روزنامه ایران
1399/09/19
مهار کرونا زیر چرخ‌های دوچرخه‌سواران
حمیده امینی‌فرد
خبرنگار
با شروع کرونا، بسیاری از کشورها، حمل و نقل عمومی را به علت شیوع ویروس محدود کردند و طرح‌های محدودیت‌زای ترافیکی با شدت بیشتری به اجرا درآمد، اما در تهران برعکس این اتفاق افتاد. طرح ترافیک برای تشویق مردم به استفاده از خودروی شخصی به‌جای عمومی برداشته شد و حتی زمانی که برگشت هم با کاهش ساعت کاری، فرصت بیشتری به شخصی‌سوارها داد تا در خیابان‌ها جولان دهند. در نتیجه جای پارک بشدت کمیاب شد و چرخه‌زدن‌های پی‌در‌پی در خیابان‌ها و معابر فرعی، منجر به ترافیک ناخواسته و البته افزایش آلودگی هوا شد. اصرار شهرداری تهران به اجرای طرح ترافیک همچون سابق و البته وزیر بهداشت برخلاف او در همان ابتدا، دو دیدگاه متفاوت را رو‌به‌روی هم قرار داد تا بالاخره پس از کش‌و‌قوس‌ها این «کاهش ساعت ورود به طرح» باشد که به عنوان راه‌حل میانی مطرح میشود. اگرچه بحث درآمدزایی شهرداری از اجرای طرح‌های ترافیکی هم بهانه‌ای شده بود تا روی دیگر ماجرا دیده نشود! با این‌همه زمستان دوباره نگرانی‌ها را از افزایش آلودگی هوا در شرایط وارونگی بالا برده است. کارشناسان می‌گویند اگر باران و برف از کلانشهرها گرفته شود، چگونه می‌توان از سد آلودگی هوا که اتفاقاً کرونا را هم تشدید می‌کند، گذشت؟ مثل دیروز که کاهش تندی باد و آغاز تردد خودروها، غلظت ذرات معلق در تهران را بالا برد و اتفاقاً بعد از پایان محدودیت‌ها، طی یک هفته اخیر ترافیک در معابر اصلی و بزرگراهی بشدت افزایش یافته است.
افزایش 2 برابری دوچرخه‌سواران در سال‌جاری
یعقوب آزاده‌دل، مدیر واحد توسعه سیستم‌های حمل و نقل پاک سازمان حمل و نقل و ترافیک از یک راه‌حل مؤثر در شرایط پاندمی نام می‌برد، «دوچرخه»! مدی که اتفاقاً در کشورهای دیگر این روزها بشدت مورد توجه قرار گفته است چرا که به گفته او، حمل و نقل عمومی محدود شده و تأکید بر فاصله اجتماعی خیلی‌ها را تشویق کرده تا به سمت دوچرخه‌سواری بروند. برای همین آمارها در بسیاری از کشورها افزایش یافته است اما این کانادا، امریکای شمالی و تا حدودی اروپا بودند که از دیگر کشورها جلو زدند تا آمار استفاده از دوچرخه در انحصار آنها باشد. آزاده‌دل می‌گوید: «آمار ثبت سفارش خرید دوچرخه کشورهای اروپایی و امریکایی از چین در شرایط پاندمی 22 برابر افزایش یافت، تاجایی که شرکت‌های چینی به‌خاطر افزایش درخواست‌ها دیگر جوابگوی شرکت‌های ایرانی با تقاضای محدود نبودند.» (این آمار خرداد ماه امسال ثبت شده است.)
جالب اینکه در ایران، بسیاری از شهرداری‌ها به سمت جمع‌آوری دوچرخه‌ها به علت شیوع آلودگی رفتند و مردم از ترس ابتلا به کرونا به خودروهای شخصی روی آوردند! البته به گفته آزاده‌دل، این اتفاق در تهران نیفتاد و اتفاقاً شهرداری تهران با اعطای 6 هزار کارت اشتراک رایگان در موج اول، قصد داشت که شهروندان را به این سمت سوق دهد، اما به علت تبلیغات محدود فقط یک هزار کارت فعال شد.
