هرروز کمبود یک کالا

مجید ابهری‪-‬ روزی که فیلم وعکس‌های دفن جوجه‌های یکروزه درفضای مجازی پخش شد، تقریبا می‌شد بروز یک کاستی در این زمینه را پیش‌بینی کرد وامروز آن روز است. وقتی تعیین قیمت و مدیریت بازار یک کالا به دست یک یا چند نفر باشد وضع از این بهتر نخواهد شد. دبیر انجمن صنفی مرغداران اصفهان افزایش قیمت مرغ تا ۴۰هزار تومان را پیش‌بینی کرده است. چه این پیش‌بینی محقق شده ویا تحقق نیابد اما همین لفظ از سوی یک مدیر مرتبط، التهاب موجود در بازار را افزایش خواهد داد.
بازاری که عطسه یک رئیس جمهور
آن سوی دنیا بر قیمت دلار در کشور ما اثر می‌گذارد. صحبت از کمبود و گرانی مرغ نیست؛ چگونه است که مردم در یک دوره باید دغدغه شیر وکره و نوبت دیگر گوجه فرنگی
و روغن و روزی کمبود پیاز داشته
باشند. در میان اخبار اقتصادی کشور گاهی اسامی مثل ستاد تنظیم بازار یا سازمان حمایت از مصرف‌کننده به گوش می‌خورد. اما معلوم نیست فلسفه وجود اینگونه نهاد‌ها وسازمان‌های مشابه در این راستا مفید وموثر می‌باشد یا خیر؟ به هر حال شوراهای عریض وطویل در سازمان‌های مرتبط چگونه نمی‌توانند بازار را پیش‌بینی کرده و تولیدات را براساس بازار مصرف تنظیم نمایند؟واقعا چرا باید در کنار وحشت از کرونا وترس از آثار تحریم‌های شوم جهانخواران، نگران گوجه فرنگی نیز باشیم؟ حضور پرتعداد سازمان‌های ناظر براصناف یا کنترل آنها در جهت حمایت از مصرف‌کننده میتواند مثبت وموثر باشد. برای مردم بویژه ساکنان تهران کاملا واضح و روشن است که قیمت یک کالای مشخص بر دو گونه است.حالا گرانتر یا ارزانتر مهم نیست بلکه آنچه شایسته توجه می‌باشد تغییر قیمت است. نان به عنوان قوت لایموت دارای قیمت شناور می‌باشد. آرد آزاد یا آرد سهمیه‌ای مبنای تعیین قیمت انواع نانها می‌باشد. اما از کجا باید تخصیص یا عدم تخصیص آرد بصورت سهمیه را شناسایی وتفکیک نماییم؟ وزارت بازرگانی به عنوان اصلی‌ترین عامل در خرید گندم واحیانا فروش آن باید با قاطعیت تمام این موضوع را دنبال واعلام نماید. دوستی به شوخی می‌گفت اگر آن روز اجازه نمی‌دادیم آن جوجه‌ها مدفون گردند امروز آه شان ما را نمی‌گرفت.