بدآموزی یک زیرنویس تبلیغاتی

رضا بردستانی‪-‬ تنها زمین ورزشی «سیریزـ کرمان» پر بود از نوجوانان و جوانانی که در یک هوای مطبوع پاییزی ـ زمستانی؛ به اصطلاح قدیمی دنبال یک توپ گِرد می‌دویدند و خوش بودند.
جوش و خروشی بود و همهمه ای. قرار گذاشته بودند هر تیم یک گل بخورد از زمین بیرون برود و این قانون به عالی‌ترین شکل ممکن در حال اجرایی شدن بود که یک نفر داد زد:«دروازه بان از 4 ثانیه بیشتر توپ را نگاه داشته پس پنالتی!»
حیرت زده از این قانون ناگهان زمین بازی شلوغ شد؛ یکی می‌پرسید چطوری معلوم می‌شود 4 ثانیه بیشتر شد؟ آن یکی گفت اصلا این قانون 4 ثانیه را از کجا آوردی و یکی که خیلی عادل دوست بود گفت: به قول عادل فردوسی پور:«قوانین لحظه‌ای و من درآوردی!»
خلاصه پنالتی زده شد و گل نشد و بازی ادامه پیدا کرد و تیمی که پنالتی از دست داده بود با دریافت یک گل زمین بازی را ترک کرد. به آن‌ها نزدیک شدم: خسته نباشید! می‌گم بچه‌ها این طرف‌ها «کرونا» نیست یا تمام شده؟ یکی که انگار لیدر همه ی بچه‌ها بود گفت:«آقای خبرنگار! زیر عکس‌ها بنویس این تصاویر قبل از کرونا ثبت شده! مگه تلویزیون نمی‌بینی!؟»


جاخوردم، سکوت کردم و خنده‌ام گرفت! یادم آمد زیر بسیاری از پیام‌های تبلیغاتی ـ حتی تازه تولید شده می‌نویسند:« این پیام تبلیغاتی قبل از کرونا ضبط شده است» و این در حالی است که کرونا یک ساله شده و برخی از تبلیغات نمی‌تواند برای یک سال قبل باشد.
جاخوردم، سکوت کردم و خنده‌ام گرفت از سوالی که پرسید:«مگه تلویزیون نمی‌بینی؟!» و من گفتم می‌بینم اما گاه گاهی و او گفت مثل همون تبلیغات تلویزیونی بنویس این عکس‌ها را قبل از کرونا ثبت کرده ای... تا یادم نرفته؛ یک جمله ی دیگر هم گفت:«کی به کیه؟!»از زمین چمن مصنوعی بچه‌های «سیریز ـ کرمان» فاصله گرفتم و یادم ماند اثرات سوء یک جمله که مخاطب آن را دروغ می‌پندارد تا چه اندازه می‌تواند مخرب، تاثیرگذار و عمیق باشد:«تو بنویس کی به کیه؟!» شیوع این ادبیات ـ کی به کیه ـ و این تفکر ـ تو هم مثل تلویزیون بنویس قبل از کرونا می‌تواند هشداری جدی باشد تا وقتی می‌خواهیم حتی یک تبلیغ را به نمایش درآوریم به آثار و تخریب‌های آن نیز بیندیشیم...!