روزنامه ایران ورزشی
1399/12/06
بالاخره نوبت آبی‌ها مــی رسد؟
مارتین ساموئل سال منچسترسیتی. قبلاً هم این را شنیده‌ایم. یادتان هست، فصل قبل هم سال آنها در اروپا بود، سه بازی در زمین بی‌طرف فاصله آنها تا قهرمانی اروپا بود و اولین آنها بازی با لیون در یک‌چهارم‌نهایی بود که باختند. فصل قبلش هم سال سیتی بود. تاتنهام در یک‌چهارم‌نهایی، 16 امتیاز فاصله‌شان در لیگ انگلیس بود وقتی به وسیله آنها حذف شدند. قبل از آن در 2017-2016، اولین فصل مسئولیت پپ گواردیولا. می‌گفتند او را آورده‌اند تا تیم را به بزرگترین جام اروپایی برساند اما سیتی شکست بدی برابر موناکو در یک‌هشتم‌نهایی خورد. خب، سال منچسترسیتی دوباره می‌خواهد شروع شود اما فقط به آنها مربوط نمی‌شود، بیشتر به بقیه ربط دارد. لیگ‌های بزرگ و باشگاه‌های بزرگ اروپا ظاهر جذابی ندارند. بارسلونا، رئال مادرید و یوونتوس که به خودشان لقب آریستوکرات داده‌اند، دوران ضعف را سپری می‌کنند. بایرن‌مونیخ و پاری‌سن‌ژرمن شرایط بهتری نسبت به بقیه دارند اما آیا سیتی دلیلی برای ترسیدن دارد؟ لیورپول در این فصل نتوانسته ساوتهمپتون، برنلی و برایتون را شکست دهد اما در پیروزی برابر لایپزیگ، تیمی که دو امتیاز با بایرن‌مونیخ در صدر جدول بوندس‌لیگا فاصله دارد، مشکلی نداشته. لیگ آلمان ضعیف شده. بایرن بهترین بازیکنان رقبایش را می‌گیرد و همه راضی به نظر می‌رسند. لایپزیگ اخیراً با فروش دایوت اوپامکانو، مدافع میانی آینده‌دارش موافقت کرده. روبرت لواندوفسکی از دورتموند آمد و مانوئل نویر و لئون گورتزکا از شالکه. این تیم‌ها هر کدام زمانی مدعی سهمیه لیگ قهرمانان بودند. کمتر پیش می‌آید که بایرن کسی مثل بنژامین پاوار را از تیم در حال سقوط اشتوتگارت بگیرد. تصور کنید هر باشگاه انگلیسی به سیتی بازیکن بدهد، حتی منچستریونایتد، لیورپول و چلسی. این میل به تقویت بایرن، لیگ آلمان را غیررقابتی کرده. بایرن باید خیلی جلوتر از لایپزیگ باشد اما چرا نیست؟ پاری‌سن‌ژرمن، بارسلونا را تحقیر می‌کند اما با چهار امتیاز اختلاف نسبت به لیل و یکی کمتر از لیون در رده سوم قرار دارد. شش بازی در این فصل باخته‌اند و این هفته موناکو برابرشان دبل کرد. به منچستریونایتد و لایپزیگ هم باخته‌اند. بله کیلیان امباپه درخشان است اما هیچ تیمی در اروپا بدون برد تیم‌هایی با بازیکنان کلاس جهانی به موفقیت نمی‌رسد. آیا بازیکنان سیتی که 18 برد متوالی به دست آورده‌اند باید از تیم سوم فرانسه بترسند. این یک فرصت است. نه فقط برای سیتی. وقتی در قرعه‌کشی چلسی به اتلتیکومادرید خورد، وحشت کرده بود. اتلتیکو خودش را به عنوان تیم اول لالیگا و بخت مسلم قهرمانی جا انداخته بود. وقتی لوییس سوارس در برد 4 بر 2 برابر کادیس در 12 بهمن دو گل زد، اتلتیکو 10 امتیاز جلو بود. آن موقع