نماینده باید فعال به نظر برسد، حتی اگر به چیزی نرسد

محمدرضا قاسمی‪-‬ شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد، وقتی یکی از نزدیکان بیمار می‌شود، انجام اقدامات متعدد جهت بهبود وی در مقابل دست روی دست گذاشتن و هیچ کاری نکردن بهتر است، حتی اگر مطمئن باشید، اقدامات شما هیچ تاثیری بر روی بهبودی بیمارتان نداشته باشد. ممکن است بیمار فوت کند. اما شما دیگر نگران این نیستید که اطرافیان و مردم بگویند برایش هیچ کاری نکردید. از سوی دیگر، وقتی شما عضوی از شورای یک روستا و یا شهر باشید، اگر بنشینید و هیچ اقدامی برای آن‌هایی که شما را انتخاب کرده‌اند نکنید، محبوبیت خود را از دست می‌دهید. زمانیکه شما نماینده شهر خود در مجلس هستید، هم همینطور. مردم دوست دارند نماینده خودشان را فعال ببینند. دوست دارند مصاحبه کند، نطق پیش از دستور داشته باشد. طراح سوال از وزیر باشد، ارائه‌کننده طرح باشد، رئیس کمیسیون باشد. مردم دوست ندارند نماینده‌‌شان در طول چهار سال نمایندگی، کم فروغ باشد. مردم دوست دارند، نماینده‌شان دیده شود. اما نه به هر قیمتی. این دیده شدن اگر در طرح‌های کلان، مثبت و مفید برای جامعه و شهرشان باشد چه بهتر، اگر نطق پیش از دستورش، محکم‌تر و کوبنده‌تر باشد بهتر، اگر رئیس کمیسیون‌های مهم مجلس باشد باز هم بهتر. اگر در مورد موضوع مهمی مصاحبه کند هم همینطور. اما گاهی نمایندگان فراموش می‌کنند، که مردم تمایل دارند نماینده خود را در فعالیت‌های مهم و مفید برای جامعه ببینند، نه در هر فعالیتی. نه با هر اظهارنظر و مصاحبه‌ای. نه با هر امضایی پای هر طرحی. اما بارها دیده می‌شود، نمایندگانی که هیچ فعالیت قابل توجهی برای جامعه و مردم شهرشان ندارند، تلاش می‌کنند با اظهارنظر در رابطه با موضوعات غیرتخصصی و غیرمرتبط، با طرح سوالات بی‌نتیجه از وزرا و یا با توئیت‌های عجیب و غریب، خود را فعال نشان دهند. اگر هم هیچکدام از اینها نشد، هر از گاهی با سیلی زدن بر صورت یک سرباز. یکی از معضلاتی که امروز جامعه با آن مواجه است، همین موضوع است. نماینده‌ای که تخصص خاصی در رابطه با سیاست خارجی ندارد، هر از گاهی با اظهارنظر در حوزه سیاست خارجه، مشکلاتی را برای کشور ایجاد می‌کند. نماینده دیگری با اظهارنظر کردن در رابطه با اقتصاد و بورس، روند بازار را به ناکجاآباد می‌برد. نماینده دیگری با دروغگو خواندن وزیر امور خارجه، خود را فعال نشان می‌دهد و نماینده دیگری با توهین به رئیس‌جمهور. نماینده‌ای که عنوان معاهده منع اشاعه سلاح هسته‌ای (N. P. T) را (M. P. T) می‌نویسد، نباید در رابطه با این معاهده اظهارنظر کند. نماینده‌ای که اطلاعات کاملی در رابطه با کنوانسیون ملل متحد علیه جرایم سازمان یافته فراملی (کنوانسیون پالرمو) ندارد، نباید در رابطه با آن اظهارنظر کند. اگر اهداف و فلسفه FATF را نمی‌داند، نباید در رابطه با آن مصاحبه کند. نماینده‌ای که تخصصی در بورس ندارد، نباید با اظهارنظرهای خود در رسانه‌ها، با سرمایه‌های اندک مردم بازی کند. مگر اینکه نفعی در این اظهارنظر داشته باشد. باور کنید موکلین و مردم شهر شما، از برخی حرف‌ها، توئیت‌ها و مصاحبه‌های شما خجالت می‌کشند. مردم از سیلی زدن شما بر صورت یک سرباز مجری قانون شرمنده می‌شوند. مردم دوست دارند نماینده خود را فعال ببینند، اما نه به هر قیمتی. اما انگار نماینده، تمام فکرش این است که فعال به نظر برسد حتی اگر به چیزی نرسد. یادمان باشد، این فعال بودن با مثال اول در رابطه با بیمار بودن یکی از نزدیکان تفاوت زیادی دارد. در آن مثال، پای بیماری و جان عزیزی در میان است که باز هم امیدی برای بهبودی در پشت اقداماتمان وجود دارد. اما در برخی از اقدامات نمایندگان، نه تنها هیچ کورسوی امیدی نیست که خسارت هم هست. اما انگار برای نماینده، فعال به نظر رسیدن، مهمتر است تا خسارت به جامعه.