آن تتمه اخلاق ورزشی را با سلبریتی سیاسی شدن از دست دادید!

عناوین و مدال‌های ارزشمند و رنگارنگ اگرچه شهرت و افتخار به همراه دارد، اما محبوبیت و افتخار واقعی با رفتار، اخلاق و منش پهلوانی به دست می‌آید و ارزش آن به مراتب بالاتر از افتخارات و قهرمانی‌های ورزشی است. تکواندو رشته پرافتخار و موفق ورزش ایران است که با مدال‌هایش همواره در کانون توجهات بوده، ولی این‌بار یک اتفاق تأسف‌بار همه نگاه‌ها را به تکواندو جلب کرده است؛ سیلی پرافتخارترین ورزشکار ایرانی در المپیک در لیگ برتر!
رفتار دور از انتظار هادی ساعی در جریان لیگ برتر روی زشت ورزش را نشان داد. ماجرایی که بین مدیر فنی تیم ملی و دبیر سازمان لیگ رخ داده، بازتاب زیادی در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی داشته و حتی اظهارات ساعی نیز نتوانسته افکار عمومی را توجیه کند. اینکه اعلام نام قهرمان تکواندوی المپیک در سالن مسابقات کاری درست یا نادرست بوده، برنامه‌ریزی شده یا نشده بوده، موضوع بحث ما نیست. اصل ماجرا واکنش هادی ساعی به رفتار دبیر سازمان لیگ است. مدیرفنی تیم ملی در صحبت‌هایش صراحتاً به عصبانیت خود از این اتفاق اشاره کرده و ایراد اصلی نیز همین است. چرا قهرمانی که اتفاقاً پرافتخارترین ورزشکار این مرز و بوم است، نتوانسته خشم خود را کنترل کند. مدال‌های این قهرمان تکواندوی جهان هنوز از یاد مردم نرفته، ولی با این حال سیلی زدن ساعی به یکی از مدیران سازمان هم از یاد‌ها نخواهد رفت.
در این سال‌ها که تمام مدیران و مسئولان ورزش به مدال‌آوران المپیک و جهان القاب مختلف می‌دادند و با آن‌ها عکس یادگاری می‌گرفتند حواس‌شان نبود راه و اخلاق پهلوانی را نیز به آن‌ها یاد بدهند. البته بسیاری از مدیرانمان خودشان نیز با اینگونه مقوله‌های فرهنگی آشنایی ندارند و نمی‌توان انتظار زیادی از آن‌ها داشت، ولی وقتی قهرمانی یک سیلی محکم نثار دبیر سازمان لیگ می‌کند همه یادشان می‌افتد که اخلاق در ورزش ما رنگ باخته است. بررسی تأثیرات این موضوع چندان سخت نیست. وقتی مدیر فنی تیم ملی به خاطر عصبانیت با یکی از مدیران لیگ درگیری فیزیکی پیدا می‌کند، دیگر نمی‌توان از جوانان حاضر در همان لیگ انتظار داشت تا اخلاق و منش پهلوانی را سرلوحه کار خود قرار دهند. از هادی ساعی سال‌ها به عنوان الگویی موفق در ورزش یاد شده و همواره نام و عکس او در خانه تکواندو در معرض دید همگان بوده است. حال که این الگوی ورزشی خود با رفتاری دور از شأن و جایگاهش در رأس اخبار قرار گرفته باید انتظاراتمان را از هواداران او پایین بیاوریم.
متأسفانه این اولین باری نیست که یک چهره شناخته شده ورزش ایران با رفتاری دور از انتظار از موافقانش گرفته تا مخالفان را انگشت به دهان می‌گذارد. اینکه قهرمانان ورزش کشورمان قدر جایگاه و موقعیت‌شان را نمی‌دانند موضوع جدیدی نیست. قبل از ساعی نیز بودند سلبریتی‌های سیاسی شده ورزشی که خواسته یا ناخواسته با رفتار‌های غیرورزشی هم خود و هم هویت جامعه ورزش کشور را زیر سؤال برده‌اند. در مورد هادی ساعی وضع وخیم‌تر است، چراکه همه دنیا او را به عنوان پرافتخارترین ورزشکار ایرانی می‌شناسند و کلکسیون افتخاراتش با نام ایران تکمیل شده است. با اینکه فدراسیون خیلی زود دست به کار شد و با در نظر گرفتن محرومیت و جریمه نقدی نسبت به این اتفاق واکنش نشان داد، اما ساعی صراحتاً از درگیری فیزیکی‌اش راضی است و خیال عذرخواهی هم ندارد. در صورتی که این مدل رفتار‌ها هیچ سنخیتی با مرام و منش پهلوانان و بزرگان دینی و فرهنگی ما نداشته و ندارد. قطعاً حرف زدن از تختی، پوریای، ولی و... سهل است، ولی الگو قرار دادن آن‌ها و قدم گذاشتن در راه‌شان از گرفتن چندین مدال المپیک نیز دشوارتر است.