جهنم بی‌آرتی در ساعات پایانی شب

دو عضو شورای شهر نسبت به موضوعات مذکور اظهار بی‌اطلاعی کردند.نژاد بهرام گفت پیگیری می‌کنم علیخانی نیز تاکید کرد راننده باید برخورد کند!
آفتاب یزد_ یگانه شوق‌الشعرا: ازدحام جمعیت در وسایل
حمل و نقل عمومی تهران و عدم انطباق حجم مسافران با تعداد ناوگان
حمل و نقل موجود، همیشه یکی از چالش‌های این ناوگان در کلانشهر تهران بوده و هست اما این تنها مشکل نیست. عدم نظارت صحیح در برخی از مناطق و برخی از ساعات شبانه روز مشکلات دیگری را هم برای عده‌ای از شهروندان به وجود آورده است کما اینکه بارها و بارها مواردی از دزدی و جیب‌بری و نزاعات گوناگون در این گونه محیط‌ها گزارش و منتشر شده است. اما مشکلی که اخیرا از آن مطلع شدیم نسبت به موارد گذشته بسیار عجیب‌تر و دور از ذهن‌تر است؛ به تازگی از اخباری مبنی بر استعمال برخی مواد مخدر در خطوط بی‌آرتی تهران مطلع شدیم. این خبرها حاکی از آن است که در ساعات پایانی شب عده‌ای در انتهای اتوبوس‌های بی‌آر‌تی اقدام به استعمال مواد مخدر می‌کنند و شاهدان عینی مواردی از تزریق مواد مخدر را گزارش کرده‌اند. همچنین تعدادی از شهروندان، این اتفاق را امری روزمره و معمول توصیف کرده‌اند به طوری که پس از اطلاع دادن به راننده و عدم مداخله وی، مسافران نیز صرفا مجبور به تحمل چنین صحنه‌هایی شده و ناچارا نسبت به آن بی‌اعتنایی کرده‌اند. شاید برای بسیاری از مسئولین حتی تصور وقوع این دست از اتفاقات در اماکن عمومی و پیش چشم همگان کار بسیار دشواری باشد چه رسد به اینکه نسبت به چنین واقعیت‌هایی اطلاع و آگاهی داشته باشند. ما در این گزارش ابتدا به سراغ چند شاهد عینی رفته‌ایم تا از برخی جزئیات و صحت این اخبار مطلع شویم سپس از اعضای شورای شهر درباره اطلاع آن‌ها از این نوع اتفاقات پرسش به عمل آوردیم و در انتها نظر یک


جامعه شناس را جویا شدیم.
>ترس و اضطراب ساعات آخر شب
یکی از شاهدان عینی در خط بی‌آرتی آزادی_خاوران به آفتاب یزد گفت: « از ساعت ده شب به بعد معمولا در این خط مشکلات زیادی دیده می‌شود. این خط در این ساعات به دلیل کاهش تردد اتوبوس‌ها و افزایش مدت انتظار برای رسیدن اتوبوس بعدی، بسیار شلوغ است و ما سال‌هاست که با مشکل کمبود تعداد اتوبوس و ازدحام مسافران در این ساعات درگیر هستیم. از سوی دیگر من بارها شاهد بوده‌ام که در ردیف‌های آخر یک سری معتادان نشسته‌اند و از تاریکی آن‌جا برای تزریق مواد استفاده می‌کنند. زنانی را دیده‌ام که بعد از دیدن چنین صحنه‌هایی دچار ترس و اضطراب‌های شدیدی شده‌اند و از راننده خواسته‌اند تا به آن‌ها تذکر بدهد ولی متاسفانه رانندگان جرات اعتراض به آن‌ها را نداشته‌اند و نسبت به آن هیچ واکنشی نشان نداده‌اند.»
شهروند دیگری به خبرنگار آفتاب یزد گفت: « این مسیر، مسیر همیشگی من است؛ هرشب ساعت 10 و نیم از اتوبوس‌های بی‌آرتی خط خاوران_آزادی استفاده می‌کنم و بارها با معتادانی رو به رو شده‌ام که در ردیف‌های آخر اتوبوس به راحتی مواد مصرف می‌کنند و کسی هم جرات نزدیک شدن و تذکر دادن به آن‌ها را ندارد. من حتی بارها از رانندگان خواسته‌ام که اقدامی انجام دهند اما آن‌ها در پاسخ می‌گویند نمی‌توانندکاری در این خصوص انجام دهند.»
