چالش های در خانه ماندن


مهدی مجیدی

نایب رییس کانون بازنشستگان تهران

مدتی است کرونا همه گیر شده و شیوع گسترده آن دولت را ناچار به صدور فرمان خانه نشینی مردم کرده است. اما نکته مهم اینجاست که برای خانه نشینی مردم باید جذابیت ایجاد کرد. امروزه دستگاههای مختلف از جمله رسانه ها و صداوسیما به مردم توصیه می کنند که برای مقابله با شیوع کرونا بیشتر در خانه بمانند و به صورت گسترده نهضت در خانه بمانیم را ترویج می کنند

اما چقدر می توان در خانه ماند، بهتر است همانطور که مردم را تشویق می کنند در خانه بمانند، امتیازها و شرایط خاصی هم برای آنان در نظر بگیرند تا بتوانند در خانه بمانند. یک انسان چقدر می تواند تلویزیون تماشا کند یا چقدر کتاب بخواند، البته اگر اهل مطالعه باشد که آمارها نشان می دهد بیشتر مردم رغبتی به مطالعه ندارند. بنابر این باید برنامه های دیدنی تولید کرد. اما نهاد متولی تولید برنامه های دیدنی، صدا وسیماست که متاسفانه برنامه های آن به هیچ عنوان جذابیت ندارد، به ویژه آنکه صداوسیما دوره گذاشته تا سریالهای تکراری را برای بار چندم پخش کند که این رویکرد نه تنها جذابیتی ندارد، بلکه دافعه دارد و باعث می شود مردم نسبت به صداوسیما بی علاقه شوند. خانه ماندن بدون برنامه برای مردم مشکل ایجاد می کند. در خانه ماندن مشکلات روحی روانی ایجاد می کند و بدتر اینکه اعضای خانواده به جان هم می افتند، زیرا تحمل یک جا ماندن و هیچ کاری نکردن بسیار سخت است و همین بی برنامگی چالش درست می کند. مسوولان باید باور کنند که یک انسان وقتی در خانه می ماند، نه تنها اعصاب خودش بلکه اعصاب اعضای خانواده اش را نیز به هم می ریزد. بنابر این همانطور که مردم را تشویق به خانه ماندن می کنید، همانطور هم باید به نوعی برنامه ریزی هایی داشته باشید که آستانه تحمل مردم را بالا ببرید. درخانه ماندن یک بعد تاثیرات روحی روانی دارد و بعد دیگر ماجرا مسایل اقتصادی است. اکنون بیشتر مردم حقوق بگیر هستند. با این وضعیت، گرانی و مشکلات اقتصادی به مردم اجازه نمی دهد در خانه بمانند و دست روی دست بگذارند. بنابر این ناچار هستند برای تامین هزینه های خانواده به چندین شغل دست بزنند. بسیاری از مردم به عنوان شغل دوم مسافرکشی می کنند یا در بنگاههای معاملات املاک یا اتوموبیل به کارهای خدماتی مشغول هستند و حتی بسیاری از آنها دستفروشی می کنند. در این شرایط نیاز به حمایت های مالی بشدت احساس می شود که دولت پرداخت وام را برای عده ای خاص در نظر گرفته اما وام کرونایی که در دوره قبل پرداخت شد، امروز بابت اقساط وام کرونا، بخشی از یارانه مردم را کم می کنند، بنابر این با شدت بیشتری در کمبود و مشکلات هستند. به همین دلیل کمکها باید بدون برگشت باشد تا جذابیت داشته باشد. مسوولان باید پاسخ بدهند براستی چه جذابیتی برای مردم ایجاد کرده اند که دستور می دهند در خانه بمانید؟ امروزه یک روزنامه حداقل ۲ هزار تومان است و قیمت کتاب کمتر از ۵۰ هزار تومان نیست. بنابر این چگونه می خواهیم فردی برای نان سفره اش مشکل دارد، فرمان بدهیم که کتاب بخرد و مطالعه کند تا در خانه ماندن را تحمل کند؟