مشکل فوتبال ایران کجاست؟

تیم فوتبال پرسپولیس روز شنبه هفته جاری در فینال جام باشگاه‌های آسیا با نتیجه دو بر یک از حریف کره‌ای خود تیم اولسان شکست خورد و نتوانست آرزوی میلیون‌ها ایرانی را بعد از سه دهه برآورده سازد اما بلافاصله بعد از این شکست تحلیل‌ها و ارایه نظرات مختلف برای تسلی بخشیدن به این شکست آغاز شد و در این بین بسیاری شکست را با دشمنی AFC  و حضور VAR که باعث عیان شدن دو پنالتی شد، توجیه کردند اما واقعیت این است که با ارایه این دلایل واهی نمی‌توان ضعف و عقب ماندگی فوتبال کشور به ویژه در سطح باشگاه‌ها را پوشش داد.
باشگاهی که در هر چند ماه یک مدیر عامل عوض می کند، باشگاهی که باید برای حضور در جام باشگاه‌ها تقویت بشود بازیکنان خوب و تاثیرگذارش مثل علی علیپور، علیرضا بیرانوند، مهدی ترابی، شجاع خلیل زاده را از دست می‌دهد، عیسی آل کثیر را محروم می‌کنند و ...آیا باید انتظار قهرمانی داشت؟ چند روز قبل از بازی فینال مدیرعامل باشگاه به قول خودش برای دادن روحیه به قطر رفته و در تمرین پنالتی  می زند و پنالتی می گیرد و... آیا او واقعا توانسته باعث افزایش روحیه بازیکنان شود؟ معمولا در چنین برهه‌ای از زمان حضور بزرگان باشگاه همچون علی کریمی، علی دایی ،احمدرضا عابدزاده، مهدی مهدوی کیا و... در تمرینات اثربخش است نه فردی که به واسطه های دولتی موفق به کسب سمت مدیرعاملی شده است و اکثر بازیکنان وی را به عنوان فردی می‌شناسند که فقط بتواند هر چه زودتر درصدهای بیشتری از قرارداد مالی آنها را تامین کند!
متاسفانه سال‌هاست مسیر رشد و توسعه در فوتبال جاده موفقیت و رسیدن به راه صحیح برای رسیدن به مقصد را گم کرده است و در تمام دولت‌ها این رفتار و راه‌ها تکرار می شود! 
 در کشور عزیزمان عده‌ای از افراد با حضور در فوتبال به دنبال مطرح کردن نام خود هستند و به جای اینکه فوتبال مطرح باشد و همگی برای رشد فوتبال تلاش کنند برای نام خود دست و پا می زنند و این راه نامیمون و اشتباه را کسانی طراحی می کنند که مدیریت ورزش را در سطح کلان در اختیار دارند.


کسانی که نه تنها عکسی با لباس ورزشی ندارند، بلکه کمترین فهمی هم از ورزش و ورزشکاران ندارند و این ضعف و نقیصه بزرگ را سعی می کنند با کلمات قلمبه و سلمبه و به ظاهر پسندیده مثل سرباز فرهنگی و... پر کنند.
با این اوصاف است که باید خواست به جای متهم کردن همدیگر، مقصر جلوه دادن بازیکنان، کادر فنی، کنفدراسیون فوتبال آسیا، داوری و...  مشکلات را در خودمان ریشه یابی کنیم .
خلاصه کلام اینکه رسیدن تا این مرحله یعنی فینال هم کاری بزرگ و غیرقابل باور بوده است و بازیکنان تیم پرسپولیس با غیرت و یکدلی و همدلی کاری بسیار بزرگ را انجام داده‌اند و در این سه سال دوبار نایب قهرمان آسیا شده‌اند که باید قدردان آنها بود، اما  آیا باشگاه‌های مطرح لیگ برتری کشور واقعا به معنای واقعی باشگاه هستند و تمام اصول باشگاه داری در آنها رعایت می‌شود یا اینکه بخاطر اشتباهات و جوزدگی بسیاری از مدیران میلیاردها پول مملکت را به باد می‌دهند و همیشه مقروض و در حال رسیدگی به شکایات هستند و ....؟