آثار منفی حضور طولانی مدت کودکان در خانه

امان الله قرائی مقدم‪-‬ یک سالی است که دانش‌آموزان به خاطر ویروس کرونا از طریق مجازی و در خانه تحصیل می‌کنند اما در این میان آنچه که از دید بسیاری از صاحب نظران و کارشناسان مغفول مانده، ماندن طولانی دانش‌آموزان در خانه است چرا که این موضوع دارای اثرات منفی بسیاری است. بر اساس نظریات مربیان بزرگ تعلیم و تربیت، هیچ جایی در تعلیم و تربیت به اندازه محیط مدرسه در رشد، پرورش، بالندگی، میزان یادگیری، تاثیرپذیری و از همه مهم‌تر اجتماعی شدن فرد تاثیر‌گذار نیست. یعنی دانش‌آموز فارغ از یادگیری دروس، اجتماعی شدن را یاد می‌گیرد در واقع نحوه برخورد با دیگران و تعامل با آن‌ها را آموزش می‌بیند. اما زمانی که دانش‌آموز در خانه است آنهم به مدت طولانی، از تمامی این نقاط مثبت دور می‌شود به طور کلی فرد در محیط خانه از محیط جامعه جدا می‌شود. این مسئله به خصوص در کودکان اثر منفی بیشتری دارد چرا که کودکان همچون لوح سفیدی هستند که می‌توان آموزش‌ها و مهارت‌های بیشتری را در آن‌ها گنجاند. از سوی دیگر حضور طولانی مدت دانش‌آموزان در خانه سبب می‌شود که آن‌ها دچار تنهایی و انزوا گردند در واقع تنهایی را یاد می‌گیرند و بعدها هم ضمن یادگیری رفتارهای نادرست دچار معضلاتی میشوند. در نتیجه این مسئله باعث می‌شود که هم از نظر آموزشی و میزان یادگاری دچار مشکل شوند و هم اینکه از لحاظ روابط اجتماعی فرد به بن بست بخورد و حتی سبب شود که فرد در آینده فرد معتدلی بار نیاید. از سوی دیگر از نظر روحی - روانی
هم فرد دچار صدماتی می‌گردد چراکه وقتی که دانش‌آموز از محیط جدا و روابطش با دیگران قطع شده باشد انزوا گرایی را پیشه می‌کند و یکی از اثرات انزواگرایی هم متاسفانه خودکشی است. پرخاشگری از دیگر تبعات طولانی ماندن دانش‌آموزان در خانه است به خصوص در خانواده‌هایی که تنش بسیار زیاد است (به سبب مشکلات اقتصادی و دیگر گرفتاری ها). به هر حال این نکته را نباید فراموش کرد که مدرسه صرفاً محیط آموزشی نیست بلکه محیط نظم و انضباط و یادگیری برخورد و تعاملات اجتماعی است. به طورکلی دورانی که شخصیت اساسی فرد شکل می‌گیرد، دوران حضور در مدرسه است.