دیپلماسی اقتصادی گمشده روزهای سخت


فرهاد بشیری

نماینده پاکدشت در مجلس

اگر بپذیریم که دشمنی گسترده ای علیه ایران وجود دارد و امروزه روش مبارزه از جنگ نظامی به اقتصادی تغییر داشته، باید به این نکته ایمان بیاوریم که ضروری است تمام نهادها و دستگاه های دولتی در عرصه داخلی و منطقه ای، به خصوص در شرایط فعلی، دارای برنامه باشند. هنگامی که تمامی دستگاه ها را موظف به داشتن برنامه می دانیم، نمی توانیم و نباید یک دستگاه یا نهاد را مجزا بدانیم، اتفاقی که متاسفانه در خصوص برخی نهادها رخ می دهد که وزارت امور خارجه یکی از آن دستگاههاست که عده ای اعتقاد دارند کارکرد یکجانبه ای دارد و تنها در عرصه سیاسی باید نقش آفرین باشد. این در حالی است که از چند سال قبل بر موضوع دیپلماسی اقتصادی در کنار همه حوزه های امنیتی، سیاسی، فرهنگی و غیره در وزارت امور خارجه تأکید شد تا ضمن برنامه ریزی دقیق، تعامل ویژه ای در حوزه اقتصادی با سایر کشورها داشته باشیم.

اینکه وزارت امور خارجه در کجا می تواند، تاثیرگذار باشد، باید خودش بررسی کند، اما ضرورت توسعه و گسترش روابط اقتصادی کشورمان با سایر کشورها به خصوص همسایگان بیش از پیش احساس می شود. جمهوری اسلامی از شرایط مناسبی در حوزه اقتصادی برخوردار است لذا دستگاه دیپلماسی باید با توجه به تأکیدات رهبری و نیازهای جامعه، معاونت اقتصادی خود را فعال می کرد اما تا کنون نتوانسته از این معاونت به خوبی استفاده کند.

امروزه گوشه نشینی برای هیچ کشوری سود ندارد زیرا دنیا محل تعامل است، بنابر این جمهوری اسلامی در چارچوب های خود با همه کشورها به جز آنها که خط قرمز ماست، ارتباط برقرار می کند که در این راستا روابط اقتصادی بسیار مهم است.

هنگامی که در تعامل با دنیا بخصوص کشورهای همسایه کمکاری می کنیم، یعنی ظرفیت تعامل به ویژه همسایگان کشورمان به دلیل دارا بودن نقاط مشترک فرهنگی را نادیده می گیریم. از آنجا که کشورمان به لحاظ اقتصادی دچار تحریم و فشار است، می توان از طریق ارزهای منطقه ای با این کشورها تجارت کرد لذا ظرفیت هایی وجود دارد که معاونت اقتصادی وزارت خارجه باید به آن توجه کند.