با این توضیحات شاید فکر کنید که آمار دوچرخه سواری در تهران کاهش یافته است، اما برخلاف تصور، تعداد دوچرخه‌سواران امسال، نسبت به سال گذشته دوبرابر افزایش یافته و از 4 دهم درصد به 8 دهم درصد رسیده است. هم‌اکنون تعداد کاربران دوچرخه اشتراکی بیش از 40 هزار نفر اعلام میشود، اما آیا این عدد راضی‌کننده است؟! باتوجه به سند توسعه دوچرخه‌سواری در تهران که سهم دوچرخه‌سواری را برای سال 1400، یک و نیم درصد پیش‌بینی کرده و امسال هم باید تا پایان سال به 9 دهم درصد برسد، جواب قطعاً مثبت است! شاید بپرسید پا به رکاب شدن پیروز حناچی، شهردار تهران در سه‌شنبه‌های بدون خودرو تا چه اندازه در پررنگ شدن سهم دوچرخه‌سواری در پایتخت تأثیر داشته است؟ : «ایشان هنوز هم در روزهای سه‌شنبه با دوچرخه به محل کار خود می‌روند. به عدد نمی‌توانم اشاره کنم، اما قطعاً در تغییر رویکرد، اختصاص اعتبار و توسعه فرهنگ دوچرخه سواری بویژه درمیان سایر مسئولان تأثیر زیادی داشته است.»
«شیب» و «ترافیک» تهران همواره دو معضلی بودند که خیلی‌ها را از دوچرخه‌سواری در پایتخت پشیمان می‌کرد. خیلی‌هایی که البته تصوری از دوچرخه‌سواری نداشته و بیشتر براساس شنیده‌ها قضاوت می‌کردند. آزاده‌دل که هر روز یک مسیر 30 کیلومتری از جنوب تهران تا خیابان طالقانی (رفت و برگشت) را رکاب می‌زند به شهروندان اطمینان می‌دهد که به این شنیده‌ها توجه نکنند، اگرچه قطعاً به آموزش دوچرخه‌سواری در خیابان‌های اصلی، تجربه و مهارت کافی هم نیاز است.
البته این حرف به معنای استاندارد بودن خیابان‌های تهران برای دوچرخه‌سواری نیست. ضمن آنکه هیچ محدودیتی هم برای استفاده بانوان از دوچرخه در تهران وجود ندارد اما نمی‌توان ادعا کرد که رکاب زدن در مسیر دوچرخه‌سواری برای خانم‌ها با آقایان یکسان است. تجربه برخی بانوان از ایجاد مزاحمت، متلک‌پراکنی و بی‌احترامی‌های برخی از خودروسوارها نشان می‌دهد که در این زمینه هنوز فرهنگسازی‌های لازم نشده است. با این‌همه باید پرسید سهم بانوان در دوچرخه‌سواری‌های هر روز تهرانی‌ها چقدر است؟ آزاده‌دل می‌گوید: «حدود 10 درصد!» آمار استفاده در کشورهای دیگر، اما 50-50 است که بیشتر سفرهای خرید و آموزشی است. در تهران هم عمده سفرها با دوچرخه از طریق شخصی‌هاست و نمی‌توان تنها به آمار محدود دوچرخه‌های اشتراکی بسنده کرد. بیشتر دوچرخه سواری‌ها در پایتخت با لباس‌های غیر‌ورزشی و اتفاقاً در ساعات پیک صبح و عصر انجام گرفته و شغلی و آموزشی بوده است. یکی از محدودیت‌های اصلی دوچرخه‌سواری در تهران، اما نه شیب و نه حتی سربالایی‌های تند‌و‌تیز خیابان‌ها ،که موتورسواران هستند؛ رقبای جدی که اگر قانونمند شوند، قطعاً جایشان را به دوچرخه‌سواران می‌دهند.