فرانک لمپارد اخراج شده بود، شاید بازی با اتلتیکو در این تصمیم نقش داشت مثل اخراج لوییز فلیپه اسکولاری در سال 2009. چلسی در قرعه به یوونتوس خورده بود و رومن آبراموویچ به این نتیجه رسیده بود که با مربی برزیلی شانسی برای بردن یووه ندارد. چند هفته قبل از بازی او را اخراج کرد و گاس هیدینک نه تنها یووه را حذف کرد که تا نیمه‌نهایی پیش رفت که به بارسلونا و داوری تام هنینگ اووربو باختند. آبراموویچ قطعاً با توماس توخل در مادرید راحت‌تر است اما اتلتیکو هم تغییر کرده. آن 10 امتیاز اختلاف به سه امتیاز رسیده و اتلتیکو تنها یک برد در چهار بازی آخرش داشته. لالیگا همان قدرت سابق را دارد؟ بارسلونا و رئال مادرید قطعاً نه، سویا در خانه به بوروسیادورتموند باخته و تیم شگفتی‌ساز این فصل، رئال سوسیداد شکست سنگینی در لیگ اروپا برابر منچستریونایتد متحمل شده. با این همه، هیچ‌یک از چلسی، منچستریونایتد و دورتموند تنوع تاکتیکی و درخشش سیتی را ندارند. علاوه بر آن، خیلی مربی‌ها در اروپا به ثبات دفاعی سیتی حسادت می‌کنند بخصوص یورگن کلوپ. سیتی در این فصل لیگ برتر تنها 15 گل خورده و نزدیکترین رقیبش چلسی با 25 گل است و یک سوم آنها در یک بازی با لسترسیتی وارد دروازه تیم پپ گواردیولا شد. بنابراین آنچه بیشتر از 18 برد متوالی، جذابیت و اقناع ایجاد می‌کند، اتحاد ستاره‌ها است. دفاعی که کار می‌کند، برنامه‌ای که برای جبران نبود سرخیو آگوئرو به کار گرفته شده و جواب داده، خوش‌شانسی در قرعه‌کشی لیگ قهرمانان- بوروسیامونشن گلادباخ در رده هشتم بوندس‌لیگا است- و گروهی از تیم‌های بزرگ اروپایی که دوران افت و نزول را سپری می‌کنند. البته همانطور که پاری‌سن‌ژرمن پارسال فهمید اگر تنها دو تیم در لیگ قهرمانان باشند و فقط شما و بایرن‌مونیخ مانده باشید، هنوز بردن این تورنمنت کار خیلی سختی است. اما هیچ‌کس مجبور نیست با بارسلونا در نوکمپ پر از جمعیت بازی کند، یا لیورپولی که در دفاع ویرجیل فان‌دایک را دارد. اگر پورتو و پاری‌سن‌ژرمن بتوانند مقاومت کنند، دیگر لازم نیست هیچ تیمی با کریستیانو رونالدو یا لیونل مسی روبه‌رو شود. سال سیتی؟ راحت باشید، مسخره کنید اما سخت است اگر تصور کنید سیتی سالی بهتر از این برای خودش پیدا می‌کند. منبع: دیلی میل
سایر اخبار این روزنامه
افزایــش قرارداد و بند جدایــی
اگر دادکان گزینه شایسته‌ای معرفی می‌کرد حتماً انصراف می‌دادم
شریفی: کریمی، باقری و جرارد الگوهای من هستند
فنونی زاده: با تحصن هواداران مقابل مجلس مخالفم
مارکـــو و زلاتکـــو به جایی نرسیدند
بالاخره نوبت آبی‌ها مــی رسد؟
آتشبار ترسناک کلمبیایی در مقابل دفاع لرزان رئال
«چهارِ شگفت‌انگیز» مهره موفقیت یحیی
شهروند - هوادار، نقش گمشده در باشگاهداری ایرانی
فوتبال ایران از دایره بسته خارج میشود؟
