد از مبتلایان جهانی کرونا را دارد؟
چرا کشوری که به شدت تحریم دارویی است، در پژوهش‌های ناشناخته روی سلامت، در ردیف اول قرار می‌گیرد؟
چرا تجربه تلخ اعتماد به سازمان‌های ظاهراً جهانی در حوزه جمعیت را دوباره با کرونا تکرار می‌کنیم؟
چرا ترکیب ستاد ملی مبارزه با کرونا و نحوه تصمیم‌سازی آن شفاف نیست؟
چرا از نمایندگان ملت در مجلس هیچ‌کس عضو این ستاد نیست و از درون آن خبر ندارد؟
وی در پایان نوشت: «بله! مردم باید ماسک بزنند، اما کسانی که به بهانه کرونا معیشت و سلامت مردم را معامله می‌کنند باید ماسک از چهره بردارند؛ با جیب مردم بازی کردید، با جان آن‌ها بازی نکنید، سلامت مردم بازیچه نیست».
کوتاهی در لغو پروازها، قرنطینه و استفاده از ماسک
خلیل علی محمد‌زاده، پزشک و متخصص استراتژی‌های نظام سلامت و عضو فرهنگستان علوم پزشکی هم در گفتگو با «جوان» با تأکید بر اینکه آمادگی ما کامل‌تر و بهتر می‌توانست باشد، اشتباهات مدیریت ویروس کرونا را اینگونه بر می‌شمرد: «پرواز‌های ما به چین و سایر کشور‌های درگیر بیماری، دیر و نیم بند لغو شد. گفتیم قرنطینه متعلق به جنگ جهانی دوم است و مدت‌ها در این امر مسامحه شد. در چند ماه اول، ماسک در پیشگیری لحاظ نگردید. تست‌های سریع به هر دلیلی ممکن نشد. ردیابی‌های دقیق موارد تماس بیماران چندان پیگیری نشد. برخی فعالیت‌های خوب ماه‌های اول در جلب مشارکت‌ها و منابع، در ادامه کمرنگ گردید. هر از گاه نیز گفته شد؛ به تدریج بیماری را می‌گیریم و در جامعه ایمنی ایجاد میشود!»
وی با تأکید بر اینکه تقریباً همه بایسته‌ها، توسط خبرگان بهداشتی و مدیریتی مطرح شد، لکن همه این صدا‌ها به موقع شنیده نشد، می‌افزاید: «ستاد ملی مبارزه با کرونا که ما خود را به پیروی از آن ملزم می‌دانیم، در مواردی با تأخیر و ناقص عمل کرد و گاهی نیز تصمیمات سنجیده‌اش، چندان مورد التفات مردم و اجرایی نشد و خلاصه اینکه، وضعیت تأسف‌بار کنونی رقم خورد.»
از نگاه این پزشک کرونا، جنگ استراتژی‌هاست. چاره این است که نکات لازم، در شکل کاملش، اولویت یابند و مردم نیز رفتارشان را تطبیق دهند و از دورهمی‌ها خودداری نمایند.
وی به موفقیت ویتنام در مهار کووید ۱۹ اشاره می‌کند و می‌افزاید: «تنها کشور آسیایی که حتی یک مورد مرگ ناشی از کووید ۱۹ نداشته، ویتنام است. این کشور ۱٠٠ میلیون نفری، به ازای هر ۱٠ هزار جمعیت، هشت پزشک و سیستم سلامت ضعیف و بودجه ناچیزی دارد، با چین مرز جغرافیایی طولانی دارد و مرتباً مسافران زیادی بین این دو کشور تبادل می‌شوند، اما سؤال اصلی اینکه؛ ویتنام چگونه از چنگ کرونا رهیده؟! و ما باید چه می‌کردیم؟!»
به گفته محمد‌زاده، دولت ویتنام خیلی سریع به بیماری ناشی از کرونای جدید واکنش نشان داد. به محض شیوع بیماری در ووهان چین خود را آماده مقابله کرد. پروازها به این کشور و از آن را لغو نمود. بیماران را دو هفته به قرنطینه اجباری برد و تست‌های سریع تشخیصی را رایج کرد. ردیابی دقیق و کامل مبتلایان و تماس‌های مستقیم و غیرمستقیم آن‌ها و همچنین نظارت عامه را موشکافانه در دستور کار قرار داد.
۱۵ هزار کادر بهداشتی و درمانی مرتبط با کووید ۱۹، مورد تست‌های فوری و رایگان قرار گرفتند.
شاید هیچ کشوری به اندازه ویتنام دست به قرنطینه نزده و حالا گفته میشود؛ ویتنام حتی یک مورد مرگ ناشی از کرونا ندارد.
سایر اخبار این روزنامه
چوب ادب بودجه لای چرخ معیشت!
پیام «هفت‌خوان سلیمان» مقاومت و ولایتمداری است
فروش بازگشت بایدن به برجام
ماکرون: از ترس امریکا با ایران تجارت نکردیم!
اوباما: ۷۰ میلیون رأی به هر یک از نامزد‌ها یعنی گسست شدید در امریکا
ملاقات‌های موسوی و رهنورد با اقوام دلیل ابتلا به کرونا
نگویید بالای چشم دولت ابروست!
چالش‌های پساجنگ در قره‌باغ
انفعال‌طلبان مشغول کارند
ماسک چند لایه بر چهره مسئولان مقابله با کرونا!
