روزنامه شرق
1399/09/24
سرگذشت عجيب هركول محجوب
سرگذشت عجيب هركول محجوب سعید علیحسینی را میشود یکی از بدشانسترین وزنهبرداران دنیا دانست. پسر محجوبی که حقش بیشتر از اینها بود و شاید اگر هزارویک اتفاق برایش نیفتاده بود، نام او در این دنیای پرهیاهو بیشتر برجسته میشد. سعید یک عمر رؤیای حضور در المپیک و شکستدادن تالاخادزه گرجستانی را در سر داشت، اما هیچوقت به آرزویی که داشت، نرسید. وزنهبردار سنگینوزن اردبیلی که بیش از یک دهه قبل در رده جوانان خوش میدرخشید و از او بهعنوان جانشین حسین رضازاده یاد میشد، سرنوشتش آنچنان با پدیده شوم دوپینگ گره خورد که بعید است از ذهن کسی بیرون برود؛ سرنوشتی که خیلیها از آن بهعنوان عجیبترین دوپینگ تاریخ ورزش ایران اسم میبرند.آغاز ناکامیهای هرکول
علیحسینی بار اول، مهرماه سال ۱۳۸۵ بهدلیل دوپینگ دستهجمعی در اردوی تیم ملی، از حضور در همه مسابقات محروم شد و بازیهای المپیک 2008 پکن را از دست داد. پس از پایان محرومیت دوساله، سعید در رقابتهای جوانان 2008 آسیا از ۴۵۰ کیلو هم فراتر رفت که برای کسب مدال در المپیک پکن کافی بود اما او در روزهای برگزاری المپیک، دوران محرومیتش را میگذراند. دوران پس از محرومیت نیز دیری نپایید و او بار دیگر از سال ۲۰۰۹ گرفتار محرومیتی سنگینتر شد. پیش از چهرهشدن بهداد سلیمی، این سعید علیحسینی بود که رکوردهای رضازاده در رده جوانان را فروریخت. او بخت اصلی قهرمانی فوقسنگین در مسابقات جهانی ۲۰۰۹ گویانگ هم بود اما شب مسابقه بهطرز مشکوکی اعلام شد بهدلیل مصدومیت نمیتواند وزنه بزند. در این رابطه عکسی هم از آرنج مصدوم او در رسانهها منتشر شد که البته سعید آن مصدومیت را جعلی خواند و گفت هادی پانزوان از مربیانی که در ترکیب تیم اعزامی حضور داشته، با دهان آرنج او را میمکید تا کبود شود که عکس بگیرند و بگویند مصدوم شده است! بعد از مدتی افشا شد قبل از مسابقه، فدراسیون جهانی وزنهبرداری علیحسینی را بهدلیل مثبتشدن نمونه آزمایش دوپینگش، محروم کرده است؛ خبری که با اعلامش وزنهبرداری ایران وارد بحرانی بزرگ شد. محرومیت مادامالعمر حکمی بود که برای وزنهبردار طلایی اسبق آسیا در نظر گرفتند تا زندگی کابوسوار او آغاز شد.
تخفیف در محرومیت مادامالعمر غول سنگینوزن
حسین رضازاده، سرمربی وقت تیم ملی، در صف اول متهمان قرار گرفت. علیحسینی و چند وزنهبردار سنگینوزن دیگر ایران که همزمان با سعید محروم شده بودند، کادر فنی تیم ملی را مقصر و آمپولهای تزریقشده به ورزشکاران در طول اردوها را دلیل این اتفاق میدانستند. فدراسیون سابق حتی پروژه محرومیت مادامالعمر رضازاده را در دستور کار قرار داد، اما چندی بعد، این مربی با حکم رئیس اسبق سازمان تربیت بدنی توانست سرپرست فدراسیون وزنهبرداری شود. رضازاده هیچگاه این اتهام را که در دوپینگ علیحسینی و دیگران نقشی داشته باشد، نپذیرفت. او این بهانه را که میترسیده رکوردش توسط سعید شکسته شود، خندهدار میخواند. با رویکارآمدن رضازاده، فدراسیون وزنهبرداری در دو مرحله پرونده سعید را در دادگاه استیناف فدراسیون جهانی طرح کرد تا شاید فدراسیون جهانی از درنظرگرفتن مجازات محرومیت مادامالعمر علیحسینی منصرف شود اما دفاعیات وکلای ایرانی نتیجهبخش نشد. علیحسینی در حالی تمام این مدت معتقد بود که با دستهای پشتپرده دوپینگ او مثبت شده که بیکار ننشست و اینبار به دادگاه بینالمللی حکمیت ورزش (CAS) شکایت برد تا اینکه بعد از مسیری طولانی موفق شد محرومیت مادامالعمرش را به 12 سال کاهش دهد. سعید در شرایطی با تقلیل محرومیتش امیدوار به حضور دوباره روی تخته شد که چندی بعد با تغییر قوانین فدراسیون جهانی وزنهبرداری بهطور شگفتانگیزی سورپرایز شد. بر این اساس محرومیت وزنهبردارانی كه برای بار دوم دوپینگشان محرز شده بود، به هشت سال كاهش یافت و او توانست زودتر از آنی که فکرش را میکرد به صحنه مسابقات برگردد.