>بی‌آرتی آخر شب شبیه جهنم است
شهروندی که در ساعات پایانی شب از این خط استفاده کرده است به ما گفت: « اتوبوس‌های بی‌آرتی به مامنی برای معتادان تبدیل شده است که از تاریکی و ازدحام آن برای استعمال و تزریق مواد مخدر استفاده می‌کنند و این اتفاق مکررا در حضور دیگر مسافران افتاده است و آنقدر فضای ترس آلودی ایجاد کرده است که کسی جرات اعتراض کردن به آن‌ها را ندارد زیرا استفاده‌کنندگان این دست از مواد مخدر معمولا در حالت نرمالی نیستند و انتظار هر نوع خشونتی از آن‌ها وجود دارد. از سوی دیگر جیب بری در این خط بسیار اتفاق می‌افتد چون تراکم جمعیت در این خط بالا است مکان مناسبی برای سوء استفاده جیب بران است.»
مسافر دیگری به ما گفت: « آنقدر تعداد اتوبوس‌های این خط در ساعات پایانی شب کم است که جمعیت بالایی در هر اتوبوس وجود دارد و رعایت پروتکل‌های بهداشتی برای جلوگیری از سرایت ویروس کرونا غیرممکن است. این تراکم بالا هم فرصت مناسبی را برای جیب بران فراهم کرده است و هم باعث افزایش جدل کلامی و فیزیکی در این خط شده است به این صورت که مسافران معمولا در حال بازگشت از محل کار به منزل و دچار خستگی هستند و شلوغی و تلاش برای سوار شدن به اتوبوس و سرپا ایستادن‌های طولانی افراد را بیش‌تر از قبل عصبی و کلافه می‌کند و با کوچک‌ترین تنشی درگیری به راه می‌افتد. به طور خلاصه بی‌آرتی آخر شب شبیه جهنم است.»
>واقعا چنین اتفاقی رخ داده است؟!
به نظر می‌رسد این‌ها بخشی از مشکلات مسافران خط بی‌آرتی آزادی_خاوران است و این خط نمونه‌ای از وضعیت حمل و نقل عمومی در چنین مناطقی از شهر است. حداقل کاری که می‌توان برای جلوگیری از بخشی از این مشکلات انجام داد افزایش تعداد اتوبوس‌ها است تا تراکم جمعیت کم‌تر شود. در این خصوص ما به سراغ اعضای شورای شهر رفتیم تا از اقدامات نظارتی آن‌ها برای برخورد با چنین مشکلاتی مطلع شویم اما بر خلاف انتظار ما اعضا نسبت به این مسئله اظهار بی‌خبری کردند. زهرا نژاد بهرام بعد از مطلع شدن از این مشکل به ما قول پیگیری مسئله را داد و محمد علیخانی عضو شورا و رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل در این خصوص به آفتاب یزد گفت: « اگر چنین چیزی، یعنی استعمال مواد مخدر در بی‌آرتی صحت داشته باشد حتما باید با این مسئله برخورد شود و کسانی از جمله رانندگان حق ندارند بگویند این مسئله به من ربطی ندارد. در وسیله حمل و نقل عمومی مردم باید امنیت داشته باشند و هیچ کار خلافی در این وسائل نباید انجام گیرد. اگر تخلفی انجام شود خود راننده مسئول است و باید برخورد کند. اگر رانندگان توانایی این کار را ندارند خودرو را متوقف کنند و از پلیس در این موارد کمک بخواهند تا با متخلفان برخورد قانونی شود. نیازی نیست خود راننده درگیر شود اما باید از پلیس کمک بگیرد. من اولین بار است که این خبر را می‌شنوم. نمی‌شود از ورود چنین افرادی به بی‌آرتی‌ها جلوگیری کرد. اگر چندین بار با چنین افرادی توسط پلیس برخورد شود این موارد دیگر تکرار نمی‌شود زیرا برای متخلف دیگر مکان امنی محسوب نمی‌شود.»
