حشمت الله فلاحت پیشه

رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس دهم

طرح اقدام متقابل با تحریمها و صیانت از حقوق ملت ایران تصویب شد در حالی که روح حاکم در این طرح بیشتر جناحی است نه یک روح ملی که منافع ملی را در نظر گرفته باشد. یکی از نقاط قوت سیاست خارجی ایران، داشتن وحدت است که حتی جریانهای سیاسی مختلفی که به طور طبیعی در داخل اختلاف دارند در سیاست خارجی با هم متحد هستنداز سوی دیگر تصمیمگیری درباره سیاستهای کلان و سیاست خارجی بر عهده شورای عالی امنیت ملی است و موضوع هستهای ایران هم از این قاعده مستثنی نیست. سوالی که پیش میآید این است که چرا تصویب چنین طرحی مهم است؟ پاسخ این است که این طرح از لحاظ دیپلماسی عمومی به کشور آسیب میزند.واقعا جای سوال دارد، چرا در شرایطی که با شکست ترامپ، دنیا روی گشاده به برجام نشان میدهد، یکباره این طرح که خلاف جریان دیپلماسی حرکت میکند تصویب میشود! تجربه نشان داده تحریمهای کشور با گام برداشتن به سمت برجام برداشته میشود نه اینکه علیهاش قدم برداریم. البته قانونگذاری حق مجلس است و باید در راس امور باشد، چرا که ابزارها و امکانات لازم را برای قانونگذاری و نظارت در اختیار دارد؛ از همین سو هیچکس نمیتواند مجلس را از قانونگذاری منع کند اما همه قوا در دایره نقد قرار میگیرند، از جمله تصمیم اخیر مجلس که نمایندگان آن را تصویب کردند. سوال اینجا است در شرایطی که ترامپ چنین آسیبهایی را به برجام زد، در شرایطی او بدترین تحریمها را علیه ایران تصویب کرد تصویب چنین طرحی چه معنایی دارد؟ ۹۱۵ تحریم از ۱۲۴۸ تحریم در قالب ۶ قطعنامه علیه ایران صادر شده بود که با برجام برداشته شد. بعد از خروج ترامپ از برجام علاوه بر این که این ۹۱۵ تحریم بازگشت بیش از ۷۰۰ تحریم جدید توسط رئیسجمهور ایالات متحده اضافه شد؛ به طوری که خود آمریکاییها اعلام کردند دیگر چیزی برای تحریم کردن ایران ندارند؛ حال در یک چنین شرایطی که بایدن رای آورده و سالیوان به نمایندگی او جملهای را تکرار میکند که ترجیح بند سیاستهای ایران است این دست اقدامات چرا انجام میشود.ایران به هنگام برداشتن گامهای کاهش تعهد برجامی، هر گامی را که برداشت اعلام کرد اگر طرفهای برجام به تعهدات خودشان بازگردند ایران هم به تعهداتش بازمیگردد. سالیوان مطرح کرد اگر ایران به تعهدات برگردد ما هم بر میگردیم، بنابراین در شرایطی که فضا برای دیپلماسی مساعد است، این اقدام علیه دیپلماسی تعجب برانگیز است. سوال جدی این است چرا در شرایطی که ترامپ بدترین تحریمها را علیه ایران اعمال کرد، مجلس چنین قانونی را تصویب نکرد و دولت را برای خروج از پروتکل الحاقی مکلف کرد. بخش اعظم نمایندگان برای رفع مشکلات دلسوزی دارند اما سابقه برخی از نمایندگان هم نشان میدهد که به شدت مخالف دیپلماسی هستند و بیش از این که به دنبال احیای برجام و مقابله با تحریمها باشند به دنبال ضربه زدن به دیپلماسی هستند.جایی که برای برجام چراغ سبز نشان میدهند این کارهایی که صورت میگیرد بسیار خطرناک است. پروتکل الحاقی را که ایران به صورت داوطلبانه اجرا میکند، به یک ادعای کاذب دشمنان پایان داد. چرا که آنها ادعا میکردند که ایران PMD یا ابعاد نظامی احتمالی در پرونده هستهای خود دارد و لذا با رعایت پروتکل الحاقی عملا از ذیل فصل ۷ شورای امنیت سازمان ملل خارج شدیم.