روزنامه ایران ورزشی
1399/12/10
ترکیب فرگوسن، فان‌خال و مورینیو را پیاده می‌کنم
از بیرون که نگاه می‌کنید به این نتیجه می‌رسید که وین رونی از فصل پیش که بازیکن-مربی دربی کانتی شد به‌دنبال مربیگری بوده است اما خود او می‌گوید از نوجوانی به‌دنبال نشستن روی نیمکت بوده: «از وقتی 19 یا 20 سال داشتم به این موضوع فکر می‌کردم. من همیشه عاشق جنبه تاکتیکی بازی بودم. بر این باورم که به همین دلیل است که توانسته‌ام در پست‌های متعددی بازی کنم. من می‌توانم اطلاعات را بگیرم و در داخل میدان پیاده کنم. من همیشه دوست داشتم کارهای دیگر بازیکنان را در زمین دنبال کنم. این چیزی است که در آن خوب بوده‌ام و دوست داشتم انجامش دهم. وقتی جوان‌تر بودم می‌دانستم روزی سرانجام در خط میانی بازی خواهم کرد، به همین دلیل هر روز تمرینات پل اسکولز را تماشا و تا جای ممکن از بازی او اطلاعات جمع می‌کردم.» اما تنها هم‌تیمی او نبود که الهام‌بخشش شد. رونی به مربیانش، به‌ویژه در منچستریونایتد هم نگاهی ویژه داشت؛ از جمله سر الکس فرگوسن، لوییس فان‌خال و ژوزه مورینیو. او می‌گوید: «به نظرم ترکیبی از مربیانی که زیر نظرشان کار کرده‌ام وجود دارد. من همیشه تلاش کرده‌ام نقاط قوت آنها را شناسایی کنم اما نقاط ضعف هم به همین اندازه مهم است. آشکارترین فرد در این میان سر الکس است. او روش خاصی برای هدایت هر بازیکنی داشت و بازیکنان را مشتاق و آماده نگه می‌داشت. این باورکردنی نبود. بعد نوبت به فان‌خال می‌رسد که تاکتیکی‌تر بود و روش چینش او به نحوی که تیم گل نخورد عالی بود، اما از نظر حمله نکته خاصی نداشت. ژوزه مورینیو هم مربی برنده‌ای بود. او هر کاری می‌کرد تا پیروز شود. پس مربیانی که داشته‌ام با هم متفاوت بوده‌اند و می‌توانم از هر کدام درسی بگیرم اما چیزی که نیاز دارم این است که خودم باشم و تیمم و بازیکنانم را به نحوی مدیریت کنم که نیاز دارند؛ هم از نظر تیمی و هم از نظر فردی.» اما مربیان رونی بازیکنانی در سطح بالاتر از دربی را هدایت کرده‌اند. رونی می‌گوید: «می‌دانم همه بازیکنان زیر نظر من توانایی‌شان در سطح من نخواهد بود، به همین دلیل است که مدت‌هاست دارم فوتبال را مطالعه می‌کنم. من باید گروهی از بازیکنان را مدیریت کنم و بهترین عملکرد را از آنها بگیرم. یک دلیل رفتن من به آمریکا این بود که می‌خواستم تجربه‌ای متفاوت با لیگ برتر داشته باشم. بعد به چمپیونشیپ رفتم و سطح دیگری از فوتبال انگلیس را دیدم.» خودباوری او بود که باعث شد از میادین خداحافظی کند و به‌صورت دائم مربی دربی شود. رونی همچنان عاشق بازی کردن بود، ولی وقتی فرصت مربیگری دائم دربی به او داده شد نمی‌توانست آن را رد کند: «این همیشه چیزی بوده که می‌خواسته‌ام. من عنوان مربی-بازیکن را در تیم دربی گرفتم. من فردی جاه‌طلب هستم و حس کردم فرصت مناسبی نصیبم شده است. من حس کردم فرد مناسبی هستم تا باشگاه را به جلو برانم. من به این تیم آمدم و در نیمه دوم فصل واقعاً عالی کار کردیم و با فاصله‌ای اندک به پلی‌آف نرسیدیم. من تصور نمی‌کردم به این سرعت خوب شویم اما ما فصل را خوب شروع نکرده بودیم و فیلیپ کوکو هم زود تیم را ترک کرده بود. در آن هنگام حس می‌کردم باشگاه و بازیکنان را می‌شناسم و آن فرصت نصیبم شد. باشگاه به سراغم آمد و از من خواست به سبک خودم کارها را به پیش ببرم. از آن هنگام دانستم که زمان آن رسیده انرژی و تمرکز خود را روی تیم بگذارم و باید دست از بازی در میادین بردارم. می‌دانم در یک سال گذشته به اندازه کافی انرژی لازم برای بازی را نداشته‌ام اما در سن من، دیگر این انرژی وجود ندارد.» مورینیو از دید رونی، مربی برنده است اما همه مربیانی که در منچستریونایتد بوده‌اند برنده هستند. رونی می‌گوید: «وقتی کارم به‌عنوان مربی تمام شد، دوست دارم از من به‌عنوان برنده یاد شود. البته بازی‌هایی را می‌بازید و هر سال هم قهرمان لیگ نمی‌شوید اما من می‌خواهم برنده باشم و روحیه برنده را به بازیکنانم بدهم و می‌خواهم آنها به هم اعتماد کنند و به خود باور داشته باشند. حس می‌کنم بزرگترین ویژگی من این است که می‌توانم بازیکنان را مدیریت کنم و اینکه با آنها روراست هستم و می‌گویم خوب بوده‌اند یا نه، چه چیزی نیاز دارند تا پیشرفت کنند و آیا خوب تمرین و بازی کرده‌اند یا نه. من می‌توانم آنها را هر روز سرحال نگه دارم. من از رختکن به اتاق مربیان رفتم. در اولین جلسه‌ام آشکارا گفتم اگر می‌خواهید برای این باشگاه بازی کنید، باید برای من تلاش و سخت کوشش کنید و اگر این کار را نکنید می‌توانید باشگاه را ترک کنید. شاید آنها انتظار این حرف را از من نداشتند اما این پیامی بود که باعث شد نقش من به مربی تغییر کند. من برای باشگاه جاه‌طلب هستم.» برای رونی، جاه‌طلبی به معنای دستاورد بوده است. دربی زیر نظر او هم رویاهای بزرگی دارد. منبع: اسکای اسپورتس
سایر اخبار این روزنامه
بازگشت قایدی لبخند فکـــری
جدال برای صندلی داغ
دفاعیات ما نبود، پای بازیکنان در فینال به توپ نمی‌خورد
ترکیب فرگوسن، فان‌خال و مورینیو را پیاده می‌کنم
دعـوای سهمیه داعیه قهرمانی
سولشر ترمز توخل را می‌کشد؟
گزینه قبل از عیسی کنــار آل‌کثیــر
بازگشت شیخ درروزگارسخت فکری
پایان خشکسالی با روش بنا
کار دیگر و سخت‌تر رئیس آینده فوتبال: تولید فکر و ایده
کریمی: اگر علی دایی می‌آمد، از او حمایت می‌کردم
صعود بارسا به رده دوم
