روزنامه ایران ورزشی
1399/10/18
حق با کلوپ است
مارک دویل یورگن کلوپ در توضیح باخت لیورپول به ساوتهمپتون، یک موضوع فرعی دیگر را در این فصل پرجنجال لیگ برتر مطرح کرد: «شنیده‌ام در این دو سال منچستریونایتد بیش از پنج سال و نیمی که من اینجا هستم، پنالتی به دست آورده. نمی‌دانم تقصیر من است یا اینکه چطور این اتفاق افتاده.» سرنخ خوبی است. هواداران فوتبال عاشق فرضیات خوب توطئه هستند و همیشه برایشان پیش می‌آید. کمک داور ویدئویی (VAR) البته قرار بود در زمین فوتبال عدالت ایجاد کند و به همه تردیدها در مورد تصمیمات داوری پایان دهد اما همانطور که بازی با ساوتهمپتون ثابت کرد تنها به گل‌آلودکردن آب کمک کرده است. اتهام طرفداری از تیم‌ها همچنان پابرجا و خیلی تصمیمات بحث‌برانگیز است، به نظر می‌رسد تفسیر و برداشت داوران از وقایع برای هر بازی و روی هر صحنه مشکوک فرق می‌کند. اما آیا کلوپ درست می‌گوید؟ آیا یونایتد به میزانی نامتعارف پنالتی می‌گیرد؟ اگر چنین است، آیا توضیحی وجود دارد؟ مثل 12 سال قبل و در زمان مربی سابق لیورپول، رافائل بنیتس، اجازه بدهید فقط به آمار و ارقام تکیه کنیم. از مهر 1394 که کلوپ به آنفلید آمده، قرمزها صاحب 30 پنالتی در لیگ برتر شده‌اند. در این مدت لسترسیتی با 45 پنالتی اول است، منچسترسیتی 43 پنالتی و یونایتد با 41 پنالتی در رده سوم قرار دارد. جالب است که 32 پنالتی یونایتد از آغاز فصل 2019-2018 بوده و این یعنی کلوپ درست می‌گوید. دقیق‌تر اینکه، یونایتد در دو فصل و نیم اخیر دو پنالتی بیشتر از تمام دوران کلوپ به دست آورده. این نکته هم قابل توجه است که هیچ‌یک از تیم‌های حاضر در پنج لیگ ممتاز اروپا بیشتر از یونایتد از آغاز فصل 2019-2018 صاحب پنالتی نشده‌اند، تنها یوونتوس با 37 پنالتی در رقابت‌های مختلف به این تیم نزدیک شده. خب دلایل احتمالی‌اش چه چیزی است؟ زمانی ادعا می‌شد که داوران به نفع تیم‌های بزرگتر، مهم‌تر و ثروتمندتر سوت می‌زنند. خاستگاه این فرضیه در ایتالیا بود برای توجیه تصمیمات مهمی که به نفع یووه گرفته می‌شد و دلیل آن را هم شرایط روانی می‌خواندند و اینکه داوران به سمت بانوی پیر گرایش دارند. البته رسوالی کالچوپولی به نحو دیگری به این ادعا پرداخت تا قائلین به فرضیه توطئه بر موضوع مورد نظرشان تأکید کنند. از طرف دیگر منطق حکم می‌کند تیم‌های تراز اول پنالتی‌های بیشتری به دست آورند چون بیشتر بر بازی تسلط دارند، مالکیت توپ بیشتری دارند، فشار هجومی بیشتری وارد می‌کنند و زمان بیشتری را در زمین حریف می‌گذرانند. اما تعداد پنالتی‌های یونایتد در این دو فصل و نیم در تناقض آشکار با این فرضیه است. این تیم از آغاز فصل 2019-2018 در رقابت‌های مختلف 48 پنالتی گرفته که 11 تا بیشتر از نزدیکترین رقیبش، یووه است. منچسترسیتی با 30 پنالتی در رده دهم این لیست است، دو قهرمان اخیر اروپا، لیورپول و بایرن‌مونیخ به ترتیب مشترکا بیست و چهارم (با 24 پنالتی) و مشترکا بیست و پنجم (با 18 پنالتی) هستند. هر سه تیم معروفند به بازی مبتنی بر پرسینگ و گرفتن توپ در زمین حریف. آنها در این دو فصل و نیم بیش از هر