روزنامه ایران ورزشی
1399/10/11
داغی که از دل نمی‌رود
دو ماه دیگر یک سال میشود که از کوچ ناباورانه سیامند رحمان می‌گذرد. اتفاقی دردناک و غم‌انگیز که شوک آخر سال 98 بود. اسفند تلخ که موجی از اخبار تلخ را روانه ایران کرده بود، با گرفتن سیامند از ایران آخرین زهرش را هم ریخت. سیامند رحمان قویترین ورزشکار جهان در بخش معلولان بود و پدیده‌ای در پاراوزنه‌برداری که بعید است به زودی‌ها یادش از خاطره‌ها برود. ماندگاری او فقط برای ایرانی‌ها نیست بلکه کمیته بین‌المللی پارالمپیک هم هر از گاهی دلتنگی خود را برای سیامند و لبخندهایش نشان می‌دهد. همین چند روز پیش بود که گزارشی در خصوص پارالمپیک توکیو منتشر شده بود. در آن گزارش از این نوشته بودند که چقدر حیف که سیامند دیگر نیست تا در توکیو رکوردشکنی کند و یک‌بار دیگر با وزنه‌های خود دنیا را بلرزاند. حالا چند روز بعد از گذشت انتشار آن مطلب، فیلمی از وزنه زدن‌های سیامند رحمان منتشر شده است. در این 10 ماهی که سیامند از دنیا رفته بارها IPC و مسئولان جهانی پاراوزنه‌برداری سعی کرده‌اند به بهانه‌های مختلف فیلم‌های وزنه زدن او را در مسابقات مختلف نشان بدهند. از رکوردشکنی در ریو یا از وزنه زدن در مسابقات جهانی قزاقستان که آخرین پارالمپیک و جهانی او بودند، فیلم‌هایی را منتشر کردند تا نشان بدهند که درگذشت این جوان دوست‌داشتنی برای آنها هم غیر قابل باور است. این همه یاد کردن از ورزشکاری که دیگر در قید حیات نیست، طبیعی به نظر نمی‌آید. به هر حال در ورزش معلولان بسیاری به دلایل مختلف در سراسر جهان جان خود را از دست می‌دهند اما ظاهراً هیچ‌کس سیامند نمی‌شود. ظاهراً IPC بخشی از افتخارات و وجودش را از دست داده که اینچنین واکنش نشان می‌دهد. ظاهراً درگذشت سیامند داغی است که بر دل آنها هم نشسته و بیرون هم نمی‌رود.
سایر اخبار این روزنامه
