جذابیت‌های یک فستیوال سرکش

امید مافی‪-‬ هزار سال هم که بگذرد این فستیوال سرکش با چاشنی کرونا از ضمیر ناخودآگاه سینه چاکان هنر هفتم پاک نخواهد شد.فستیوالی نُقلی با تعداد محدودی فیلم و نمایش محدودتر که نفس را در سینه‌ها محبوس نکرد و رفتار پرشکوهی به پرده نقره‌ای نبخشید. از هر طرف که نگاه کنیم و جشنواره سی و نهم را روی میز تشریح قرار دهیم پی خواهیم برد که
فجر امسال با فجرهایی که به دفترچه خاطرات پیوستند زمین تا آسمان تفاوت داشتند.این البته دلیل نمی‌شود که پشت دستمان را داغ بگذاریم و خود را از تماشای ابلق و تی تی و بی‌همه چیز و چشیدن طعم شیشلیک محروم کنیم.
سینما سینماست و حتی اگر پاپاراتزی‌ها ماسک نزدن فلان کاندیدا و نسکافه خوردن فلان بازیگر را سوژه کنند باز هم می‌شود در این کویر به دنبال گل سرخی گشت و همپای اثرهای میان مایه از شوق تماشای بازی‌های اثرگذار بال درنیاورد. شاید بشود اینگونه تصور کرد در روزهایی که بسیاری الکل و ماسک را به لانگ شات‌ها ترجیح می‌دهند همین میزان لذت بردن از سینمایی که دیگر رمانتیک نیست می‌تواند رضایتبخش باشد.فستیوالی که قرار بود به تولد نوستاره‌ها بدل گردد و میان خیال‌های شبانه در تراس‌های سینما آزادی و سینما آفریقا و دیگر سینماها نقش آفرینی استعدادها را در قاب چشمان مان بنشاند به جایی برای میلاد دوباره ستاره‌های شناسنامه دار بدل شد تا سینما روی دیگرش را به دوستدارانش نشان دهد.و لابد به همین دلیل رویا افشار سیمرغ بازیگر نقش اول زن را به ویترین افتخارات خود اضافه کرد،رضا عطاران دوباره از روی سن بالا رفت و البته با طعنه هایش یخ ضیافت روز واپسین را آب کرد و هدیه تهرانی با آنکه به سیاق سال‌های ماضی شکار سیمرغ را در دستور کار قرار نداد اما با بی‌همه چیز ثابت کرد هنوز می‌تواند مخاطب را در سوز سرما به سینما بکشاند و یک تنه نامعادلات را بر هم بزند.
حالا دیگر همه چیز تمام شده و سینما فرصت تولد عشقی نایاب را تا سالی دیگر از ما گرفته است.حالا باید در فکر تبعید کرونا به سیاره‌ای در دوردست باشیم تا سال بعد در چنین روزهایی دوباره به صرافت نیفتیم و ویروس را به بند بند بودنمان اضافه نکنیم.
نوستالژی این فستیوال آنقدر پابرجا خواهد بود که اشک‌ها و لبخندها را در روزگاری که آوار ضجه و مویه و مرگ و شیون بر سرمان خراب شده به حافظه بسپاریم و کمی تا قسمتی به این روزهای بی‌همه چیز که عزیزترین هایمان را به دست باد سپرده‌ایم ریشخند بزنیم.