تیم دیگری در اروپا در نیمه رقبا صاحب توپ شده‌اند. البته فشار در یک سوم دفاعی حریف به معنای میزان پنالتی مثل یونایتد یا حتی خطاها نیست. در میان تیم‌هایی که بیشترین خطا رویشان صورت گرفته، بایرن بیست و هفتم، لیورپول چهل و ششم و سیتی پنجاه و هفتم است. یونایتد تیم دهم این رده‌بندی و از نظر خطا در یک‌سوم دفاعی حریف پنجم است. توضیح اینکه دقیقاً چرا آنها با اقتدار در صدر جدول پنالتی‌گیرها قرار دارند، سخت است. آنها نه زمان زیادی را در محوطه جریمه رقبا سپری می‌کنند و نه در مجموع خطای زیادی رویشان میشود. گفته میشود اساس کار یونایتد که فصل قبل با 14 پنالتی رکورد لیگ برتر در یک فصل را شکست، بر ضدحمله است و با بازیکنان سریعی که دارد باعث خطای بازیکنان حریف میشود. این بخش جذاب ماجرا است، به دو دلیل. اول اینکه یونایتد بدون شک ضدحملات خوبی می‌زند اما در رده‌بندی این شاخص در دو فصل و نیم اخیر پشت سر پاری‌سن‌ژرمن، سیتی و حتی ولورهمپتون قرار دارد. پاری‌سن‌ژرمن با نیمار و کیلیان امباپه که از سریع‌ترین و باهوش‌ترین بازیکنان فوتبال هستند، سلطان گل‌های ضدحمله‌ای هستند (38 گل) اما در این بازه 15 پنالتی کمتر از یونایتد صاحب شده‌اند. دوم، یونایتد در میان 20 بازیکن اول اروپا که در این مدت بیشترین خطا رویشان انجام شده، حتی یک نماینده ندارد اما به طور متوسط در هر 2/9 بازی یک پنالتی گرفته که با فاصله در اروپا بالاترین است. مارکوس رشفورد و آنتونی مارسیال بخشی از دلیل هستند. آنها در این دو فصل و نیم هر کدام 9 پنالتی گرفته‌اند و هیچ تیم دیگری چنین زوجی از این جهت ندارد. نیمار و امباپه روی هم 15 پنالتی و محمد صلاح و سادیو مانه روی هم 14 پنالتی گرفته‌اند. واقعاً دلیل متقنی برای موفقیت منچستریونایتد در این زمینه وجود ندارد. این هم درست است که هیچ بازیکن منچستریونایتد به طور مرتب به شبیه‌سازی و تلاش برای پنالتی گرفتن متهم نشده است. شاید دلیلش کم آوردن مدافعان رقبا در برابر دو بازیکن هجومی تیمی باشد که در ضدحمله شکوفا میشود. البته این دلیل نمی‌شود برای اینکه بازیکنان و تیم‌های دیگر به آنچه منچستریونایتد رسیده، نرسند. میزان پنالتی گرفتن‌های منچستریونایتد به این دو نفر خلاصه نمی‌شود. شاید باید به دنبال بی‌قاعدگی آماری باشیم که خودش در این پنج سال قابل نقض است. به هر حال این یک واقعیت است که یونایتد به شکلی غیرمعمول پنالتی دریافت می‌کند. کلوپ هم باید با آن کنار بیاید، حداقل لیورپول امیدوار است او بهتر از بنیتس عمل کند. منبع: گل
سایر اخبار این روزنامه
روز « تختی دوست» ها
علی نژاد: کسی که 2 رأی آورده ادعای « مهندسی» نکند
حلالی: هافبک های پرسپولیس خلاقیت ندارند
حذف از تیم ملی به خاطر یک انتقاد؟
امیرحسین صادقی: بردن پرسپولیس ثواب دارد
استقلال در دربی 94 دفاع نمی‌کند
کاندیدایی با ساق‌های طلایی
جهانبخش: از حضور کریمی حمایت می‌کنم
حق با کلوپ است
شکایت نساجی از داور در کمیته اخلاق و کمیته صیانت
خطا روی عالیشاه 120 درصـــد پنالتـــی بـــود
بیایید سختگیرانه درباره انتخابات بحث کنید
تصمیم گل‌محمدی درست بود؟
گندم از گندم بروید!
