قایقرانی درخیابان‌های شهر

مجید ابهری‪-‬ فضای مجازی مملو از فیلم‌ها و عکس‌هایی از شهرهایی است که بارندگی‌های اخیر؛خیابان ها، کوچه‌ها وخانه‌های آنها را تبدیل به استخر
کرده است. زندگی مردم از اثاثیه‌های مختلف تا وسایل کار بر روی آب شناور هستند و در بعضی از مناطق، مردم تا بالاتر از زانو در آب راه می‌روند. بخشی از این حوادث را میتوان ناشی از کم توجهی شهرداری‌ها و بخشی دیگر را مربوط به وزارتخانه‌ها وادارات آب وفاضلاب استانداری‌ها و فرمانداری‌ها دانست. البته بالا آمدن فاضلاب و بخشی از آبهای
زیر زمینی در جنوب کشور مسبوق به سابقه بوده
وموضوع جدید ونادری نیست اما قطعا فقدان مدیریت وضعف نظارت وبرنامه ریزی


در ایجاد زیرساخت‌ها از عوامل اصلی چنین رخ دادهای تلخی آنهم در شرایط سخت کرونایی است. جالب اینجاست بعد از فروکش شدن آب، نمایش نخ نمای کی بود؟کی بود؟ شروع شده وتوپ مشکلات بین نمایندگان این شهرها در مجلس و مقامات اجرایی در سطوح مختلف و شهرداریها پاسکاری خواهد شد. از سوی دیگرچند هیئت نیز از نهادهای مختلف برای سرکشی و تماشا واحیانا قدم زدن در میان آبهای خیابان‌ها وکوچه‌ها وارد مناطق آسیب دیده شده و سناریوی همیشگی جبران خسارات به شکل‌های مختلف در قالب وعده و وعیدهای بی‌عمل پراکنده خواهد شد.
واقعا اگر هریک از ما، از وزرا گرفته تا مدیران ارشد و افراد عادی خودمان را به جای خانواده‌های آسیب دیده در حوادث اخیر بگذاریم چند ساعت توان و تحمل خواهیم داشت؟ وحشت از ویروس کرونا از یکطرف سرما و آب گرفتگی خانه وکاشانه از طرف دیگر و از همه مهم‌تر ترس از فردای نامعلوم ساکنان مناطق سیل‌زده را محاصره کرده است. اما هنر دولت در وام‌هایی است که با شرایط امروز حداکثر بتوان یک فرش ماشینی خرید. کمیته امداد امام خمینی (ره) با بر عهده گرفتن مدیریت هماهنگی و نظارت عالیه با متمرکز نمودن امکانات سخت افزاری و تجمیع کمک‌های مردمی ودولتی با همراهی سازمان بهزیستی و هلال احمر نباید اجازه دهد که مردم‌ دردهای مضاعف را تحمل نمایند. همچنین سازمان‌ها ونهادهای محلی با توجه به شرایط جغرافیایی منطقه یکبار برای همیشه این دغدغه تاریخی را برطرف سازند.ناپسند است که در انظار عموم اعلام شود بودجه ایجاد زیر ساختها و اصلاح مهندسی کانال‌ها در مورد آسفالت و آرامستان و غسالخانه فلان منطقه
هزینه شده است.