با این‌همه نکته مهم اینجاست در توصیه‌ها و پروتکل‌های بهداشتی ستاد ملی مقابله با کرونا، تأکید بر دوچرخه‌سواری چه سهمی داشته است؟ این سهم قطعاً منفی است. آزاده‌دل می‌گوید: «شهرداری اقداماتی را انجام داد، اما نه‌تنها دیده نشد، که استفاده از خودرو هم پررنگ‌تر شد. اگرچه محدودیت تردد شبانه به کمک تهران آمد، اما در ستاد هم با وجود ازدحام در حمل و نقل عمومی و البته ترافیک شدید اشاره‌ای به ترغیب مردم برای استفاده از دوچرخه در خیابان‌ها نشد.»
2500 دوچرخه اشتراکی برای جمعیت چند میلیونی تهران!
سید آرش حسینی میلانی، رئیس کمیته محیط زیست شورای شهر تهران البته معتقد است: «مد دوچرخه در شرایط حاضر به تنهایی نمی‌تواند بار ترافیکی تهران را به دوش بکشد.» چرایش هم روشن است: «زیرساخت‌های کافی برای تشویق مردم به دوچرخه‌سواری و استفاده از آن وجود ندارد. 147 ایستگاه اشتراکی و بیش از 2 هزار و 500 دستگاه دوچرخه برای جمعیت چند میلیونی تهران کافی نیست.» اما آیا شهرداری و شورای شهر برای توسعه مسیرهای دوچرخه‌سواری اقدامی انجام نداده‌اند؟
«اتفاقاً بودجه توسعه مسیرهای ایمن امسال از سوی شورا را به 300 میلیارد تومان افزایش داده و تا پایان سال هم طول مسیرهای ایمن به 500 کیلومتر افزایش می‌یابد اما حمایت از دوچرخه‌سواری نیاز به یارانه دولتی هم دارد. در شرایطی که دولت هنوز کمکی برای توسعه حمل و نقل عمومی نکرده است و فقط عدد و رقم ناچیزی در لایحه بودجه امسال و سال ۱۴۰۰ در این باره دیده شده، نمی‌توان انتظار داشت که این موضوع در اولویت قرار بگیرد.» به گفته این عضو هیأت رئیسه شورا، جابه‌جایی با دوچرخه در کلانشهرهای بزرگ دنیا هم سهم ناچیز حدوداً 5 درصدی در حمل و نقل دارد و به همین علت انتظارمان از دوچرخه‌سواری در پایتخت هم باید منطقی باشد. در سطح شهر تهران هم‌اکنون 221 کیلومتر مسیر ایمن دوچرخه سواری (بوستان‌ها و شبکه معابر) وجود دارد.
حالا کمپینی به نام «من دوچرخه‌سوارم» هم آمده تا به کمک فرهنگ توسعه دوچرخه‌سواری بیاید؛ کمپینی که می‌خواهد از برنامه‌های آموزشی کمک گرفته و بستر فرهنگی لازم برای استفاده از دوچرخه به عنوان یک وسیله حمل‌و‌نقل عمومی و البته ایمن را فراهم کند. دوچرخه‌سواران با استفاده از این اپلیکیشن می‌توانند به امکاناتی مانند مسیریابی و به اشتراک‌گذاری داده‌های خود با دیگران دسترسی پیدا کنند. پیش‌بینی‌ها البته نشان می‌دهد که آینده دوچرخه‌سواری در تهران روشن است.
سایر اخبار این روزنامه
# من - ماسک - می‌زنم
ساخت واکسن با کمک دانشمندان ایرانی و خرید آن از خارج از کشور در دستور کار است
آرزوی بنا؛ قهرمانی پرسپولیس با مربی ایرانی
سهم من در مقابله با کرونا
تنها راه نتیجه‌بخش مذاکرات آستانه بود
اجرای عدالت آموزشی با طرح شبکه هوشمند مدارس «دانا»
19 استان تحت تأثیر حوادث جوی
فرصت‌سازی در بحران
زخم زبان، آتش نگاه
دو روی سکه سیل خوزستان
رشد ۳۰ درصدی بودجه سازمان سینمایی در سال ۱۴۰۰
کسب رتبه نخست خبرنگار «ایران » در جشنواره تلویزیونی مستند
تابو شکنی از نفت ایران
مهار کرونا زیر چرخ‌های دوچرخه‌سواران
