روزنامه ایران ورزشی
1399/10/24
جایگاه مدیر؛ آنچه در پرسپولیس و استقلال از دست می‌رود
یادداشت فرشاد کاس‌نژاد @Farshadcasnejad بی‌اعتباری جایگاه مدیریت در باشگاه‌ها آسیبی نیست که لابه‌لای اخبار جنجالی و هیاهوی تقابل چهره‌های فوتبال با مدیران فراموش کنیم. این بی‌اعتباری، باشگاه‌هایی ضعیف‌تر و پرآشوب را می‌سازد. آنچه روز دربی موجب اعتراض یحیی گل‌محمدی یا وریا غفوری به مدیران باشگاه پرسپولیس و استقلال شد، البته تازگی ندارد. ریشه‌اش را در گذشته نزدیک و دور در هزار و یک ماجرای مشابه در همین دو باشگاه پیدا می‌کنید. در پرسپولیس فصل‌های اخیر به دلیل موفقیت‌ها همیشه این امکان وجود داشت که همه از سوءمدیریت بگذرند و هر بار در جشن موفقیت‌ها، نقصان‌ها فراموش شوند. در استقلال اما چون خبری از موفقیت در سال‌های اخیر نبود، همواره این بحران‌ها خودنمایی می‌کرد. یحیی گل‌محمدی البته بیش از آنکه به این بحران مدیریت در باشگاه اشاره کند و دغدغه‌ای دراین‌باره داشته باشد، به دلیل اختلافاتش با مهدی رسول‌پناه از زمان سرپرستی او بر باشگاه پرسپولیس، وارد جدلی شده است تا شانس خود را برای پایان حضور رسول‌پناه به عنوان عضو هیأت مدیره امتحان کند. فراموش نکنیم که رسول‌پناه اتهام مهم و بزرگی را درباره عملکرد یحیی گل‌محمدی در نقل و انتقالات مطرح کرد اما آن اتهام نه از سوی نهاد انضباطی فدراسیون فوتبال، نه از سوی باشگاه پرسپولیس که باید نهاد انضباطی مستقلی داشته باشد، پیگیری شد و نه حتی رسول‌پناه در پی اثبات آن اتهام برآمد. یحیی گل‌محمدی نیز بی‌سروصدا از کنار آن اتهام گذشت تا لابد در فرصتی دیگر به جنگ با رسول‌پناه برود، فرصتی که حالا به تشخیص گل‌محمدی پدید آمده است. بسیاری از اتهامات در فوتبال ایران به همین سادگی فراموش می‌شوند، در حالی که یا مدعی دروغ می‌گوید و باید بابت مخدوش کردن چهره یک مربی پاسخگو باشد و یا ادعا صحت دارد. در فوتبال ایران اما مدیران آنچنان کارنامه ضعیفی دارند که همیشه از نگاه هوادار و حتی رسانه، چهره‌های ورزشی مصونیت پیدا می‌کنند که البته همیشه مصونیت بیراهی هم نیست. این فقط یک مثال از بی‌اعتباری نقش مدیران است، یک بی‌اعتباری بزرگ که انتخاب غلط آنها برای پست‌های کلیدی ورزش، باعث آن شده و بزرگ‌ترین آسیب‌ها را به فوتبال می‌زند. مدیران جایگاه خود را از کف داده‌اند، آنچنان که گل‌محمدی برای اخراج رسول‌پناه فرصت تعیین می‌کند و وریا غفوری مدیران استقلال را بدون حق یک امضای ساده معرفی می‌کند. مدیرانی با این جایگاه و شأن حرفه‌ای چگونه می‌توانند در باشگاه تصمیم بگیرند، مدیریت کنند و نقش واقعی یک مدیر را بازی کنند. در پرسپولیس و استقلال بارها و بارها بازیکنان اعتصاب کرده‌اند، علیه مدیر باشگاه بیانیه نوشته‌اند، حتی با عبارت‌هایی خارج از قواعد حرفه‌ای مدیران را خطاب قرار داده‌اند. تمام این رفتارها یک معنا دارد، اینکه مدیر فقط صندلی مدیریت را اشغال کرده و آن جایگاه را در عمل از دست داده است. باشگاه‌هایی که مدیرانش این جایگاه مدیریت را از دست داده باشند، به سختی می‌توانند خود را از بلبشو نجات دهند. استقلال در سالیان اخیر کم از این وضعیت دچار بحران نشده و پرسپولیس نیز تا دچار شدن به این وضعیت فاصله چندانی ندارد.
سایر اخبار این روزنامه
کنعانی‌زادگان: خدا دوست‌شان داشت شش‌تایی نشدند
یعنی رسول‌پناه باید مقابل شوت قایدی می‌ایستاد؟
یحیی قهر کرد و به تمرین نرفت
درد دل‌های یحیی: بریدم، خسته شدم
مانور 900میلیونی مدیران استقلال قبل از دربی!
ملایی یک قدم از سهمیه المپیک فاصله گرفت
تعویق انتخاب میزبان جام ملت‌های آسیا
تلاش برای انزوای ورزش ایران
نه قراردادم تمدید شد نه حقوقم را گرفتم
جایگاه مدیر؛ آنچه در پرسپولیس و استقلال از دست می‌رود
رایزنی انتخاباتی در دربی 94
ایران - هنگ‌کنگ احتمالاً با تماشاگر
دیدار به توکیو؟
جام اول، گام اول
نیمار کی ثابت می‌کند بهترین است؟
سرنوشت مرفاوی در انتظار فکری؟
