روزنامه خراسان
1399/11/16
انتظار بازی های طنازانه و متفاوت در«گیج گاه»
سال هاست که این جوان بااستعداد و خوش ذوق مشهدی را می شناسیم که با وجود جوان بودنش کوله باری از تجربه دارد چرا که فعالیت خود را با دستیاری مسعود کیمیایی آغاز کرده است. عادل تبریزی لیسانس سینما دارد و تاکنون چند فیلم کوتاه ساخته است. بعد از سال ها تجربه اندوزی و دستیاری کارگردانانی همچون مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی، رسول صدرعاملی و حمید نعمت ا... بر مسند کارگردانی «گیج گاه»، نخستین فیلم سینمایی خود نشست؛ فیلمی که به گفته خودش حاصل چهار سال تلاش و پافشاری هایش بود و آن را با حضور جمعی از ستاره های سینما به تولید رساند تا با این درام که موقعیت های کمدی دارد، حال مردم را خوب کند. به بهانه حضور نخستین ساخته سینمایی عادل تبریزی در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر با وی هم کلام شدیم. «گیج گاه» اولین تجربه فیلم سازی تان است کـه شما نویسندگی فیلم نامه را البته به طور مشترک بر عهده دارید و کارگردانی آن را بعد از سال ها دستیاری به طور مستقل بر عهده گرفتید. جرقه اصلی آن از کجا آمد؟ ایده اصلی فیلم را سال ها در ذهنم داشتم و همیشه به فکر ساختش بودم. فیلم نامه را با ارسلان امیری نوشتم. برایم این موضوع اهمیت داشت که قصه ای باشد که به حال عموم مردم ربط داشته باشد و فیلم فقط نوستالژیک نباشد، بلکه برای جامعه امروز هم کارکرد داشته باشد. در انتخاب بازیگران فیلم به خصوص حامد بهداد علاوه بر توانایی، گیشه را هم مدنظر قرار دادید یا رفاقت دیرینه و چند ساله تان با همشهری تان را؟ در سینما رفاقت اهمیتی ندارد و باید کار را درست انجام دهی، چون اگر رفیق بازی کنی، به فیلم ضربه زده ای. باید بازیگرانی را انتخاب می کردم که به درد فیلم بخورند. اولاً حامد بهداد با توجه به سینمای قهرمان پروری که مدنظرم بود، بازیگری به شدت درجه یک است و دوم این که تحلیل گر و اندیشمند است و در خصوص فیلم نامه ام تحلیل داشت. او برای رفاقت مان بازی در «گیج گاه» را انتخاب نکرد، بلکه برای او انتخاب خود فیلم نامه مهم بود و شناختی که از جهان ذهنی من داشت. ستاره هایی همچون باران کوثری و حامد بهداد، پارتنرهای خوبی در سینما هستند. چه شد این دو را برای بازی در نقش های اصلی فیلم تان انتخاب کردید؟ فضای «گیج گاه» این بازیگران را به خودش جلب کرد، بازی کردن آن ها با هم برایم جای نگرانی نداشت، چون می دانستم با این بازیگران در فیلمم چیزی به دست می آورم که روی دیگر بازیگری آن هاست. فکر می کنم این حس در تماشاچی با دیدن فیلم به وجود می آید. چطور جمشید هاشم پور راضی شد به شما به عنوان کارگردان فیلم اولی اعتماد و در «گیج گاه» بازی کند؟ جمشید هاشم پور تنها بازیگر فیلم بود که اگر در فیلم بازی نمی‌کرد، من «گیج گاه» را نمی ساختم، یعنی سراغ بازیگر دیگری نمی رفتم و این فیلم نامه را برای همیشه بایگانی می کردم. معتقدم سند فیلم «گیج گاه» به نام جمشید هاشم پور است. تعامل و ارتباط تان با ستاره های فیلم چگونه بود؟ به دلیل تجربه هایی که در ساخت فیلم های کوتاه به دست آوردم، در فیلمم به نوع نگاهی که به اطرافم و سینما دارم، ادامه دادم. تجربه دستیار کارگردانی در سینما در کنار بزرگانی مثل مسعود کیمیایی خیلی به من کمک کرد. به جهان فیلم اشراف داشتم و می دانستم چه چیزی می خواهم و ارتباط خوبی بین من و بازیگران به وجود آمد. فکر می کنم تک تک بازیگران «گیج گاه» خاطره خوبی از فیلم دارند و هرکدام نسبت به نقش تحلیل درستی داشتند. به عنوان مثال بهرنگ علوی فقط یک بدمن را بازی نکرد، او با نگاه درست و تحلیلی به تاریخ سینما و درک از بدمن های سینما جلوه سینمایی و هوشمندانه ای را ارائه داد. شما جزو فیلم سازانی هستید که کارتان را از دستیار کارگردانی در سینما آغاز کردید. این تجربه چه تاثیری در روند فیلم سازی شما داشت؟ من از همه فیلم سازانی که در کنارشان بودم، تجربه های بسیاری کسب کردم. به خصوص استاد مسعود کیمیایی. اتفاقات مهم سینمای ما قبلاً رخ داده است. به نظرم سینمای ایران وامدار گذشته است و شانسی که داشتم، این بود که سلیقه خودم را در فیلم های کوتاهی که ساختم و نگاهم به محیط اطرافم و مرز بین طنز و درام پیدا کردم. با توجه به این که «گیج گاه» در بخش سودای سیمرغ جشنواره پذیرفته شد، به گرفتن سیمرغ فکر می کنید؟ خیر، دریافت سیمرغ به ذهنم می‌آید، اما دغدغه ام نیست. شاید باورتان نشود اما وقتی برای دیدن فیلمم به سالن های سینما می روم، روی صندلی نمی نشینم و ایستاده فیلم را می بینم و هنوز نگران کاراکترهای فیلمم هستم، یعنی انگار از سرنوشت آن ها خبر ندارم. بیشتر نگاه مردم برایم اهمیت دارد که ارتباط درستی با فیلم برقرار کنند و آن را دوست داشته باشند و در ذهن شان بماند. تصور شما از موفقیت فیلم «گیج گاه» چیست؟ آیا به سیمرغ مردمی چشم دارید یا نقدهای مثبت منتقدان و نظر مثبت هیئت‌داوران برای شما اهمیت دارد؟ درباره خودم هیچ قضاوتی ندارم، ولی فکر می کنم حامد بهداد و باران کوثری بی نظیری را می بینید و سروش صحت، بهرنگ علوی، امیرحسین رستمی و همه بازیگران متفاوت ترین نقش خود را در این فیلم ایفا کرده اند. نگاه منتقدان چه مثبت و چه منفی، برایم ارزشمند است.
سایر اخبار این روزنامه
خطبه‌های حضرت فاطمه(س)؛ اعتراضی اما بدون حتی یک کلمه توهین‌آمیز
انتظار بازی های طنازانه و متفاوت در«گیج گاه»
فاز جدید اختلاف بودجه ای دولت و مجلس
طلاهای ایران و جهان
۷ نکته برای سلامتی کلیه ها در دوران سالمندی
آن روی سکه تحولات میانمار
دلتنگ خنده‌هایت می‌شویم داش علی
خطر خاموشی سوت‌زنی اجتماعی
سقوط رضاشاه در چاهی که خودش کَند
« پارلمان شیشه ای» فعلا رای نیاورد
پاسخ قاطع رئیس جمهور به اما و اگرهای برجامی آمریکا
موبایل قاپی های «ممل آمریکایی»!
