روزنامه جوان
1399/11/13
آقای روحانی! آن کار سخت را رها کن!
پنج روز از اعلام شروط ترامپی وزیر خارجه بایدن برای برجام گذشته و در این مدت آقای روحانی رئیسجمهور دو سخنرانی داشتهاست، اما هیچ اشارهای به این شروط نشدنی و تکلیف ایران نکرده است. اگر این سکوت ادامه پیدا کند و آن توفندگی که گاهی در مقابل خروج امریکای ترامپ از برجام دیده میشد، از آقای روحانی دیده نشود، شائبه آن میرود که شاید قرار است بخشی از مطالبهگری ضروری از امریکای بایدن را به داخل سرریز کنند! زیرا حمله دوباره به منتقدان و مخالفان داخلی و بندالکردن بخشی از موضوع به دولتهای قبل کم هزینهتر است تا آنکه با دولت جدید امریکا -که قرار بود تفاوتی اساسی با قبلی داشته باشد- درگیر شویم!ظاهراً علت طمع کردنهای «دولت مذاکره» برای گشایش اقتصادی با کمک رفع تحریمها، این بود که وقتی با کار آسانتر میتوان به مقصود رسید چرا با اقتصاد مقاومتی و ریاضت و دشواری به آن برسیم. اما اکنون معلوم شده است که آنچه در این مدت هشت سال دنبال آن بودهایم اتفاقاً سختتر و ریاضتی دشوارتر از مقاومت و سختکوشی است.
درباره اینکه اصولاً چرا ما باید مقاومت کنیم و چرا دشمن داریم، بحث فراوان شده است و تکرار آن بدون آنکه زمینههای معرفتی و جهانبینی دو طرف به یکدیگر نزدیک شود، بیفایده است، اما یک بحث فایدهمند این است که دولت آقای روحانی بداند رفع تحریمها از این پس دقیقاً همان کار سخت است و کار راحت و رسیدن به میوه و گلابی، حالا بازگرداندن امید و مقصود به داخل کشور است. به قول مولانا: ای طمع در بسته در یک جای سخت / که آیدم میوه از آن عالیدرخت
آن طمع زان جا نخواهد شد وفا / بل ز جای دیگر آید آن عطا