بسیار سفر باید تا پخته شود یک مربی!

لیگ بیستم بدون تردید بیشترین تعداد مربی اولی و مربیان جوان را در خود جای داده است. بی‌هیچ شکی این اتفاقی بسیار خوشایند برای فوتبال ایران، به خصوص جامعه مربیگری است. فرصتی طلایی برای نسل جوان تا با کسب تجربه جایگزین نسل سالخورده و میانسال مربیان شوند و این یعنی نیمکت تیم‌ها دیگر بین چند مربی خاص دست به دست نمی‌شود.
با وجود این گذشت دو هفته از رقابت‌های لیگ بیستم کافی بود تا ثابت شود حضور این تعداد مربی تجربه اولی در لیگ برتر نیاز به اندکی صبوری دارد، چراکه زمان زیادی نبرد برای مشخص شدن اینکه بی‌تجربگی این مربی اولی‌ها می‌تواند هم کار دست خودشان بدهد و هم جنجال‌های بسیاری بپا کند.
کافیست صحبت‌های عجولانه سرمربی شهرخودرو که تا همین چندی پیش درون چارچوب دروازه می‌ایستاد و خیلی هم سریع از کوره درمی‌رفت را از نظر بگذرانیم تا در سالگرد دهداری بار دیگر حسرت عدم تکرار او در فوتبال ایران را بخوریم. حسرت عدم تکرار مربی که اخلاق‌مداری برایش آنقدر ارزشمند و حائز اهمیت بود که بهترین بازیکن تیمش را به‌رغم گلزنی از زمین بازی بیرون می‌کشید و ۱۰ نفره شدن تیمش را به جان می‌خرید، تنها به این دلیل که مدافع حریف بیش از این بابت دریبل خوردن مقابل مردم و خانواده‌اش شرمنده نشود!
اما کمی که صبورانه به صحبت‌های سرمربی جوان شهرخودرو توجه کنیم درمی یابیم که حق با اوست و صرف نشستن روی نیمکت مربیگری نمی‌تواند از رحمتی یک مربی بسازد و او هنوز باید خیلی چیز‌ها را برای مربی شدن بیاموزد. مسئله‌ای که اتفاقاً خود نیز به آن تأکید دارد.


 حرف‌های رحمتی بدون شک خون هر شنونده‌ای را در لحظه اول به جوش می‌آورد، وقتی می‌گوید ما برای کسی فرپلی بازی نمی‌کنیم و کسی هم برای ما فرپلی بازی نکند و تأکید می‌کند که فوتبال یک بازی مردانه است و منچ نیست. اما کافی است بار دوم و سوم به صحبت‌های او گوش دهیم تا بی‌تجربگی را که در آن موج می‌زند به خوبی دریابیم. رحمتی هنوز همان گلری است که درون چارچوب دروازه می‌ایستاد و به سرعت از کوره در می‌رفت. او هنوز نمی‌داند در مقام سرمربی تیم باید حرف‌هایش اندکی شمرده‌تر بیان کند، به گونه‌ای که ایجاد سوءتفاهم نکند. رحمتی بی‌تردیدی اعتراضش به وقت‌کشی‌ها و زمین افتادن‌های بی‌مورد برای اتلاف زمان بازی است و بی‌گمان هرگز خود نیز حاضر نیست در صورت مصدوم شدن بازیکن خودی یا حریف از آن بی‌تفاوت بگذرد. اما هنوز نمی‌داند که صحبت‌های سرمربی تیم تا چه اندازه می‌تواند مهم باشد و زیر ذره‌بین قرار گیرد و چطور باید آن‌ها را به زبان بیاورد که حق مطلب و آنچه منظورش است را بیان کند. درست همانند وحید بیاتلو که با بی‌تجربگی فاحش در نخستین هفته رقابت‌های لیگ برای خود و ماشین‌سازی دردسر آفرید.
حضور مربیان جوان و تجربه اولی‌ها در لیگ بیستم بی‌شک اتفاقی بسیار خوب برای فوتبال ایران است و می‌تواند آینده‌ای روشن در پی داشته باشد، اما باید برابر این بی‌تجربه‌ها اندکی صبورانه عمل کرد تا بتوانند گام‌هایی را که با شجاعت برداشته‌اند، ادامه دهند. البته این بدان معنا نیست که چشم بر هرچه به زبان می‌آورند و انجام می‌دهند، ببندیم. بی‌گمان هم آن‌ها و هم مدیریت باشگاه‌های‌شان باید توجه و تمرکز بیشتری روی رفتار‌ها و گفتار‌های این مربیان داشته باشند تا بی‌جهت حاشیه‌ساز نشوند، اما این را هم نمی‌توان منکر شد که بازیکنانی، چون رحمتی و بیاتلو که به تازگی کفش‌های خود را آویزان کرده‌اند و عنوان سرمربی را یدک می‌کشند هنوز تجربه کافی، حتی در بیان حرف‌های خود را ندارند و صحبت‌هایی که بی‌محابا به اشتباه به زبان می‌آورند تنها می‌تواند باعث ناامیدی نسل جوان مربیان شد. آنها، اما باید دقت بیشتری در رفتار و گفتار خود داشته باشند، چراکه آنچه می‌گویند به سادگی به دست فراموشی سپرده نمی‌شود. پس چه خوب که حرف‌های‌شان را با تأمل به زبان آورند تا در همین گام نخست برای‌شان داستان نشود.