بودجه 1400 نفتی است حتی اگر...

رضا بردستانی‪-‬ از لحظه‌ای که حاجی دلیگانی، عضو هیئت رئیسه مجلس در برنامه دستخط گفت:«کمیسیون تلفیق میزان فروش نفت را به یک و نیم میلیون بشکه در روز کاهش داده است» و نیز این که:
«به دنبال مکانیزمی هستیم که ارز را به خود مردم بدهیم که مدیریت کنند، نه به دلال‌ها!»، تمامی اظهار نظرات مجلسی‌ها و دولتی‌ها را پیرامون بودجه ی نفتی و غیر نفتی 1400 مرور کرده ام؛ ۳ سناریوی مجلس برای بودجه ۱۴۰۰ را که از زبان نایب رئیس مجلس بوده است، خوانده‌ام اما هنوز متوجه نشده‌ام مجلسی‌ها چگونه می‌خواهند وابستگی بودجه به درآمدهای نفتی را از بین ببرند؟!
بخشی از جار و جنجال مجلس نشینان و دولتی‌ها می‌تواند جنبه ی سیاسی کاری داشته باشد یعنی این طرفی‌ها چیزهایی بگویند و آن طرفی‌ها نیز چیزهایی تا در نزد افکار عمومی متهم به
کم آوردن و وادادگی نشوند اما وقتی دوباره به حرف حاجی دلیگانی، عضو هیئت رئیسه مجلس در برنامه دستخط که گفت:«کمیسیون تلفیق میزان فروش نفت را به یک و نیم میلیون بشکه در روز کاهش داده است» مراجعه می‌کنیم می‌بینیم؛ بودجه 1400 همچنان نفتی است حتی اگر نفت را به داخلی‌ها بفروشیم!


این که در 1400 در زمینه ی تحریم‌ها گشایشی ایجاد بشود یا نشود دو نظریه ی کاملا در تضاد یکدیگر وجود دارد؛ برخی معتقدند تحریم نفت و بانک کمرنگ می‌شود پس ما می‌توانیم نفت بفروشیم که می‌شود همان تفکر دولتی‌هایی که
بودجه را بر اساس روزی 2.3 میلیون بشکه نوشته اند.
برخی دیگر می‌گویند احتمال برداشته شدن تحریم‌های نفتی و بانکی خیلی ضعیف است که می‌شود همان حرف حاجی دلیگانی که رسیده به عدد1.5 میلیون بشکه در روز و اما بعضی صراحتاً وضع را بر منوال 1399 می‌بینند و می‌گویند 1400 همان‌هایی رخ خواهد داد که 1399 پس نفت فروشی نداریم و تمام!
حال در این میانه دو نظریه کارشناسی نیز وجود دارد یکی این که آلبرت بغزیان کارشناس مسائل اقتصادی می‌گوید: دولت اراده‌ای به اصلاح لایحه بودجه ندارد و دیگری آن چه کمیسیون‌های تخصصی مجلس گفته اند؛ که نه تنها وابستگی به نفت کمتر نشده که بودجه از همیشه بیشتر بوی نفت می‌دهد!
این‌ها را که بگذاریم کنار هم می‌رسیم به انتخابات ریاست جمهوری 1400 و دوران انتقال قدرت. مجلس اصولگرا اگرچه نمی‌خواهد کوتاه بیاید که دولت بعدی اصولگرا است. پس در تصویب لایحه ی بودجه باید
نیم نگاهی به دولت همسو با خود که از 13 مرداد 1400 روی کار می‌آید نیز داشته باشد پس از 2.3 میلیون بشکه در روز به عدد
1.5 میلیون بشکه می‌تواند در همین راستا باشد و اما آن بخش از مجلسی‌ها که روی فروش نفت به مردم تاکید دارند درست به همان نتیجه‌ای رسیده‌اند که دولتی‌ها و بخش‌های دیگری از مجلس رسیده‌اند و آن این که رهایی از اقتصاد نفتی تا نفت داریم محال است چرا؟
ما می‌توانیم نفت را به مردم بفروشیم؛ با چه نرخی؟ همان نرخ‌های جهانی یعنی به دلار؛ گیریم وجه آن را به ریال بگیریم اما در پای دلار همچنان دیده می‌شود پس نوسانات ارزی روی درآمدهای نفتی ما همچنان موثر است پس بودجه 1400 همچنان نفتی است حتی اگر نفت را به داخلی‌ها بفروشیم!
نکته آخر بلایی است که بر سر مردم در بورس آورده اند؛ پول سوزی در بورس راه تاریکی را پیش روی هر دولتی قرار داده زیرا نفت باید در یک ساز و کاری فروخته شود که زیر نظر دولت است پس لابد مردم به این نکته فکر می‌کنند که وقتی بالا و پایین کردن نرخ دلار دست دولت باشد خرید نفت نیز نمی‌تواند سرمایه‌گذاری مناسبی باشد چرا؟ به این دلیل که اقتصادِ نفتی ـ دولتی، مناسبتی با مردمی شدن فروش نفت ندارد و باز می‌رسیم به همان نقطه ی اول که:« بودجه 1400 همچنان نفتی است حتی اگر نفت را به داخلی‌ها بفروشیم!»