>جدایی مدیران از مردم
در این باره جعفر بای جامعه شناس به آفتاب یزد گفت: « نباید بین مسئولین و واقعیت زندگی مردم شکافی وجود داشته باشد. این نوع شکاف از زمانی ایجاد شد که مصادیق اشرافیت بر زندگی برخی از مسئولین سایه انداخت و یک جدایی تاسف‌بار و غیرقابل انتظار بین مردم و مسئولین اتفاق افتاد. مردم قدرت دسترسی به مسئولین را ندارند. وظیفه مسئولین است که به سراغ مردم بروند و مشکلات آن‌ها را جویا شوند. متاسفانه الان برعکس شده است و مردم مجبور هستند به سراغ مسئولین بروند، اما متاسفانه ما شاهد عدم دسترسی به مسئولین در میان مردم هستیم. این نوع بی‌خبری‌ها مصادیقی از جدایی مدیران از مردم است. این فراموش کردن مردم، بها ندادن به آن‌ها و این نوع بی‌توجهی‌ها از دیرباز شروع شده و متاسفانه امروز نهادینه شده است. من به عینه در ایستگاه‌های مترو شاهد استعمال مواد مخدر افراد بوده‌ام.»
>عادی انگاری برخی جرایم در سطح جامعه
بای در ادامه افزود: « اینکه ما برای هر بخشی در جامعه پلیس داشته باشیم نشان‌دهنده یک نوع ضعف در جامعه است. این نوع جرائم بستر وقوع جرائم بزرگ‌تری را در جامعه فراهم می‌کنند و این باعث گسترش جرم می‌شود. اینکه فردی در وسائل نقلیه عمومی جرمی را مرتکب شود و هیچ مشکلی برای او پیش نیاید طبیعتا جرات انجام بیشتر چنین جرائمی را در وی پدید می‌آورد. ما در جامعه امروز با آفتی به نام بی‌تفاوتی اجتماعی مواجه هستیم، به عبارتی مردم در مقابل جرم و جنایاتی که به وقوع می‌پیوندد تماشاگر خنثی هستند زیرا خیلی از اوقات مردم بعد از اعتراض به جای دریافت تشویق تنبیه شده‌اند. متاسفانه در جامعه ما این نوع از موارد و تخلفات بسیار دیده می‌شود. مبارزه با این پدیده‌ها نیازمند یک اقدام همگانی است. اگر جلوی این پدیده‌ها را نگیریم کثرت آن‌ها باعث نوعی عادی انگاری در جامعه می‌شود. تکرار جرم باعث تبدیل ناهنجاری به هنجار می‌شود و یک ضد ارزش به ارزش اجتماعی تبدیل می‌شود. الان در بعضی از موارد ما شاهد یک نوع دگردیسی این چنینی شده‌ایم و باید مسئولین با این دست از جرائم برخورد کنند. اگر کثرت این جرائم زیاد باشد امنیت افراد از آن‌ها سلب می‌شود. نباید در حیات اجتماعی افراد با این صحنه‌ها مواجه شوند. از سوی دیگر این اتفاق به نحوی بی‌حیایی مجرمان را می‌رساند. آنقدر برای آن‌ها مجازات جرم بی‌اثر شده است که علنا مرتکب جرم می‌شوند. این علنی‌سازی و معمولی شدن ارتکاب جرم، فاجعه بارترین مصیبت‌های جامعه است که باید با آن‌ها برخورد شود. باید فکری اساسی برای حل این گونه مسائل شود. نباید اعضای شورای شهر از این نوع مسائل بی‌خبر باشند زیرا شهر تهران مملو از این مشکلات و مسائل است. باید در حیات اجتماعی دست به فرهنگ‌سازی بزنیم.»
این‌ها بخش کوچکی از مشکلات مردم این شهر است. خطوط شلوغ بی‌آرتی در ساعات پایانی شب به کابوس بزرگی برای بخشی از مردم این شهر تبدیل شده است که شاید با افزایش تعداد اتوبوس‌ها برخی از این مشکلات حل شود. ما از شهردار و اعضای شورای شهر درخواست می‌کنیم برای درک بهتر آنچه گفته شد یک شب در ساعات پایانی، حدود ساعت 11 از خط بی‌آرتی آزادی_خاوران استفاده کنند تا دقیقا متوجه بخشی از مشکلات مردم شوند.