روزنامه جوان
1399/10/08
در زمانه «نوراللهی»ها «گلمحمدی» باشید!
روی خوب فوتبال را با تمام حواشی و فسادی که هر سال در آن بیشتر میشود، کمتر دیده‌ایم. اینکه یک باشگاه یا بازیکن و مربی بیاید کاری کند که همه به افتخارش بایستند و دست بزنند، چنین اتفاق‌هایی در فوتبال ایران آنقدر انگشت‌شمار بوده که در لابه‌لای حاشیه‌ها و زرق و برق قرارداد‌های چند میلیاردی فوتبالیست‌ها گم میشود و کمتر به یاد داریم حرکت‌هایی در همین فوتبال پر از حاشیه رخ داده و حال خیلی‌ها را خوب کرده و برای دقایقی هم که شده روی زشت ورزشی که سال به سال بیشتر از گذشته دست در جیب هواداران می‌کند، فراموش شود.حرکت یحیی گلمحمدی پس از بازی با نساجی از آن اتفاق‌هایی بود که فوتبال کم دارد. او بدون اینکه زمان را از دست بدهد خودش را به یاسوج می‌رساند تا به خانواده هواداری که بر اثر سکته جانش را پس از شکست پرسپولیس در فینال آسیا از دست داده، تسلیت بگوید. خبری که خیلی‌ها با شنیدن آن و دیدن تصاویری که سرمربی پرسپولیس دارد مدال نایب‌قهرمانی را به گردن فرزند آن هوادار مرحوم می‌اندازد، حال‌شان خوب شد و لب به تمجید از یحیی گشودند که تا جایی که توانسته سعی کرده در این غم بزرگ با آن خانواده همدردی کند.
چنین برخوردی با هواداران را کم در فوتبال شاهد بوده‌ایم و همواره با تمام حرف‌های شعاری و زیبایی که داده میشود و به مرحله عمل نیز نمی‌رسد، جامعه فوتبال همیشه نگاهی از بالا به پایین به هواداران داشته است، آن هم هوادارانی که در سخت‌ترین شرایط چه در باشگاهی و چه ملی، تیم‌ها را تنها نگذاشته‌اند و حضورشان یکی از جذابیت‌ها و هیجان‌های فوتبال بوده است. مسئله‌ای که این روز‌ها با توجه به برگزاری مسابقات بدون تماشاگر در بیشتر کشور‌های دنیا به دلیل کرونا، بیش از گذشته اهمیت خود را نشان می‌دهد.
با وجود نقش پررنگ هواداران در فوتبال، حرکت‌هایی از جنس کاری که گلمحمدی در یاسوج انجام داد را کم دیده‌ایم، اما زیاد شاهد بوده‌ایم که خیلی از فوتبالیست‌ها تا جایی که توانسته‌اند بنا را بر بی‌احترامی و توهین به تماشاگران گذاشته‌اند و در این راه برای خودشان حد و مرزی هم نداشته‌اند. از آخرین آن نیز چند روز بیشتر نمی‌گذرد؛ در همان ساعت‌هایی که گلمحمدی برای احترام به هوادار فقید پرسپولیس در مسیر یاسوج بود تا خانواده‌اش را دلداری دهد، یکی از بازیکنان پرسپولیس در شبکه‌های اجتماعی در حرکتی توهین‌آمیز به هوادارانی که به عملکردش در بازی فینال آسیا به خاطر آن پنالتی نقد دارند، هیس نشان داد تا با چنین پاسخ توهین‌آمیزی، روی عملکرد ضعیفش سرپوش بگذارد، بدون اینکه یک لحظه به این فکر کند که یکی از همین هواداران پس از فینال آسیا به دلیل نتیجه‌ای که آن‌ها گرفته‌اند و او هم نقشی در آن داشته، جانش را از دست داده است.
حرکت قابل تقدیر یحیی گلمحمدی را مقایسه کنیم با حرکت زشت احمد نوراللهی، دو روی متفاوت برخورد اهالی فوتبال با هواداران در کشورمان است، یکی مانند گلمحمدی به هوادار احترام می‌گذارد و دیگری مثل نوراللهی به آن‌ها توهین می‌کند. فوتبال ایران در قحطی اتفاق خوب به احترامی که کمتر به هواداران آن گذاشته میشود، احتیاج دارد تا «گلمحمدی»ها تکثیر شوند و «نوراللهی»ها باید با فرهنگ‌سازی و آموزشی که به آن‌ها داده میشود، راه و رسم برخورد با هواداران را یاد بگیرند تا دیگر در فوتبال کمتر شاهد بی‌احترامی به هوادارانی باشیم که روح فوتبال هستند و بدون حضورشان فوتبال جان ندارد.
البته حرکت خودجوش «گلمحمدی»ها را نباید به پای سیستم مدیریتی و آموزشی حاکم بر فوتبال نوشت، به خصوص که نه در فدراسیون فوتبال و نه در باشگاه‌ها، برنامه‌ای برای فرهنگ‌سازی و آموزش ارتباط درست با هواداران شاهد نبوده‌ایم. اما حرکت «نوراللهی»ها را باید به پای سیستم فوتبال نوشت، سیستمی که برای آموزش رفتار‌های اجتماعی به بازیکنان تلاشی نمی‌کند تا فوتبال روز به‌روز شاهد توهین و بی احترامی به هواداران باشد.