خداحافظی تلخ سعید
سه سال پیش بود که سعید علیحسینی بعد از 8 سال دوری از وزنهبرداری با استقبال مسئولان به تیم ملی بازگشت و شروع خوبی هم داشت. او در مسابقات جهانی 2017 در آمریکا، توانست عنوان نایبقهرمانی جهان را بالاتر از بهداد سلیمی کسب کند. بعد از آن در بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا هم سهم او مدال نقره بود تا اثبات شود با آمادگی کامل برگشته و میخواهد به آرزوهای دستنیافته خود یعنی حضور در المپیک 2020 توکیو برسد. با اینکه به نظر میرسید بعد از خداحافظی بهداد سلیمی، گزینه اول مدالآوری وزنهبرداری ایران در المپیک سعید علیحسینی باشد، او قبل از مسابقات جهانی 2019 به دلیل مصدومیت از لیست تیم ملی خارج شد و وقتی برای بازگشت به تیم ملی اقدام کرد که دیگر دیر شده بود! سعید علیحسینی تا سه هفته قبل از آغاز رقابتهای جهانی 2019 پاتایا در اردوی تیم ملی حضور داشت و بهدلیل آسیبدیدگی و البته غیبت در رکوردگیری از سوی کادر فنی از تیم ملی کنار گذاشته شد. غیبت سعید در مسابقات جهانی پاتایا، تاوان سنگینی برای او به همراه داشت؛ چراکه نامش برای حضور در مسابقه گزینشی دیگری رد نشده بود و به همین دلیل هم شانس کسب سهمیه المپیک را از دست داد. او در آستانه 32سالگی چندهفتهای با خودش کلنجار رفت تا اینکه سال گذشته خبر رسمی خداحافظی او و امضای نامه بازنشستگیاش منتشر شد. علیحسینی مثل دو دفعه قبلی که با تلخی هرچه تمامتر از تیم ملی کنار رفت، آخرین بار هم با خاطرهای ناخوشایند کمپ تیم ملی وزنهبرداری را ترک کرد. دلخوری او اینبار به خاطر اختلافنظرهایش با محمدحسین برخواه، سرمربی تیم ملی بود. او دراینباره گفت: «همیشه یکسری اشکالاتی وجود دارد که یکی از مهمترین آنها تغییرات پیدرپی سرمربی است. گاهی تفکرات سرمربی روی یک ورزشکار جواب نمیدهد. مثلا تفکرات برخواه روی سعید علیحسینی جواب نمیدهد. تفکرات ایشان به زمان ایوانوف برمیگردد. همان برنامههایی که تا 25سالگی فقط جواب میدهد. من 230 کیلوگرم را 230 پوش میکردم اما سرمربی اعتقادی نداشت.370 کیلوگرم را لیفت میکردم اما سرمربی اعتقادی نداشت. گناه من چیست که ویژگیهای من جایی در بین اعتقادات سرمربی ندارد؟».
بازگشت دوباره پسر محجوب
روزی که سعید علیحسینی برای همیشه از تیم ملی وزنهبرداری خداحافظی کرد، کمتر کسی فکرش را میکرد که او به این زودیها بتواند خودش را با سیستم فعلی فدراسیون وزنهبرداری وفق بدهد و دلخوریهایی را که از مدیریت این فدراسیون دارد، فراموش کند. حالا اما خبر میرسد که نایبقهرمان فوقسنگین وزنهبرداری جهان درست یک سال بعد از چالشهایی که با اهالی این رشته داشته، با آنها سر میز مذاکره نشسته است. پسر محجوب وزنهبرداری که همه او را به کمحرفی و خوشخلقی میشناسند، از این بعد میخواهد در کسوت مربیگری برای وزنهبرداری ایران خدمت کند. شورای فنی فدراسیون وزنهبرداری به اتفاق مسئولیت تیم ملی جوانان را به او سپردهاند. محسن بیرانوند، دبیر فدراسیون وزنهبرداری دراینباره به «شرق» میگوید: «سعید علیحسینی از وزنهبرداران خوب ماست. او اخلاق و کارنامه ورزشی قابلدفاعی در وزنهبرداری ایران دارد. ایشان دانشجوی دکترای فیزیولوژی ورزشی هم هستند. همهجوره از خوبان هستند و شورای فنی این مسئولیت را به او داد». علیحسینی از اول دیماه کارش را با تیم ملی وزنهبرداری جوانان برای شرکت در رقابتهای جهانی عربستان آغاز میکند.
سایر اخبار این روزنامه
سهم بهارستانیها از مذاکرات
حقایق را به گوش مقامات نرسانیم، تبهکاریم
تقدیم نشان درجه یک «نصر » به دانشمند شهید محسن فخریزاده
ضرورت همکاری دستگاه قضائی و اتحادیهها در کنترل قیمتها
ابهام در اعطای هدیه دولت نهم
پسلرزههای شعرخوانی اردوغان در بهارستان
گونه خبرساز دریاچه چیتگر
سرگذشت عجيب هركول محجوب
واشنگتن در بحران
دست بایدن را نبندیم
کووید و سیستم اعصاب
حوزه سیاسی ایرانو کلانروندهای پیشرو
ارزیابی جدید خطر و ریسک زلزله شهر تهران
سیاست برای همه ایرانیان توصیهای برای اصلاحطلبان